Het matige Wanted: Weapons of Fate lag amper een maand in de winkels of de volgende filmgame van de Zweedse ontwikkelaar GRIN belandde alweer op de redactie. Na het prima te pruimen X-Men Origins: Wolverine was er nog een sprankje opportunisme te vinden in onze argwaan voor filmgames, maar na tien minuten was dit helaas aan diggelen geslagen. Afgaande op de resterende speeltest moeten we voor het welzijn van onze medemens zelfs alarmfase 6 afkondigen. Hopelijk is het nog niet te laat.
Terminator Salvation sleurt je mee in een wereld waar robots, of hoe je ze ook wilt noemen, figuurlijk gezien boven de mens in de voedselketen staan. Het voorgoed uitroeien van de mensheid is het enige doel van deze moordlustige machines, die zonder geweten en gevoelens handelen. De gebeurtenissen van de game spelen zich twee jaar voor de film af en geven je de gelegenheid om in de schoenen van John Conner te stappen. Door een tekort aan opstandelingen en een overschot aan vijanden lijkt de wederopstanding al snel op een uitzichtloze situatie te stranden. Maar wanneer in het verloop van het verhaal de slechte stemming en het moraal bij de opstandelingen langzaam maar zeker omslaan, zakt ironisch genoeg bij jou de motivatie om verder te spelen.
Het belabberde verhaal (voor zover je van een verhaal kunt spreken) heeft hier een groot aandeel in. Van enige vorm van een spannend plot, climax of het uitdiepen van personages ontbreekt ieder spoor. In de belabberde voice-acting is vrijwel geen energie gestoken, waardoor je de gebeurtenissen al snel niet meer serieus kan nemen. Na het aanhoren van de zoveelste clichématige oneliner wordt het zelfs lachwekkend.
Het grootste probleem van deze game is echter de belachelijke speelduur. Als je een volharde gamer bent, rollen na vier uurtjes de eindcredits alweer van het scherm. De veel te korte lengte zou nog deels goed gemaakt kunnen worden wanneer de gameplay de moeite waard was geweest, maar ook hier stijgt Terminator Salvation niet boven de gemiddelde filmgame uit. Bij elk nieuw gedeelte van een level word je geconfronteerd met een nieuwe stroom vijanden, die elke keer dezelfde tactiek vereisen. Flankeren, snel dekking zoeken achter de goedkoop opgezette muurtjes en heel veel kogels lossen, is de enige manier om door de repetitieve levels te komen. Op een gegeven moment riep een van je teamleden precies wat wij dachten. Met het letterlijke 'Oh no, not again!' was namelijk geen enkele uitspraak hier meer op zijn plaats geweest. Maar of de ontwikkelaar er ook zo over dacht…
Tussen de verschrikkelijk saaie third-person shooter actie door wordt er nog een poging gewaagd wat meer variatie in de game te brengen. Af en toe neem je tijdens voertuiglevels plaats achter een machinegeweer of raketwerper om slechts één van de vier type vijanden af te weren. Bij deze levels heb je minimale controle en is het een kwestie van de schietknop ingedrukt houden. Deze zogenaamde 'filmische' actiemomenten hebben we al, in beter uitgewerkte vorm, in talloze andere games gezien.
Vanaf het begin merk je dat GRIN tijdens de ontwikkeling weinig pogingen heeft ondernomen om ergens origineel uit de hoek te komen. Ook op technisch vlak presteert de game niet beter dan de middelmaat. Het regelrechte bewijs zijn de slechte framerate, strontlelijke textures en lange laadschermen. Hier worden simpelweg alle middelen ingezet om te laten zien hoe het niet moet. Met andere woorden: je zult nauwelijks een onderscheid kunnen maken tussen dit en een ruwweg vijf jaar oude game.
Misschien ben jij wel een echte doorzetter en zul je Terminator Salvation niet na vijf minuten opzij willen leggen. In dat geval vind je tussen de grote hoeveelheid slecht uitgewerkte aspecten toch nog aardig wat uitdaging. Niet omdat er veel vaardigheden vereist zijn, maar wel omdat de A.I. van je teamleden helemaal niks voorstelt. Als je een vriend of familielid kan overhalen om de game in co-op te spelen, zal dit echter grotendeels worden gecompenseerd. Speel Terminator met zijn tweetjes op hard uit en je bent verzekerd van alle trophies of achievements. Dankzij het ontbreken van een multiplayer of zelfs enige extra’s, heeft het weinig zin om deze game daarna niet voorgoed in de kast te leggen.
Conclusie
Eigenlijk kunnen we geen pluspunten verzinnen die Terminator Salvation het spelen waard maken. GRIN heeft hier zo’n saaie en inspiratieloze prestatie geleverd, dat je uitkijkt naar de volgende school- of werkdag. De speelduur is ook nog eens veel te kort, waardoor een prijskaartje van twintig euro iets rechtvaardiger zou zijn. Maar dan nog kan niks ervoor zorgen dat je dit ooit nog eens zal oppakken. Saai, kort en leeg. Dit zijn de drie woorden die zo'n beetje de complete inhoud van Terminator Salvation weergeven. Je bent gewaarschuwd.