Tussen al het geweld dat in hedendaagse games terug te vinden is, is het vinden van een kleurrijke, vriendelijke game vaak te vergelijken met zoeken naar een speld in een hooiberg. Voor indie-ontwikkelaars ligt hier de uitgelezen, maar tevens gewaagde taak om dit gat in de markt op te vullen. Zitten mensen namelijk wel te wachten op games waarin de kegeltjes in de oogbal op hol slaan van het kleurenpalet op je beeldscherm? Minimi Productions nam de proef op de som en ontwikkelde The Last Tinker: City of Colors voor de PC, Mac en later ook de PlayStation 4. Eerder suggereerde Microsoft dat de game ook naar de Xbox One zou komen, maar hier is niets over te vinden op de site van Minimi Productions.
The Last Tinker: City of Colors is een moderne platformer, waarin je speelt met Koru. Deze protagonist is een slimme aap die de krachten van de speciale ‘geesten’ kan overnemen en hiermee de City of Colors van het kwade te behoeden. Al snel in de game wordt één van de geesten corrupt en probeert hij de gehele wereld van haar kleuren te beroven. Hier moet natuurlijk een stokje voor gestoken worden en gelukkig is er nog één Tinker te vinden die daar de mogelijkheid toe heeft. De overgebleven geesten in de vorm van onder andere blauw, rood en groen worden in een snel tempo bezocht om te helpen de kleurloze aanvallen af te slaan.
Al snel is te merken dat The Last Tinker: City of Colors een luchtige game is met een diepere onderlaag. De game kent een uiterst vermakelijke soundtrack en de felle kleuren zijn een lust voor het oog. De onenigheid die plaatsvindt tussen de kleuren kan vertaald worden naar de verschillen die in de echte wereld tussen rassen te vinden is. Deze al dan niet bedoelde ondertoon zal de meeste gamers echter een worst wezen, omdat de game vooral een jongere doelgroep aanspreekt.
Al vroeg in de game is te merken dat de instapdrempel van het spel laag ligt. De game neemt je bij de hand en laat je vervolgens eigenlijk niet meer los. Een vliegende piñata fungeert als sidekick en door simpelweg een druk op de knop zal deze je ten allen tijde de weg wijzen. Het vinden van items, personages en doorgangen is dan ook altijd kinderspel. Daarnaast is doodgaan geen enkel probleem. Binnen enkele seconden sta je gewoon weer precies op dezelfde plek, maar dan met een gevuld levensbalkje. Je kunt dan ook veronderstellen dat The Last Tinker: City of Colors voor de doorgewinterde gamer weinig te bieden heeft. Er zijn hier en daar nog wat puzzels die voor de nodige problemen kunnen zorgen onder de minder ervaren gamers, maar deze puzzels zorgen niet voor voldoende uitdaging. Van de combat die het spel rijk is hoef je niet wakker te liggen: dit is op het moeilijkste niveau nog prima te doen door de krachten die je in de loop van het spel vergaard, wijs te gebruiken. Ook het platformen zelf zorgt niet voor uitdaging. Dit gebeurt namelijk bijna volledig automatisch, waardoor een misstap begaan nagenoeg onmogelijk is. Wellicht is dit dan ook wat een ‘moderne platformer’ vormt.
Lang zul je niet met The Last Tinker: City of Colors in de weer zijn. Met zo’n negen uur aan speeltijd ben je er wel snel doorheen. Het spel nog een keer spelen zal alleen voor de doorgewinterde fans vermakelijk zijn. Het vinden van gouden kwasten is het enige wat er voor kan zorgen dat je nog eens terugkeert naar de kleurrijke wereld, nadat je deze hebt gered van de ondergang. Deze gouden kwasten kan je vervolgens inleveren voor artwork, waardoor je ook van het ontwikkelproces het nodige meekrijgt.
Audiovisueel is er weinig op de game aan te merken. Ontwikkelaar Minimi Productions heeft wat dit betreft een prima prestatie neergezet. Hier en daar zijn de dialogen die poppetjes via kartonnen bordjes voeren wel wat slecht te volgen, omdat je er al snel voorbij rent en deze daardoor mist. Ook wordt er alleen gemompeld en niet gesproken, waardoor je tot lezen veroordeeld bent.
Het enige wat The Last Tinker: City of Colors écht de das om kan doen is het lineaire aanbod. Er wordt doorgaans hetzelfde van je gevraagd. Slechts een enkele keer wordt er iets compleet nieuws van je geëist, maar het is telkens weer het afslachten van eenzelfde monster om de kleurbalans in de wereld te herstellen. Dit komt je op een gegeven moment wel de spuigaten uit.
Conclusie
The Last Tinker: City of Colors is voor een slordige 20 euro best een vermakelijke game. Het spel laat weinig steken vallen en is een lust voor het oog. Door de zekerheid die de ontwikkelaar heeft ingebouwd met lineaire missies kan er echter verveling optreden, waardoor de game zelfs met zijn 9 uur te lang kan aanvoelen. The Last Tinker: City of Colors is vooral voor het jonge publiek aan te raden, daar de game je van begin tot het eind bij de hand neemt en vervolgens niet meer los laat.