Tales of ARISE: Beyond the Dawn Review

Het recenseren van DLC is tegelijkertijd makkelijker én moeilijker dan het maken van een ‘’normale’’ review. Het is makkelijker omdat je de hoofdtitel al hebt voltooid en je dus de mechanics reeds meester hebt gemaakt, je bekend bent met de omgeving en omdat je vaak al behoorlijk geleveled bent voor je aan de uitbreiding begint. Het is moeilijker omdat een waardeoordeel aan een DLC hangen lastig is. Verwacht je een compleet nieuwe spelwereld? Nieuwe mechanics? Een nieuwe hoofdpersoon? Of gewoon meer van wat je al leuk vond? Beyond the Dawn is vooral dat laatste.

Een jaar is gepasseerd sinds het einde van Tales of ARISE. Dahnan en Rena zijn één geworden en de volkeren moeten nu de planeet delen. Daar driehonderd jaar aan slavernij niet zomaar ongedaan wordt gemaakt, gaat dat echter niet zonder slag of stoot. De Dahnans zijn terecht boos op wat hun allemaal is aangedaan en de vele Renans verlangen terug naar hun leven vol gemak en macht. Belangen botsen daarom regelmatig in alle vijf de rijken.

De lasten van een held

Alphen en Shion reizen in deze rijken rond om de gemoederen te bedaren en zogenaamde Mausoleums te vinden. Deze Helganquilse gebouwen waren ooit bedoeld om de stroming van Astral Energy op Rena te sturen, maar zorgen nu voor problemen met de fusie van de twee planeten. Ons duo, als zijnde de crest-houders, zetten met hun kracht deze apparaten stop terwijl ze zoeken naar het hoofdkwartier dat alles aanstuurt.

Het is op deze missie dat ze in aanraking komen met Nazamil, een half Dahna-half Rena meisje dat door beide volkeren met de nek wordt aangekeken. Ze is hierdoor uit het Niez gejaagd dat ze thuis noemde en zelfs opgejaagd door kwaadwillende Dahnans. Alphen, die dergelijk onrecht nooit toe zal staan, neemt het meisje daarom in bescherming en leert haar wat vriendschap is.

Goede intenties

Zoals ze in het Engels zeggen, is ‘’the road to hell paved with good intentions’’. Dit betekent dat een actie die met de beste intenties is genomen, kan leiden tot gevolgen die objectief kunnen worden gezien als verkeerd of zelfs kwaadaardig. Zonder in detail te treden, is dit ook de morele boodschap waar het verhaal van Beyond the Dawn op gebouwd is. Al moet ik daar wel bij zeggen, dat het daarvan slechts het oppervlakte laat zien.

Voor release heeft BANDAI NAMCO laten weten dat Beyond the Dawn ruim twintig uur lang zou zijn. Daar had ik persoonlijk mijn bedenkingen bij. Tales of ARISE zou ruim veertig uur zijn, maar ik zag de credits al na 27 uur voorbijkomen, dus het zou niet ondenkbaar zijn dat de uitbreiding een soortgelijk pad zou volgen. Dit is spijtig genoeg inderdaad was gebeurd is, want na zevenenhalf uur rolde de credits al over mijn scherm.

Het moeilijke deel

Dit is waarom ik zeg dat DLC recenseren soms lastig is. Want waar ga ik het op beoordelen? Een interessante wereld? Boeiende karakters? Fancy combat? Sure, dat heeft het allemaal, maar op Nazamil na zaten die allemaal al in de base game. Het enige nieuwe wat Beyond the Dawn doet, is een handjevol kleine dungeons daaraan toevoegen en een verhaal dat ongeveer net zoveel op de kous heeft als een hoofdstuk van de base game. En daar ga je met een gezond verstand geen € 29,99 voor betalen.

Conclusie:

Beyond the Dawn is vooral meer Tales of ARISE voor zij die daar naar snakken. Het is echter geen driegangenmenu, maar een toetje waarvan je kunt afvragen of dat het geld wel waard is. Mijn advies is daarom op zijn minst te wachten tot een flinke sale.