Zeg je jaren ’60, dan zeg je ongetwijfeld The Beatles. De Britse popgroep wordt zelfs nu nog steeds beschouwd als de meest invloedrijke band uit de geschiedenis van de popmuziek. Een uitdaging om de successen die de ‘Fab Four’ geboekt hebben te vertalen naar een ritmespel, moet ontwikkelaar Harmonix gedacht hebben. Nog niet zo lang geleden zijn ze namelijk met The Beatles: Rock Band op de proppen gekomen. Een nieuw deel in de Rock Band-serie dat voor de volle honderd procent is gebaseerd op John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr, oftewel The Beatles!
Bij het opstarten van The Beatles: Rock Band wordt je al meteen in het wereldje van de beroemde muzikanten gegooid. Qua presentatie is Harmonix er zelfs in geslaagd de mooiste muziekgame aller tijden neer te zetten. De menu’s zien er kleurrijk en vrolijk uit en bij de optredens gaat er een wereld voor je open. Bij elk van de 45 beschikbare nummers – later meer hierover – zullen: achtergronden veranderen naar aanleiding van de teksten, veranderen de kleren die ze aanhebben en – het mooiste van alles – verjaren de muzikanten afhankelijk van hoe oud het nummer is.
De locaties die men laat zien zijn daarnaast gebaseerd op waar The Beatles zoal in hun carrière gespeeld hebben. Daaronder vallen bijvoorbeeld de Ed Sullivan Show in de VS en het immense Shea Stadium in New York. Ook passeren fictieve plaatsen als een soort van Teletubbieland en boven op een huis met daaronder politie die geobsedeerde vrouwen tegen moeten houden de revue. Het klopt allemaal en het geeft voor zowel een Beatle-fan als voor een Rock Band-liefhebber een voldaan gevoel.
Toch heeft dit alles ook een klein minpunt, aangezien je door de ontzettende pracht en praal het overzicht soms kwijtraakt waardoor je noten onbewust op het verkeerde moment aanslaat. Voor de beginnende speler is dit niet zo vervelend, gezien het feit dat de moeilijkheidsgraad van The Beatles: Rock Band wel van een erg laag niveau is. We kunnen misschien wel spreken van het aller makkelijkste muziekspel tot noch toe. Anderen kunnen dat als positief ervaren, maar gevorderde spelers zoals wij begonnen zich er flink aan te ergeren.
Door dit gegeven raas je als het ware door de verhaalmodus heen, wat op zich jammer is omdat de modus qua opzet uitstekend in elkaar zit. Je begint in het jaar 1960, wanneer niemand de popgroep nog kent en je in The Cavern moet spelen. Nummers als Twist & Shout, Boys en I Saw Her Standing There passeren de revue en je begint te merken dat het publiek de muziek wel kan waarderen. In de resterende hoofdstukken wordt dat uiteraard alleen maar groter en komen er steeds grotere hits. Met als hoogtepunt de nummers die gemaakt zijn in de Abbey Road-studio, waarbij het lijkt alsof de vier muzikanten het nummer voor het eerst uitvoeren. Een leuk detail overigens: tijdens de laadschermen hoor je The Beatles opnames maken van nummers die tot op heden nog nooit zijn verschenen. Meer exclusieve dingetjes zijn te vinden in de vorm van foto’s, filmpjes met onder andere concert- en opnamebeelden en songteksten die je in totaal met drie man mee kunt zingen.
Allemaal erg leuk en aardig natuurlijk, maar je speelt The Beatles: Rock Band uiteraard om nummers van hen te spelen met een plastic gitaar, basgitaar, drumstel of een microfoon. Dat dit gelukt is mag duidelijk zijn. Nummers als Yellow Submarine, Here Comes the Sun en Back in The U.S.S.R. blijven tijdloos en zijn fantastisch om te spelen. Toch blijft het jammer dat fenomenale nummers als All You Need is Love, Penny Lane, Yesterday, Let It Be of Hey Jude geheel in het spel ontbreken. Blijkbaar is dit een bewuste keuze geweest van Harmonix. Ze kunnen nu eenmaal bergen met geld verdienen aan de Downloadable Content (DLC). Wat dat betreft is The Beatles: Rock Band niet anders dan de gemiddelde Rock Band-game.
Dit valt ook af te leiden aan de beschikbare modi. In tegenstelling tot de concurrent Guitar Hero, zijn de mogelijkheden in The Beatles: Rock Band lichtelijk matig. Zo is het in het vijfde Guitar Hero-deel bijvoorbeeld mogelijk om tijdens een nummer van instrument of moeilijkheidsgraad te veranderen en kunnen spelers tijdens een nummer invallen of afhaken. Ook door het ontbreken van een dergelijke muziekstudio in The Beatles: Rock Band bewijst Harmonix dat ze qua spelmogelijkheden nog niet zo ver zijn met de serie en dat blijft jammer. De challenges in het spel, waarbij je nummers achter elkaar in bandvorm moet spelen, zijn daarentegen wel best leuk om te doen. De door jou of jullie behaalde scores in deze modus zullen in de ranglijsten te zien zijn.
Conclusie
Er valt nog zoveel meer te vertellen over The Beatles: Rock Band, maar dan verklap ik als recensent te veel en dat is zonde. Deze muziektitel van Harmonix is een ervaring die je – fan of niet – gewoon een keer moet meemaken. Zo is de presentatie uitstekend en zijn de nummers tijdloos en geweldig om te spelen. Oké, qua mogelijkheden loopt de titel achter op de concurrentie en we hadden misschien wat meer nummers mogen zien, maar dat mag de pret niet drukken. Ga als muziekliefhebber als de sodemieter naar de winkel en haal dit ritmespel met de beste hoofdattractie aller tijden in huis.