The Legend of Zelda: Skyward Sword

Met The Legend of Zelda: Twilight Princess kreeg de GameCube een waardig afscheid en de Nintendo Wii een parel van een launchgame. Vanaf dat moment is men bij Nintendo keihard aan de slag gegaan met de nieuwe Zelda-game: Skyward Sword. Na vijf jaar experimenteren en ontwikkelen kwam The Legend of Zelda: Skyward eindelijk uit en zijn we aanbeland bij misschien wel de nadagen van de Nintendo Wii. Krijgt de Nintendo Wii met Skyward Sword net zo’n waardig afscheid als de GameCube?

De cell-shaded stijl van the Windwaker en de wat meer realistische looks van Twilight Princess worden in Skyward Sword gecombineerd tot een kleurrijk, aquarelachtig geheel. Skyward Sword laat de pracht van de verschillende elementen van Hyrule zien. Van kleurrijke, levendige bossen tot dorre en droge woestijnen en van het prachtige luchtlandschap Skyloft tot het vulkaanlandschap van Eldin, het ziet er allemaal fantastisch uit voor Wii-begrippen.

Qua muziek zul je naast de bekende deuntjes ook nieuwe deuntjes horen, zoals je gewend bent uit de serie. De muziek versterkt in sommige gedeeltes de sfeer en dient op andere momenten als mooie achtergrondsound. Voice-acting is niet aanwezig in deze game. Nintendo houdt vast aan hun vaste code, wat betekent dat de personages wel een stem hebben, maar die slechts voor bepaalde kreten gebruiken. De conversaties worden ouderwets als tekst weergegeven op het beeldscherm. Eigenlijk snap ik het wel, want Nintendo laat hierdoor voor iedereen wat ruimte over om het karakter van personages zelf aan te vullen. Voor een game als Zelda lijkt dit het beste. Ik kan me niet indenken dat Link ineens hele volzinnen spreekt. Overigens wordt de tekst dusdanig weergegeven, dat je wel een idee hebt hoe het zou klinken als het gesproken zou worden.

Zoals eerder al gemeld, is Skyloft de wereld waarin je start. Deze wereld ligt ver boven de wolken en de meeste mensen daar weten niet van het bestaan van een wereld onder de wolken, laat staan dat ze er zijn geweest. Omdat jij de aangewezen held bent, zul jij die wereld wel opzoeken. Om deze wereld te bezoeken, of andere luchteilanden, maak je gebruik van je vogel, welke je bestuurt door je Wii-remote te kantelen.

De maingame speelt zich voornamelijk onder de wolken af. Hier kom je terecht op verschillende plekken en op die plekken zijn verschillende tempels verstopt. De gameplay is zoals we die in Zelda gewend zijn, namelijk het bezoeken van kerkers en het oplossen van diverse puzzels met de items die je gaandeweg oppikt. Echter zijn er wat minder tempels dan in andere Zelda-games, maar wees niet getreurd: de weg naar iedere tempel is eigenlijk al een tempel op zich. Meestal als je in een nieuw gedeelte onder de wolken belandt, begin je direct aan een grote puzzel, die eigenlijk pas afgelopen is aan het einde van de tempel. Meestal ben je daar wel even zoet mee.

Dat geldt overigens ook voor de algehele game. De hoofdgame zal je ongeveer zo’n veertig uur in zijn greep houden, maar als je de vele sidequests en minigames ook nog wil spelen, dan kan je er nog wel wat uurtjes bij optellen. Gaandeweg de game zul je wel wat aan het backtracken komen, maar ook hier heeft Nintendo ervoor gezorgd dat de werelden totaal anders zijn, dus je doet nooit twee keer hetzelfde. Wat ook getuigt van enorm spelinzicht is het feit dat je na vrijwel iedere puzzel die je oplost om verder te komen, de wereld kunt beïnvloeden zodat er een shortcut ontstaat.

De puzzels in de game laten je meestal één of meerdere van je gebruiksvoorwerpen gebruiken. De bekende Bombflowers en Slingshot zijn onder andere weer terug, maar er is ook een Beetle waarmee je hoge plekken kunt bereiken en schakelaars kunt omzetten waar Link zelf niet bij kan. Later wordt deze zelfs nog geüpgrade, waardoor je voorwerpen als Bombflowers kunt oppikken en droppen. Dit soort slimmigheden zorgt voor enorm uitdagende en leuke puzzels.

Naast de mooie, en goed ontwikkelde puzzels zul je ook een groot deel van de game vechten. Dit doe je onder andere met je zwaard, pijl in boog en slingshot. Het leuke is dat vrijwel alles middels bewegingen bestuurd wordt. Skyward Sword maakt namelijk optimaal gebruik van de Wii MotionPlus. Eigenlijk laat Nintendo nu pas zien waartoe de Wii met haar besturing in staat is.

Met soepele en korte bewegingen kun je bijvoorbeeld je zwaard bewegen. Een verticale slash in je huiskamer is ook een verticale slash op je beeld en als je een stekende beweging maakt, dan doet Link dat op het scherm ook. Probeer maar eens rustig een rondje te draaien met je zwaard en je zult zien dat het werkt! Dat geld trouwens ook voor de wapens zoals de slingshot, waarmee je een vizier moet richten op jouw doel. Dit werkt zeer nauwkeurig en Nintendo heeft goed nagedacht over het eventueel buiten beeld richten. Als het even niet lukt, dan druk je op de vierpuntstoets naar beneden en je cursor is weer in het midden. De besturing in deze game is van dergelijke klasse dat je eigenlijk niet meer met knoppen wilt spelen. Chapeau voor dat, want dit hebben we nog maar weinig gezien in die vijf jaar dat de Wii op de markt is.

De presentatie in de game is ook van ijzersterk niveau. De menu’s zijn zeer overzichtelijk en het schakelen tussen items en dergelijke gaat, mede dankzij de fenomenale besturing, ontzettend gemakkelijk. Daar waar ik in andere Zelda-games nogal eens op een dood spoor kwam, is het in Skyward Sword allemaal net wat logischer en duidelijker. De aanwijzingen die je krijgt zijn meestal precies goed: ze kauwen het je niet voor, maar het is ook niet eindeloos zoeken. Dat geldt ook voor het verkrijgen van items en upgrades: meestal hoef je er niet te lang voor te zoeken, maar je moet er wel wat moeite voor doen.

In het spel zul je de strijd aangaan met diverse vijanden en zoals ik al eerder zei, komt hier de Wii MotionPlus besturing bij kijken. Vaak kun je zien aan een vijand hoe je hem moet raken. Houdt meneer zijn zwaard verticaal voor zich, dan zul je hem met een horizontale slag weinig schade toe brengen, maar anticipeer je met een verticale slag, dan heb je even de tijd om los te gaan. Voor eindbazen geldt ook dat je goed moet nadenken over de manier van aanvallen en verdedigen, want ook je schild zul je regelmatig nodig hebben. Overigens zijn ze over het algemeen van een pittig niveau, maar oefening baart kunst.

Conclusie

The Legend of Zelda: Skyward Sword laat ontzettend goed zien wat de Nintendo Wii, en met name de Wii MotionPlus, in haar mars heeft. Er is geen enkele game op de markt waarbij de bewegingsgevoelige besturing zo goed is als in Skyward Sword. Daarnaast zijn de tempels en de werelden daaraan vooraf enorm goed in elkaar gevlochten, waardoor je het gevoel hebt dat je met een grote, indrukwekkende puzzel bezig bent. Deze los je op door optimaal gebruik te maken van je items en vaardigheden en tussendoor zul je behoorlijk wat gevechten aan moeten gaan. De verhaallijn zal je zo’n veertig uur zoet houden en daarnaast zijn er nog vele sidequests. O… en laat ik niet vergeten dat de presentatie en het uiterlijk van de game enorm goed zijn. Beste Wii-game? Absoluut!