Dat FIFA het sportgenre in de wereld van games domineert moge duidelijk zijn. Toch zijn er veel meer opties voor handen als je een digitale vorm van sporten zoekt (voor zover je het zo mag noemen). Wanneer in de echte wereld een sport populariteit vergaart, zie je dit vaak terug in de verkoop van spellen. Rond toernooien als Wimbledon en de US Open doen de tennisgames het doorgaans goed. Met Roland Garros momenteel aan de gang was het tijd voor een nieuwe tennisgame voor de huidige generatie consoles: Tennis World Tour. Weet het spel zich te presenteren als een regelrechte ace? Of gaat het met de staart tussen de benen en een dubbele fout naar huis?
Eén van de laatste en tevens beste tennisgames tot op heden is Top Spin 4, een game die in 2011 het levenslicht zag. Sterke gameplay, een prima audiovisuele presentatie en een gezonde dosis aan licenties. Het klonk ons bij de aankondiging van Tennis World Tour dan ook als muziek in de oren toen we hoorden dat een groot gedeelte van de mensen die aan Top Spin 4 hadden gewerkt, verenigd waren om van Tennis World Tour ook een dijk van een game te maken. Daar waar we er gemakshalve van uitgaan dat mensen door de jaren heen beter worden in wat ze doen, lijken deze ontwikkelaars al snel na het opstarten van het spel te zijn vergeten wat ze in hun mars hadden.
Eerste fout
Bij het opstarten valt al op dat het aantal tennissers waar uit te kiezen valt niet groot is. Met Federer als vlag op een modderschuit probeert BigBen Interactive de gamer te verleiden over te gaan tot een aanschaf. Een tutorial wordt je al snel aangeboden, waaruit een aardige eerste indruk kan worden opgedaan. Het ziet er grafisch allemaal voldoende uit, met hier en daar wat gedateerde animaties, alleen de gelijkenissen met de echte spelers zijn zo nu en dan ver te zoeken. Dat het audiovisueel voldoende, maar zeker niet meer is, wordt nog eens benadrukt door het geluid dat de game ons voorschotelt. De commentatoren van dienst lijken de Engelse taal niet machtig te zijn doordat ze slechts enkele zinnen kunnen produceren. Dit doen ze daarbij ook nog eens zo quasi-enthousiast, dat het net de schijn heeft of ze al tijden wachten op versoepeling van de euthanasiewet. De stadia geven daarnaast totaal geen indruk van spektakel, eerder van een uit de hand gelopen trainingspartij. Iedereen klapt daarbij ook nog eens hetzelfde en heeft verder ook dezelfde animaties. Hieruit blijkt al dat Tennis World Tour alles behalve een game is die zijn geld rechtvaardigt.
Tijd voor de break
Op de dag van de release van Tennis World Tour kwam de eerste reactie van de ontwikkelaar naar buiten: de multiplayermodus zal op een later tijdstip worden toegevoegd. Dit zou vorige week gebeurd moeten zijn, maar inmiddels zijn we in totaal bijna twee weken verder. Met een mogelijke patch op 12 juni lijkt er vooruitgang in het verschiet, maar het onderstreept hoe bizar het is dat deze game al het daglicht heeft gezien. Door het ontbreken van de patch kun je momenteel kiezen uit een relatief kale carrièremodus die erg traag voortduurt met veel eentonige personages die elkaars tweelingbroer hadden kunnen zijn. Losse wedstrijden kunnen daarnaast gespeeld worden tegen de AI of een medespeler, waarbij er wel wat opties zijn om in te stellen. Een onlinemodus zorgt echter altijd voor meer aanwas en dit was ook zeker een eis van de community, maar hieraan werd niet voldaan.
In de gespeelde potjes werd wel duidelijk dat het gameplay-technisch helemaal niet zo slecht zit in Tennis World Tour, maar het spel straalt aan alles uit dat het geen product is dat met trots wordt gepresenteerd. Het toernooi Roland Garros bepaalde de release en dat was te kortdag. 
Conclusie
Niets, maar dan ook niets, rechtvaardigt momenteel een aanschaf van Tennis World Tour. Het spel had nog lang niet in de winkels mogen liggen, laat staan voor € 60,-. De uitgever heeft in een nieuwsbericht laten weten dat het spel enkele weken geleden voor 20% af was en dat er is gehaast, maar veel verder dan die 20% lijken ze ook niet te zijn gekomen. Naar verwachting zou het spel pas in 2019 zijn wat het had moeten zijn, maar met die uitspraak neem je jezelf alleen maar in de maling. Tennis World Tour smaakt vies bitter voor iedereen die uitkeek naar deze, op papier, potentiële topper in zijn genre.