Hierover heb ik het volgende te zeggen: deels klopt het dat we te maken hebben met een 3D Sonic game en deels niet. De hoofdmoot van het spel is namelijk nog steeds de vertrouwde Sonic gameplay, waarin je razendsnel door loopings raast, hellingen afrent en vijanden omver suist. Deze gameplay beslaat echter niet het hele spel, want ook de driedimensionale gameplay is van de partij. Op jouw thuisbasis, een eiland, kan je namelijk quasi-vrij rondlopen en met personages praten. Dit vormt echter maar een klein deel van het spel en kost ook niet veel tijd. Het andere, grote deel, kan ik alleen maar uitleggen wanneer je weet wat er in het spel aan de hand is.
Het verhaal gaat namelijk als volgt: Sonic en Tails komen aan het begin van het spel in een grote orkaan terecht, die ze laat aanspoelen op een eilandje, midden in de oceaan. Daar ontmoeten ze de enorm drukke en praatzieke Marine, die geobsedeerd is om op andere eilanden avonturen te beleven. Wanneer je een waterscooter voor haar hebt gebouwd, kom je op het spoor van een kwaadaardige piraat die je natuurlijk moet tegenhouden. Dit kan alleen maar door eilanden te bezoeken die steeds verder van je vandaan liggen. Om daar te komen heb je elke keer nieuwe voertuigen met totaal andere eigenschappen nodig.
Dat vormt dan ook het andere driedimensionale aspect van Sonic Rush Adventure. Het varen van eiland naar eiland. Je begint met een waterscooter waarop je naar een volgend eiland vaart. Al snel krijg je nieuwe vervoersmiddelen, die weer totaal anders zijn qua besturing. Hoewel iedereen vooraf sceptisch was over dit onderdeel, pakt het verrassend leuk uit. De besturing is fijn, de zee is gevarieerd, de schansen brengen variatie en de vijanden die je onderweg tegenkomt zijn afwisselend. Wanneer je dan eindelijk het voertuig een beetje saai begint te vinden, speel je alweer een nieuwe vrij. Erg leuk gedaan en erg leuk als afwisseling voor de hoofdmoot van het spel.
Want ondanks alles draait het spel natuurlijk om de 2D Sonic gameplay. Sonic wordt meteen geassocieerd met snelheid en ook in dit spel is dat het geval. Het is noodzaak om goed op te letten, want als je even je ogen afwent, het te laat. Toch worden velen afgeschrikt door deze gameplay, omdat ze denken dat het voornamelijk bestaat uit de pijltjes naar links en rechts induwen. Dit kan ik slechts deels ontkennen. Naast deze twee knopjes, is het namelijk ook de bedoeling dat je jouw trucmeter vult, wat je doet door stunts onder het springen uit te halen.
Wie denkt dat dit enkel in het spel is gestopt om het leuker te maken, heeft het fout. Aan het eind van een Act (zo heet een level in dit spel) wordt je namelijk naast je snelheid en aantal verzamelde ringen ook beoordeeld op je uitgevoerde stunts. Afhankelijk van hoe je het gedaan hebt, krijg je dan een bepaalde score, die weer uitmaakt hoeveel Materials je krijgt. Deze Materials zijn letterlijk de bouwstenen voor je nieuwe voertuigen. Dus wil je verder komen in het spel, is het de bedoeling dat je goed presteert in de Acts.
Niet alleen in de Acts kan je Materials verdienen, ook in de eindbaas-gevechten, die na twee aaneengesloten Acts komen, krijg je die mogelijkheid. Deze gevechten zijn net als die in Sonic Rush 3D, wat erg goed uitpakt. De eindbazen zijn allemaal imposant, leuk om te doen en niet enorm moeilijk. Iedereen die Sonic Rush ook heeft gespeeld zal met de eerste eindbaas wel even het gevoel krijgen dat dit spel één grote déjà vu is, omdat hij bijna letterlijk is overgenomen uit het vorige deel, maar daarna zijn de eindbazen gewoon weer lekker origineel en is er niets aan de hand.
Het genoeg Materials verzamelen is stiekem gewoon een trucje om je de levels meerdere malen te laten spelen. Maar eigenlijk is dat niet eens zo heel erg. Je bent zo snel door de levels heen dat je ze onmogelijk meer helemaal herinnert. Daarnaast worden er niet enorm hoge eisen verwacht, dus erg vaak hoef je een level niet opnieuw te doen. Lukt het je echter niet in een bepaalde wereld een goede score te halen, dan kan het wel eens frustrerend zijn en vervloek je de spelmakers dat ze dat principe in het spel hebben gestopt.
Vaak zal dat echter niet voorkomen, want het spel is in zijn geheel niet bijster moeilijk. Aan de ene kant is dat positief, omdat het daardoor wel lekker wegspeelt, aan de andere kant wordt het spel dan ook redelijk kort. De makers hebben de speelduur nog wat gerekt door 100 missies in het spel te stoppen en je de mogelijkheid te geven de voertuigen nog een keer op te voeren, maar het hoofdavontuur blijft nog onder de 10 uur hangen. Een groot deel van deze tijd is eigenlijk ook nog eens onnuttig besteed. Het verhaal stelt namelijk niet erg veel voor, maar toch hebben Sonic, Marine en kornuiten ongelooflijk veel tekst nodig om het uit de doeken te doen. De mogelijkheid bestaat om de dialogen over te slaan, maar dan krijg je weer het probleem dat je toch was essentiële informatie mist. Als je echter helemaal niets geeft om het verhaal, kan je alle dialogen echter gewoon overslaan.
Een ander, nog niet genoemd, opvallend aspect aan Sonic Rush Adventure, is zijn presentatie. De visuele kant van het spel is van een hoog niveau. De tussenfilmpjes zien er erg goed uit en de personages zijn leuk vormgegeven. Wanneer je razendsnel door de Acts heen rent, is er ook niets op de grafische kant aan te merken. De framerate blijft altijd soepel en de omgevingen zien er, ondanks dat je er niet veel op zult letten, toch alleraardigst uit. Zelfs de vaarstukken zien er leuk en levendig uit.
De sound is ten slotte ook aangenaam. Het assortiment van liedjes die je op het eiland hoort, tijdens het varen en tijdens het rondrennen, hoort bestaat uit lekkere feel-good en up-tempo songs, met af en toe wat zang ertussen. Niets op aan te merken dus. Tijdens de Acts zijn er echter wel wat irritante bliepgeluidjes waar je je aan kunt storen. Maar in tegenstelling tot de muziek hoor je die niet vaak, dus is het geen groot probleem.
In de gamesindustrie kan je globaal zeggen dat er over het ene gamepersonage standaard hoge kwaliteit spellen worden afgeleverd en over de andere niet. Ik zeg hier duidelijk globaal, want Sonic the Hedgehog past in geen van beide categorieën perfect. De tweedimensionale debuutgames van Sonic waren geweldig, maar de 3D games waren daarentegen (op een uitzondering na) speltechnisch gewoon niet goed. Het Sonic Team keerde vorig jaar echter terug naar zijn roots en maakten het vermakelijke spel Sonic Rush. Binnenkort komt hierop een vervolg uit, genaamd Sonic Rush Adventure. Helaas suggereert de titel dat we te maken hebben met weer een akelige 3D Sonic-game, maar klopt dat wel?
Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie
Reacties laden...