´De koek is op.´ Dat denk ik elke keer wanneer ik de zoveelste dertien-in-een-dozijn-platformer krijg die op de digitale kanalen verschijnt. En elke keer komt er een FEZ, Splosion Man, Braid of Limbo om mij het tegendeel te bewijzen. Maar mij overtuigen wordt steeds moeilijker, immers is er steeds minder wat nog niet gedaan is. Steamworld Dig moet dus wel van hele goede huize komen om nog een kans te maken.
In Steamworld Dig ontmoeten we Rusty, een robotcowboy in een kleurplaatachtige wereld, die van zijn om onbekende reden voorzien werd voor de akte van zijn mineralenmijn. Met het plan om verhaal te halen in het achterhoofd, reist Rusty daarom naar het afgelegen westernse dorpje waar zijn oom verblijft. Dat dorpje bereikt hij echter niet zonder kleerscheuren.
Onderweg begeeft de grond het onder zijn voeten en vindt Rusty zichzelf ingesloten in een gigantische grot. Hij blijkt hier niet alleen te zijn, want al snel stuit hij op een jonge vrouwelijke robot. Ze reageert argwanend op je aanwezigheid en vraagt zich af wat je doet in de mijn. De mijn? Yep, je blijkt je in dezelfde mijn te bevinden die je recentelijk in bezit kreeg.
Eens je de akte toont keldert het humeur van het meisje pas echt. Ze vertelt je verder de mijn in te gaan, wat je braaf doet. Hier stuit je op de restanten van wat ooit je oom was. Gelukkig is je hart, net als de rest van je lichaam, van staal en dus ‘leen’ je zijn pikhouweel om je een weg door de grot te banen.
Eens weer boven de grond belandt ontmoet je Cranky, de vader van het meisje dat je eerder ontmoette. Hij waarschuwt je dat er iets niet pluis is in de mijn, maar wanneer hij merkt dat je vastberaden bent het ding te verkennen stelt hij zijn winkel met hulpmiddelen voor je open.
Op deze manier ontstaat een verslavende wisselwerking. Je duikt de mijn in om hier te graven naar mineralen en edelmetalen, welke je verkoopt boven de grond. Van het geld koop je betere graafspullen, waardoor je weer dieper in de mijn kunt komen om betere grondstoffen te vinden.
Dit patroon wordt zo nu en dan, maar niet vaak genoeg, onderbroken door mysterieuze grotten die je in de mijn vindt. Deze grotten verbergen altijd een upgrade voor Rusty, waarmee je nieuwe stukken kunt bereiken die eerder buiten je grip lagen. De mysterieuze steampunktechnologie is echter iets wat de bewoners van dit dorp niet kennen en lijkt bijna speciaal voor jou neergelegd. Maar door wie? En waarom? Om antwoord op deze vragen te krijgen zul je letterlijk tot de bodem moeten graven, welke je in een vier á vijf uurtjes bereikt.
Conclusie
SteamWorld Dig doet zijn uiterste best om zich te onderscheiden van zijn genregenoten, met wisselend succes. Het verkennen van je mijn en het je eigen maken van de kostbaarheden die erin liggen werkt het eerste uur verslavend, mede doordat je telkens nieuwe voorwerpen krijgt die je dieper laten komen. De grotten die voor variatie moeten zorgen zijn echter in kleine getale aanwezig, waardoor herhaling op de loer ligt. Nog voor die echter heeft kunnen toeslaan is de game al ten einde en hoewel dat zowel voor- als nadelen heeft is dat vooral zonde.