Als je de game opstart wordt al meteen duidelijk waarom deze game kenmerkend is tussen het brede scala aan games dat rond deze tijd in de winkels ligt. Eén van de grote nadelen van games tegenwoordig is namelijk dat ze, omdat de game aantrekkelijker moet zijn voor het algemene publiek, het meestal makkelijk uit te spelen is. Het omgekeerde is echter het geval bij Stuntman. Het wordt je namelijk zo moeilijk mogelijk gemaakt om ook maar een beetje verder te komen, wat zorgt voor de nodige uitdaging en veel verbaal geweld.
De game bestaat uit verschillende films die je succesvol moet afronden. Al deze films bevatten zes scènes om je tanden in te zetten. Het uiteindelijke doel van de game is om in een scène alle stunts in één grote combo achter elkaar te voltooien. Aan de linkerkant van het scherm is een meter te zien die je punten bijhoudt die je in één combo haalt en aan de rechterkant je totaal. Als je het goed doet en dus alles in één combo haalt, zal er aan de rechterkant het cijfertje nul blijven staan, doe je echter langer dan twee seconden over twee stunts, dan zal je combo verbeuren. Op dat moment kan je ook niet meer de vijf sterren halen en zul je daarvoor de hele scène overnieuw moeten doen. Als dit niet al lastig genoeg is, heb je ook bepaalde stunts die je moet voltooien, als je er daarvan vijf mist, zul je ook onvermijdelijk de scène opnieuw moeten beginnen. Dit alles brengt een geweldig gevoel van uitdaging met zich mee en zorgt ervoor dat je blijft doorbijten tot je dan toch overal de vijf sterren hebt gehaald. Hierdoor is de houdbaarheid van de game ook meteen erg lang De moeilijkheidsgraad kan echter voor sommige gamers ook een nadeel zijn, de middenstroom is moeilijke games namelijk niet echt gewend en zal de game dan ook niet zo leuk vinden.
Naast de moeilijkheidsgraad is ook de sfeer van hoge standaard. Terwijl je de game speelt, lijkt het door de muziek en de intense actie die op je scherm wordt getoverd alsof je in een echte film zit en ook de trailers die je aan het eind te zien krijgt, hebben een groot Hollywood gehalte. Ook leuk is de humor die de game siert. Alle regisseurs hebben een eigen persoonlijkheid en in de dialogen komt dat goed naar voren. Bij een film die als twee druppels water lijkt op The Dukes of Hazzard is er een hyperactieve cowboy aan het roer en bij een andere film doet de regisseur weer denken aan Robert Rodriquez. Dit is dan ook geen toeval en door typische woordspelingen wordt leuk op dit feit doorgeborduurd.
Natuurlijk valt er in de game meer te doen dan alleen het filmen van verschillende filmscènes. Je hebt namelijk ook beschikking over een stunteditor waarbij je in een arena je eigen stunts in elkaar kan knutselen. Hoe verder je komt in je carrière als Stuntman, des te meer schansen en wagens je vrijspeelt voor de editor. Deze kan je dan weer gebruiken om een grootse stunt in elkaar te zetten waarbij je echt alles uit de kast haalt. Daarnaast heb je ook de Odd Jobs, die bestaan uit of een reclame of een stuntshow. Hier gaat het er iets strenger aan toe dan in de normale films en mag je dan ook geen enkele fout maken of je ligt eruit. Ook dit kan de nodige tijd en frustratie vergen, welke alleen maar ten goede komen van de game.
Als laatste extra heb je dan nog de online multiplayer. Deze is best goed uitgewerkt en heeft me dan ook aardig verrast. In de multiplayer moet je samen met een stel anderen één bepaalde scène uit een willekeurige film naspelen, hier gaat het erom wie aan het einde als laatste overblijft en wie de meeste punten hebt. Doe je dus alles in één combo, dan wordt je vaak beloond met de eerste plaats, raak je echter een string kwijt, dan is er een grote kans dat je de scnène verliest van de medespelers. Ik moet echter wel opmerken dat het lijkt of THQ de multiplayer nog niet zo goed onder handen heeft, aangezien negen van de tien keer er de game aan zal geven dat er niemand online is, terwijl er wel degelijk volk aan het spelen is.
Hoewel de game er dus op vele fronten uit springt, is er toch iets wat net iets minder is. Dit is het grafische vlak van de game. De game ziet er namelijk wel aardig uit, maar is duidelijk niet grafisch de top van de Xbox 360. Alles oogt een beetje leeg en de explosies zien er niet meer dan redelijk uit. Ook zijn er soms wat grafische glitches te zien. Wat dan wel mooi is gedaan, is de manier hoe de snelheid er echt uitspat. De omgeving wordt allemaal wat vager des te sneller je gaat en ook licht begint uit te strekken. Alleen al bij het zien van de game voel je de snelheid. Wat ook wel leuk eruit ziet, zijn de wagens zelf. Die zijn redelijk gedetailleerd en je kan dan ook duidelijk bij sommige wagens strepen op het lak zien of de glinstering van de voorruit.
In je standaard actiefilm kunnen de snelle achtervolgingsscènes per voertuig niet ontbreken. Vaak spreekt men door de stunts die daar worden uitgevoerd lof uit over het karakter en tegelijkertijd de acteur die dat soort toeren uitvoert. Echter valt de echte performer van deze scènes vaak buiten beschouwing, namelijk de stuntman. Deze mannen zetten hun leven op het spel om de scène zo goed mogelijk rond te krijgen en daarom is hun baan dan ook niet meteen de meest gewilde bij keuze van carrière. Echter moet je wel respect hebben voor de stuntmannen en dit respect heb ik nu tenminste wel verkregen, na het spelen van Stuntman: Ignition.
Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie
Reacties laden...