Sinds de komst van de Nintendo Wii geloven vele vrouwen er heilig in dat ze door te gamen wat gewicht kunnen kwijtraken. Games als Wii Fit en Wii Sports vliegen als warme broodjes over de toonbank en de Nintendo Wii was dan ook de nummer één console onder de huisvrouwen. Sinds de komst van Kinect en PlayStation Move kan de te dikke huisvrouw ook voor een Xbox 360 en PlayStation 3 kiezen. Er zijn inmiddels al wat Move games verschenen, maar The Fight kan ik elk mens met enkele kilootjes teveel aanraden, want de zweetdruppels staan je na één speelsessie letterlijk op het voorhoofd.
Met The Fight - welke tegelijkertijd door het leven gaat als The Fight: Lights Out – heeft Sony de eerste hardcore Move game op de markt gebracht. Geen vrolijke figuurtjes of kinderachtige stemmen op het scherm, nee, enkel een bloederige arena waar je moet zien te overleven. De game die een PEGI 16 rating draagt is zeker niet voor kleine kinderen ontwikkeld en daarmee komt Sony min of meer tegemoet aan de belofte om hardcoregames voor PlayStation Move te ontwikkelen, met de nadruk op min of meer.
The Fight begint met een installatie van circa tien minuten. Iets wat te vergeven is, als de rest van de game helemaal het einde zal zijn. Niet vaak geef ik de conclusie vrij in de derde alinea, maar in dit geval zie ik geen andere mogelijkheid. Op enkele positieve lichtpuntjes na is The Fight namelijk niet waar de hardcore gamers op gehoopt hadden. Allereerst is de registratie van de bewegingen die de speler moet maken verre van vlekkeloos. Naast het feit dat The Fight enkel aantrekkelijk is door te spelen met twee Move controllers, heeft het spel er bijzonder veel moeite mee om de bewegingen van de Move controllers te volgen. Aan het begin van het spel word je er op gewezen dat je niet van je plaats af mag, omdat de PlayStation Eye anders niet goed jouw bewegingen kan verwerken. Jammer genoeg kan de PlayStation Eye de bewegingen ook niet verwerken als je wel stil staat. Het moge duidelijk zijn dat bij het ontbreken van een goede registratie, de game eigenlijk al verloren is.
Naast de gameplay van The Fight begint het spel wel sterk. Danny Trejo verzorgt namelijk de tutorial: een betere schobbejak kon Sony niet uitkiezen. Het is wat komisch als hij opeens twee gekleurde bollen in zijn handen heeft, maar de bedoeling is goed. Na de introductie kun je je eigen personage maken, waar je onder andere je gewicht en lengte moet invoeren. Helaas zijn de mogelijkheden qua kleding ietwat beperkt. Door veel gevechten te winnen speel je nieuwe items en kleding vrij, waardoor je je personage kunt aankleden. Ook verdien je door wedstrijden te boxen punten, die je kunt verdelen over je vaardigheden. Zo word je langzamerhand beter en kun je het opnemen tegen de grotere rivalen.
De soundtrack van de game zal enkel de diehard HipHop fan kunnen bekoren. De nummers zijn vrij inspiratieloos en voegen niks toe aan de kille sfeer die The Fight aan het begin weet neer te zetten. De ontwikkelaar heeft er voor gekozen enkel grauwe kleuren te gebruiken, waardoor de game alles behalve vriendelijk overkomt. Nu is dit totaal geen probleem en heeft Sony hier een goede beslissing genomen. Het is dan ook jammer dat de game visueel wel zijn mannetje staat, maar dan met een soundtrack komt van lik mijn vestje.
Conclusie
The Fight is de eerste hardcore Move game heeft uitgebracht. Als dit een voorbode is voor de volgende harcore Move games, dan raden wij Sony aan de ontwikkeling te stoppen. The Fight had veel potentie en er zit zeker een gedachte achter, maar zodra de besturing niet tot zijn recht komt, ben je snel uitgepraat en uitgespeeld. De kans is zeer klein dat een patch dit probleem kan verhelpen en wij hopen dan ook, dat Sony zal leren van deze fout en ons in 2011 nog met goede hardcore Move titels zal verrassen.