Als iemand die zijn vertier voornamelijk haalt bij videogames van Japanse makelij, weet ik hoeveel spellen we hier in Europa mislopen. Niet enkel van franchises waar de meeste van ons nog nooit van gehoord hebben, maar ook van series die we al jaren kennen en liefhebben. Series die het hier goed doen en waarvoor geen goede reden te bedenken is om delen niet te vertalen. Spellen als Pokémon: Trading Card Game 2, Dead or Alive: Xtreme 3 en de twee Great Ace Attorney-games. Onder het mom beter laat dan nooit mogen we die laatste echter van de lijst halen.
The Great Ace Attorney Chronicles bundelt de twee verhalen van Ryunosuke Naruhodo in één mooi pakketje, waarbij de twee games in elkaar overlopen. Natuurlijk kwamen de originele games uit voor 3DS, maar de mobiele ports werkten al met één scherm minder. Grote aanpassingen zijn hierdoor niet nodig. Chronicles is dan ook weinig meer dan een port met Engelse vertaling en een broodnodige grafische update, daar je de 3DS visuals niet op een flink 4K-scherm wil weergeven.
Pak de popcorn
Dat klinkt misschien als kritiek, maar soms hoeft een port weinig meer te doen dan het minimale. De voorvader van Phoenix Wright zijn avonturen mogen immers dan wel oud zijn, maar duren per stuk twintig tot dertig uur, afhankelijk van je leessnelheid en instellingen. En als je ziet wat voor boekwerken aan tekst je in die tijd verslindt, is het geen geheim dat lokalisatie heel wat manuren zal hebben gekost. Bovendien is er die eerdergenoemde grafische update, die de game niet naar de hedendaagse standaard tilt, maar toch wel een substantiële verbetering mag worden genoemd op het origineel. Dit, gecombineerd met het feit dat de game maar € 39,99 kost op digitale storefronts, zorgt ervoor dat de prijs-kwantiteit verhouding in mijn ogen meer dan goed zit. Maar kan hetzelfde worden gezegd van de prijs ten opzichte van de kwaliteit?
Dat zal er voor een groot deel vanaf gaan hangen wat je exact verwacht van deze game en dan specifiek de Ace Attorney-spellen in het algemeen. Vind je de avonturen van Phoenix en Apollo geweldig, dan is de aankoop van deze bundel een inkoppertje. Is dit echter je eerste aanvaring met de franchise, dan ligt het wat gecompliceerder. Want hoewel dit wel een game is, is er maar weinig gameplay te bekennen. En hoewel het draait om rechtszaken, heeft het nauwelijks iets maken met hoe het er daadwerkelijk aan toe gaat.
Wat?
Dat eerste heeft te maken met het genre waar de serie onder valt: de visual novel. Zoals de naam al verraadt is dit meer boek dan game, al heeft het wel interactieve elementen. Hierbij kun je denken aan het oplossen van simpele puzzels, het selecteren van antwoorden en het onderzoeken van een locatie of object om er meer informatie over te vergaren. Soms is dit vrij voor de hand liggend, denk aan een simpele multiple choice-vraag, maar vaak vereist de game iets meer inspanning. In de rechtbank moet je bijvoorbeeld het juiste bewijsstuk presenteren om je huidige argumenten te onderbouwen, getuigen ondervragen en leugens aan het licht brengen. Ryunosuke moet echter ook buiten de rechtbank wel eens aan de slag en moet dan daadwerkelijk een plaats delict onderzoeken, sporenonderzoek doen en dealen met een karakter dat zich Herlock Sholmes noemt. Waarover later meer.
Met al deze voorbeelden klinkt het allicht alsof je best wat doet in Chronicles, maar niets is minder waar. Een gemiddelde case, waar de bundel er tien van heeft, duurt al gauw vijf á zes uur, waarbij jij ongeveer eens in het kwartier meer doet dan de tekst lezen. Weet dus goed waar je aan begint; elke zaak op zich is vergelijkbaar met complete visual novels die ondergetekende gespeeld heeft. Zowel qua lengte als inhoud.
Zzzzzz
Daarmee heb ik dan ook direct mijn enigste echte probleem met deze game onder de aandacht gebracht: de lengte. En dan niet de duur van de game als geheel, maar de lengte van de zaken per stuk. Want die kunnen soms een partij langdradig worden!
Ace Attorney-games hebben altijd al een beetje weg gehad van een parodie. Ik zei al dat het weinig te maken heeft met hoe het er in een rechtszaal echt aan toe gaat en je hoeft maar net begonnen te zijn aan het spel om dat te zien. Elk karakter, van de getuigen tot aan het OM, is een karikatuur van zichzelf. Dat kan heel charmant zijn op sommige momenten, maar dat zorgt er ook voor dat er weinig overblijft van het zakelijke sfeertje dat een echte rechtbank siert. Elke discussie wordt enorm opgerekt door persoonlijke vooroordelen, onderling gekibbel en het dealen met de eigenaardigheden van de aanwezigen, hetgeen feitelijk een deel van Ace Attorneys charme is. Het had alleen kwantitatief iets…minder mogen zijn. De vermoeidheid komt echter wel vaak pas richting het eind van een zaak aan bod en mag daardoor geen al te grote smet op Ryonosuke’s blazoen zijn.
Voor de fans
Fans van de franchise zullen ongetwijfeld niet veel hebben opgestoken van de laatste paar alinea’s, behalve dat er aan de bekende en geliefde formule niet veel gewijzigd is. Tegelijkertijd weten zij ook dat elk deel iets unieks introduceert. In het geval van Great Ace zijn dit de Summation Exmination en de Dance of Deduction. In de eerste gaat onze advocaat de discussie aan met de jury om zo fouten in hun logica te brengen. Dit kan andere leden van de jury aan het twijfelen brengen, waardoor hun mening kan worden bijgestuurd.
De tweede heeft te maken met de Sherlock Holmes knock-off die we eerder al bespraken en kan enkel in combinatie met hem worden gebruikt. Want hoewel hij een fantastische gave heeft voor observatie, is de logica waarmee hij zijn bewijsstukken aan elkaar bindt compleet van de pot gerukt. Jij kunt hem verbeteren, om zo zijn verhaal te vormen en de conclusie corrigeren. Beide mechanics zijn niet zo zeer nieuw als een variatie op de bestaande regels, maar zijn desondanks meer dan welkom voor ademruimte. Want het blijft toch wel een hoop tekst…
Conclusie
Zelfs voor iemand als ik, die met regelmaat visual novels speelt, is The Great Ace Attorney: Chronicles een behoorlijke pil met een speelduur van gemiddeld vijftig uur. Dat zou geen probleem zijn als het verhaal van begin tot eind interessant genoeg is, maar er zijn te vaak momenten waarop het te lang van stof wordt, vooral als het einde van een zaak reeds in beeld is. Maar terwijl dat het cijfer niet ten goede komt, wordt dit ruimschoots gecombineerd door de memorabele en vaak bizarre karakters, eigen kijk op rechtbankdramatiek en het feit dat je beide Great Ace-games voor één zacht prijsje krijgt.