Op 17 februari verscheen om vijf uur ’s middags een preview van deze titel op de homepage van GameQuarter. Een preview die ik die ochtend geschreven had, na het doorspelen van het eerste uur van de game. En de review die je nu leest? Die was ik al aan het tikken voor die preview online stond.
De preview build die we hadden ontvangen, bleek namelijk de volledige game te zijn. Dat kregen we echter pas te horen toen het preview embargo bijna verliep. Met het eerste uur nog vers in het geheugen en nog redelijk in de mindset die de game probeert op te wekken, voltooide ik daarom in één ruk de rest van het spel.
Context
Dat klinkt allicht als een geweldig eerste pluspunt. Een game die de aandacht zo lang vast weet te houden dat je hem in één dag uitspeelt. Maar dat valt allemaal wel mee. De tweede Submerged is simpelweg gewoon niet zo lang. Ik tikte net de vier uur aan toen de credits over mijn scherm rolden, exclusief het uur dat ik eerder op die dag had gespeeld. Dus vijf uur in totaal, waarbij ik al een dikke 80% van de collectables had binnengehaald. Een beetje speler zal daarom vermoedelijk binnen zeven uur alles gezien hebben wat de game te bieden heeft.
Wat het te bieden heeft, is een kleinschalig avontuur van een broer en zus. Dit duo woont op een post-apocalyptische aardbol, waar de enige restanten van de moderne maatschappij worden opgevist of boven het water uit steken in de vorm van torens en wolkenkrabbers. Plekken waar de rest van de mensen hun thuis heeft gemaakt, door vreemde zaden van een plant als energiebron te gebruiken.
Flower power
Deze plant heeft, op de een of andere manier, wraak genomen door deze mensen te absorberen en plantaardige schimmen van ze uit te spugen. Met collectibles die je in-game kunt vinden, krijg je wat context, maar de details blijven vaag. De uitzondering hierop is de dame van ons stel, daar zij in plaats daarvan krachten kreeg. Krachten die haar hebben doen besluiten de plant te helpen door diens zaden terug te brengen naar de plant zelf.
Dit doe je op negen locaties, die je zelf moet vinden in de overworld door met je telescoop te verkennen. Dit is echter meer voor vormgeving dan wat anders. Het meest opzichtige gebouw in een regio is ten alle tijden je doel en kun je van mijlenver spotten. En zelfs als je klakkeloos rondvaart, vind je vanzelf letterlijke gloeiende pijlen die je in de goede richting sturen.
Zen
Maar dat is prima. Submerged: Hidden Depths poogt op geen enkel moment een uitdaging te zijn. Het spel is meer een beleving die erbij gebaat is dat de speler met de flow meegaat. Daarom wordt het pad vooruit in deze locaties met fel rood aangeduid en zijn ‘’puzzels’’ nooit ingewikkelder dan stop rond voorwerp in rond gat. Zo blijf je vooruit gaan.
In het verlengde hiervan is er geen combat. In de preview hintte ik naar een mogelijke kwaadaardige entiteit, maar zelfs die blijkt op het eind weinig meer dan achtergronddecoratie te zijn. Iets wat ik persoonlijk best wel jammer vond, want elk goed verhaal heeft op een zeker moment de tegenslag voor de hoofdpersoon. Iets wat hier uitblijft. Mijn mening blijft dan ook grotendeels onveranderd ten opzichte van de preview, met het addendum dat rust en zen gaandeweg omsloeg in verveling. Want als het spel nergens op voortbouwt of op een andere manier verandert, wordt het zelfs binnen vijf uur erg saai.
Conclusie
Submerged: Hidden Depths poogt spelers een rustgevende ervaring te bieden door ze een wereld voor te schotelen wiens enige dreiging ligt in de lore. Collectibles zijn makkelijk te vinden, puzzels wijzen zichzelf en zelfs ‘’de slechterik’’ is op geen enkel moment intimiderend. En toegegeven is het daardoor in eerste instantie een heel relaxte game om te spelen op een luie zondag. Een gebrek aan variatie en groei in de gameplay laat dat echter gaandeweg omslaan in verveling. De game is niet slecht op welk front dan ook, maar weet simpelweg niet te prikkelen, waardoor ik er al voor de credits kwamen op was uitgekeken.