Toen Tears of Avia in september zou verschijnen, had ik door de timing mijn kans gemist om het spel te recenseren. Je kunt je dan ook voorstellen hoe opgelaten ik was toen uitgever PQube ons liet weten dat de Steam- en Xbox One-versies later zouden arriveren mét recensiecodes. En nog meer toen die recensiecode daadwerkelijk in mijn inbox verscheen.
Het enthousiasme dat ik voelde toen ik de game opstartte, verdween echter al binnen enkele minuten als sneeuw voor de zon. In het startmenu, waar je kan kiezen met welke van de vijf helden je speelt, is er nog niets aan de hand en ook de introductie en het tutorial level ogen zoals verwacht. Maar al in level 2 liep ik tegen de eerste game breaking bug aan, toen na de overwinning de game weigerde te laden; een ervaring die indicatief zou blijken voor wat me te wachten stond.
Shiny
Tears of Avia draait om de titulaire tears, magische macguffins die in een ver verleden verantwoordelijk waren voor de val van een beschaving. Enkel een seeker, iemand met de gave om tears op te sporen, kan de vijf kristallen samenbrengen en de schade ongedaan maken. Maar zoals je kon zien aankomen ben je niet de enige die ze wil vinden.
Een demoon die dezelfde oude beschaving honderden jaren geleden aanviel en indirect verantwoordelijk was voor het gebruik van de tears is namelijk terug van weggeweest en probeert wederom de wereld binnen te vallen door zijn ras via portalen naar deze dimensie te halen. Dat klinkt als een fantastisch avontuur, ware het niet dat de demonen, net als alle andere vijanden, op geen enkel moment een serieuze bedreiging vormen.
1M
De reden voor deze stelling heeft alles te maken met stats. Games als Disgaea en Mugen Souls hebben ons al werkelijk absurde hoeveelheden schade laten doen op onze vijanden, waarmee ze hebben laten zien hoe tof een dergelijke opzet kan zijn. Het team achter Tears of Avia is echter vergeten dat vijanden mee moeten groeien om dit te laten werken, waardoor ik na een paar uur meer dan 100K schade deed in één aanval, terwijl de HP van de vijanden slechts bij uitzondering de 10K aantikte. Het was hierdoor niet ongebruikelijk dat gevechten werden beslecht binnen vijf minuten, hetgeen geen goed teken is voor een game als dit. Maar wat is het nu eigenlijk voor game?
De screenshots gaven het allicht al weg, net als de vergelijking met Mugen Souls en Disgaea, maar Tears of Avia is een Tactical RPG…technisch gezien. Aan tactiek hoef je namelijk nauwelijks te denken. Voor het overgrote deel is dat te wijten aan de absurde overkill van jouw party, maar ook de rest van het spel laat maar weinig toe op het tactische front. Er zijn geen terrain bonuses, obstakels, speciale omstandigheden of wat dan ook om de ongeveer vijftig levels die je moet doorkruisen een beetje variatie te geven, waardoor de toch al beperkte selectie vijanden des te meer in het oog springt. Combineer dit met graphics die doen denken aan de betere PS2-games en een verhaal dat niet veel meer diepgang heeft dan een voetenbad en Tears of Avia heeft maar weinig wat voor zich spreekt buiten de ontwikkelaar om.
Feedback
Zoals gezegd in het begin van dit artikel, werd mijn voortgang gehinderd door technische mankementen, iets wat niet bij één incident zou blijven. Een game die in totaal binnen zes tot acht te verslaan is, werd opgerekt tot ruim tien uur door maar liefst 52(!) crashes. Mijn gevoel erbij was dan ook een hele diepe onvoldoende. In de dagen sinds de release heeft de ontwikkelaar echter voortdurend updates gepushed aan de hand van meldingen die mensen maakten en hoewel de game nog steeds niet perfect draait, zijn de problemen die nu nog spelen beperkt in aantal en impact. Met dat in het oog wil ik ook wat feedback geven aan het team: neem de tijd en zorg dat het vervolg dat duidelijk is opgezet kwalitatief beter is, zelfs als de kwantiteit hieronder lijdt.
Conclusie
Laat me vooropstellen dat duidelijk is dat Tears of Avia met liefde en toewijding gemaakt is. Dat is echter niet voldoende om het een goede game te maken. Want of het nu een gebrek aan tijd, geld of ervaring was, al dan niet een combinatie ervan, duidelijk is dat Tears of Avia als een TRPG net de minimale eisen weet te behalen. Hiermee is het een typische middenmoter die prima te spelen is, maar je stiekem eigenlijk ook prima kunt missen.