Serieuze pogingen heb ik tot voor kort eigenlijk nooit gedaan om The Legend of Zelda: Ocarina of Time te spelen. Tijdens het N64-tijdperk had ik het spel niet, maar toen ik The Windwaker voor de GameCube kocht, kreeg ik Ocarina of Time als bonus. Helaas heb ik nooit echt de moeite genomen om dit geniale spel te spelen, maar gelukkig is Nintendo zo vriendelijk geweest om het spel alsnog onder de aandacht te brengen door het in 3D uit te brengen op de Nintendo 3DS. Dat hebben ze met veel succes gedaan, want anno 2011 is dit nog steeds een fenomenaal spel.
Het 3D-sausje dat over de game heen is gegoten werpt zijn vruchten af. Het ziet er een stuk beter uit dan het oorspronkelijke deel en afstanden zijn wat beter in te schatten. Dat het mooier oogt dan het origineel heeft ook te maken met de energie die de ontwikkelaar erin heeft gestoken. Nintendo heeft alles behoorlijk opgepoetst, waardoor de beelden een stuk scherper zijn en de werelden kleurrijker dan ooit zijn. Of het nu om de uitgestrekte velden van Hyrule gaat of om de binnenplaats van Hyrule Castle: alles ademt een unieke sfeer uit.
De game zelf blijft natuurlijk diezelfde game als dertien jaar geleden, maar dat is absoluut niet erg. Volgens velen is Ocarina of Time namelijk de beste game ooit gemaakt en nadat ik een aantal kerkers doorspeelt had, kon ik me wel vinden in de mening van die mensen. Ocarina of Time is geniaal: de voorwerpen, zoals de boemerang, de bommen, de pijl en boog en niet te vergeten de Ocarina helpen je bij het oplossen van de diverse, goed uitgedachte puzzels en ook de eindbazen zijn erg goed uitgewerkt.
Om een en ander makkelijker te maken, is de menustructuur behoorlijk op de schop gegaan. Van het touchscreen wordt op handige wijze gebruikt gemaakt om je uitrusting te kiezen. Er zijn verschillende slots waaraan je voorwerpen kunt toewijzen en die zijn weer aan een bepaalde knop verbonden. Verder staat de landkaart op het onderste scherm en kun je ook spieken bij de liedjes voor de Ocarina.
Omdat de game dertien jaar geleden al uitkwam, zijn er wel enkele kleine minpuntjes te bespeuren. Zo werkt de camera af en toe niet helemaal goed mee en is het savesysteem wat gedateerd. Als je namelijk je spel opslaat, dan begin je vaak weer vanaf het begin van een kerker of op een centraal punt. Dit zorgt ervoor dat je stukken opnieuw moet afleggen. Gelukkig zijn de deuren die je geopend hebt nog steeds open en hoef je opgeloste puzzels niet nog een keer op te lossen. Dit zijn kleine smetjes die eigenlijk nooit frustrerend worden.
Het avontuur dat je in Ocarina of Time voorgeschoteld krijgt is groots en meeslepend. Het zal behoorlijk wat tijd van je in beslag nemen om het uit te spelen en dat is hoe we het graag zien bij games. Als je het spel eenmaal uitgespeeld hebt, kun je beginnen aan de Master Quest. Hier speel je het spel nogmaals in spiegelbeeld en zijn de vijanden iets sterker. Op sommige plekken zijn er zelfs dingen veranderd.
Conclusie
Als er een game is die je moet kopen voor de Nintendo 3DS, dan is het Ocarina of Time. Voor mensen die het origineel al hebben is deze opgepoetste versie al de moeite waard en voor de rest is het zelfs verplichte kost. Je hebt geen moment het idee dat je een dertien jaar oude game aan het spelen bent. Als het origineel in 2011 uit zou zijn gekomen, dan had het zich met gemak staande kunnen houden tussen de toptitels die nu uitkomen. Wat een fantastische game!