Richard B. Riddick, koelbloediger dan een huurmoordenaar en mysterieuzer dan de Bermuda Driehoek, vindt zijn weg na vijf jaar opnieuw in een game. Vin Diesel’s gamefiguur, ongrijpbaar en onzichtbaar zoals altijd, keert terug in een oud avontuur en vervolg ineen om weer dodelijk toe te slaan. Maak je klaar voor de ultieme ontsnapping uit een gevangenis waar dit vooralsnog onmogelijk wordt geacht. Dan hebben ze blijkbaar Riddick nog niet ontmoet, want voor hem is niks een stap te ver. Sommigen voelen zich nou eenmaal meer thuis in het donker…
Misschien heb je tot kort geleden nog nooit van Riddick gehoord. Een wijze geschiedenisles leert ons dat het allemaal begon met Pitch Black, een film uit 2000 met Vin Diesel als Riddick in de hoofdrol. Vier jaar later verscheen The Chronicles of Riddick. Deze over-the-top actiefilm was op zijn zachts gezegd geen topper, maar leidde wel tot een van de beste filmgames ooit gemaakt: Escape from Butcher Bay. Nu, vijf jaar later, bundelen Starbreeze en Vin Diesel’s eigen Tigon Studios hun krachten om de Xbox-klassieker nieuw leven in te blazen.
Deze ongewone stealth/shooter game bevat naast de remake van Escape from Butcher Bay ook nog eens het zes uur durende sequel 'Assault on Dark Athena' en een uitgebreide multiplayer. Genoeg redenen voor fans van het origineel om deze titel in huis te halen, zou je zeggen. Wie denkt een minstens even zo grensverleggende game te zullen spelen als Butcher Bay, komt helaas bedrogen uit. Assault on Dark Athena is jammer genoeg niets meer dan een iets beter uitgewerkt avontuur, maar wel minder memorabel en origineel.
Starbreeze en Tigon Studios hebben het verhaal van Butcher Bay behouden en hebben daaraan een geheel nieuw avontuur vastgeplakt. In het begin van het sequel wordt het vluchtschip van Riddick en reisgenoot Johns overmeesterd door de Dark Athena, een gigantisch vliegend schip waar je bijna de gehele game je tijd zal vullen met het klimmen door ventilatiebuizen, het slachten van drones (robotachtige bewakers waar je later zelf even controle over zal hebben) en het vinden van de juiste weg om verder te raken. Oude bekende kapitein Rivas zal er alles aan doen om dit te voorkomen.
Anno 2009 voelt de remake van Butcher Bay een beetje verouderd aan, dus eigenlijk zou het nieuwe vervolg de reden moeten zijn voor een aankoop. In een tijd van shooters brengt Assault on Dark Athena juist datgene waar het origineel niet bekend om stond. Waar Butcher Bay een uitstekende combinatie tussen first-person shooter actie en stealth-achtige gameplay bevat, krijg je in Dark Athena veel meer inspiratieloos knalwerk voor de kiezen. Je zal namelijk regelmatig verplicht naar de wapens moeten grijpen na de zoveelste confrontatie met een drone, mercenary of ander gemuteerd gespuis.
In een hoekje afwachten totdat de vijand eindelijk zijn rug naar jou keert, waarna je hem of het een dubbele nekbreuk veroorzaakt of een mes in zijn halsslagader plant, werkt in tegenstelling tot de meer 'actievolle' momenten nog altijd bevredigend. In Dark Athena komen deze situaties onbegrijpelijk veel minder vaak voor. De mogelijkheid om te kiezen tussen de Rambo- of de Assassin-stijl is in Butcher Bay in dit geval wel een stuk beter uitgewerkt. Deze remake verschilt, op de betere graphics na, nauwelijks van het origineel. Dit betekent gelukkig ook de terugkeer van de goede gameplay-elementen, waaronder de brute melee actie. Nog steeds is het mogelijk om bijvoorbeeld iemand zijn oogkas te bewerken met een schroevendraaier. Zulk gereedschap zal je hard nodig hebben tijdens het zoeken naar een uitweg, want je weet nooit wie je tegenkomt.
Andere overeenkomsten tussen de twee games zijn de Mech levels, die wat afwisseling brengen op de normale vuurkracht van Riddick. Ook beschik je weer over de onmisbare 'Eyeshine', die het je mogelijk maakt om in het donker te kijken. Een ander leuk aspect van de gameplay is nog steeds het uitschieten van lampen, waarna de vijanden zich onzekerder zullen gedragen. In plaats van de situatie te bevoordelen, zal deze tactiek echter, in tegenstelling tot The Darkness, voornamelijk problemen veroorzaken. Vijanden bezitten regelmatig over zaklampen en door de slechte AI (later meer daarover) weten ze je meestal precies te vinden nadat je de kamer duister hebt gemaakt. Leuk is anders.
Assault on Dark Athena mag dan wel teleurstellend zijn, de makers hebben wel de meeste goede elementen uit Butcher Bay gehaald en daarbij de nodige verbeteringen en toevoegingen gestopt. Zo krijg je al snel de beschikking over de 'Ulaks', twee kromme zwaarden die even dodelijk zijn als een kettingzaag op overdrive. Verder kan je eerder genoemde drones meesleuren en hun bionische wapen gebruiken tegen andere vijanden. Deze oppervlakkige gameplay is vaak de enige optie, want je zal vaak zonder goed schietgetuig komen te zitten. Als de ontwikkelaars de speler wat meer vrijheid had gegeven, zou het de game alleen maar ten goede komen.
Op gebied van gameplay heeft Riddick dus wat moeite om de zware concurrentie in deze nieuwe generatie hardware bij te houden. Qua geluid doet deze titel het wel goed. Het sterk staaltje voice acting draagt, dankzij de terugkeer van de geweldige oneliners van Vin Diesel en het uitstekend stemmenwerk van heel wat talent, veel bij aan de sfeer van de game. Op technisch vlak houden we dan weer gemengde gevoelens over. Hoewel de donkere grauwe omgevingen stuk voor stuk erg sfeervol ogen, doen de wazige graphics en matige explosies soms letterlijk pijn aan je ogen. En dan zijn er nog de talloze laadtijden, bugs en glitches, waaronder zwevende wapens, in de omgeving vastzittende vijanden en lijken die soms als een stuiterbal de kamer doorvliegen… Het oogt allemaal erg slordig. Als klap op de vuurpijl bezitten Riddick’s vijanden ook nog eens over een slecht uitgewerkte AI. In 'stealth mode' zullen ze je veel te vaak toevallig opmerken met een zaklamp. En wordt je gespot, zijn ze te dom om op jouw bewegingen te anticiperen. Erg jammer, want een goede AI had voor een veel betere ervaring kunnen zorgen.
Dan resteert ons nog de multiplayer, met Pitch Black als voornaamste troefkaart. In deze mode speelt één iemand als Riddick (inclusief Eyeshine), terwijl de rest van de spelers jacht op hem maakt. De jagers krijgen in de donkere gangen hulp van zaklampen op hun wapens. Om de balans te bewaren, geven de sterkste wapens het minste licht. Op papier zeer interessant, maar de uitwerking is minder. Wij hebben alleen de PlayStation 3 versie getest en hierbij was regelmatig sprake van lag. Ook is er amper volk online, wat ons doet vermoeden dat de multiplayer binnenkort een eenzame dood zal sterven.
Conclusie
Degene die eerder als Riddick op de eerste Xbox gespeeld heeft, zal hier waarschijnlijk het meest teleurgesteld zijn. Assault on Dark Athena is niks meer dan een veredeld sequel, die uiteindelijk niks nieuws doet. Bovendien moet je hierbij te vaak geweren als nummer 1 oplossing gebruiken. Escape from Butcher Bay voelt vaak verouderd aan, maar de stealth gameplay staat na vijf jaar gelukkig nog altijd als een huis. Niks is namelijk leuker dan uitbreken en chaos veroorzaken in de ooit zo 'vredige' gevangenis. Heb je The Chronicles of Riddick nog nooit gespeeld, dan is deze game de moeite waard voor diegenen die van stealth houden. Houd echter wel rekening dat de beperkingen, zij het in iets mindere mate, na vijf jaar nog steeds voor irritatie kunnen zorgen.