Mensen kijken me raar aan als ik zeg dat mijn favoriete Zelda-game The Wind Waker is. Natuurlijk heb ik ook Ocarina Of Time, Skyward Sword en Twilight Princess gespeeld, maar Wind Waker was mijn eerste Zelda. De game staat in mijn geheugen gegrift na het twaalf keer uitspelen ervan en had net dat beetje extra magie om zich heen hangen. Een kans om de game nogmaals te spelen grijp ik dan ook met beide handen aan met het recensie-exemplaar van The Wind Waker HD.
Wat kan je verwachten van een HD-remake? Dezelfde game maar dan opgepoetst en wellicht een klein beetje content extra. Maar ik zie weinig van dat HD als ik de game opstart. ‘Op de GameCube zag het er toch ook zo al uit? Beter zelfs,’ dat is de gedachte die door me heen ging.. Om dit te controleren heb ik de GameCube-controller gegrepen en de originele game eens opgestart. En wat blijkt? Mijn geheugen nam een loopje met me, want Wind Waker oogde lang niet zo goed als ik mij herinnerde. Opeens werd een dertiende speelsessie een gevecht met mijn eigen nostalgie.
Natuurlijk is het gevecht met mijn nostalgie niet de enige strijd die geleverd moet worden, want ook Ganondorf is weer bezig. Zijn reusachtige vogel ontvoert overal op de eilanden in de zee van Wind Waker meisjes en neemt ze mee naar The Forgotten Fortress, een restant van het vroegere Hyrule.
Windwaker is in zekere zin het vervolg op de klassieke The Legend Of Zelda: Ocarina Of Time. Volgens de officiële tijdlijn splitst de serie zich namelijk op in drie scenario’s na deze game. In de Adult Timeline, waarin Wind Waker het eerste deel is, is Ganondorf na zijn nederlaag in Ocarina Of Time opnieuw opgestaan. Maar met de Hero Of Time terug in zijn eigen tijd is er niemand meer om hoofd te bieden aan de dreiging van de booswicht. De goden grijpen in en verzegelen Ganondorf samen met Hyrule onder een enorme hoeveelheid water. Slechts enkele uitverkorenen mogen de bergtoppen opzoeken en blijven de verdrinkingsdood bespaard. Deze toppen zijn de eilanden in The Wind Waker.
Op een van die eilanden woon jij. De plek, met de naam Outset Island, is een dorpje waar men de traditie heeft om jongens op een bepaalde leeftijd te kleden in de kleding van de Hero Of Time. Toevallig is het vandaag die dag voor jou en dus word je met tegenzin in het antieke groene kloffie gehesen.
Eens omgekleed bezoek je de uitkijktoren, waar je zusje in spanning wacht om jou in je kostuum te zien. Ze heeft zelfs een cadeau voor je: een telescoop. Wanneer je een kijkje neemt door het ding zie je echter eerder genoemde vogel met in zijn poot een klein meisje. Op zijn hielen zit een piratenschip dat het monster bekogelt met kanonskogels. Met meer geluk dan wijsheid raken de piraten de vogel recht op zijn lelijke kop en wordt zijn slachtoffer losgelaten. Het arme meisje stort neer in de bossen van jou eiland dus jij besluit deze met een bezoekje te vereren.
Eens je je hebt bewapend en enkele basislessen zwaardvechten hebt gekregen ren je zo snel als je korte beentjes het toelaten naar het bos, waar het meisje bengelt aan een tak van een van de bomen. Wanneer je haar redt en jullie samen terug proberen te keren naar het dorp slaat het noodlot echter toe. Het gevleugelde gevaarte is terug en zoekt zijn prooi. Hij verkijkt zich echter en dus wordt je zusje door het monster gegrepen. Je bundelt je krachten met de piraten om je zusje te redden, maar faalt jammerlijk wanneer je gelanceerd wordt. Je wordt gered door een pratende boot, welke weet wie je zusje heeft en hoe hem te verslaan. Met stomheid geslagen besluit je daarom hem op zijn woord te geloven en zo begint je reis.
Zoals in elke Zelda-game is je zoektocht gebouwd op een aantal sleutelelementen. Je moet naar verschillende locaties reizen om daar kerkers te trotseren. In de kerkers vind je voorwerpen die je verder helpen in de betreffende dungeon, maar die ook toegang geven tot nieuwe locaties in de overworld. 
The Wind Waker HD heeft in vergelijking met zijn franchisegenoten relatief weinig kerkers, welke ook meestal vrij kort zijn. De opbouwing na de kerkers is daarentegen meestal wel net iets lastiger, omdat de game je handje minder vast houdt dan we gewend zijn van de serie. En het reizen van eiland naar eiland om informatie te vergaren kan, met name in het begin van de game, behoorlijk tijdrovend zijn. Nintendo heeft er daarom voor gekozen een tweede zeil voor je schip toe te voegen aan de game, waarmee Link zich een stuk sneller over de zee kan verplaatsen dan in het origineel het geval was.
Mede hierdoor zullen de meeste spelers in twintig á dertig uur de credits voorbij zien rollen als ze zich puur focussen op de verhaallijn. Je mist dan echter enorm veel, want wat de Wind Waker mist in hoofdquest maakt het ruim goed in verborgen geheimen. Met 49 eilanden, welke allemaal wel iets verbergen, talloze subquests en gezonken schatten in de gameplay kan je je makkelijk zestig uur vermaken met de game.
De grote vraag is natuurlijk: is The Windwaker HD zo goed als ik mij kon herinneren? Het antwoord is nee. Maar de HD-versie doet desondanks enkele dappere pogingen om het origineel te overtreffen. Het eerder genoemde swift sail is een verademing, maar ook enkele andere stukken zijn onder handen genomen. Zo ontvang je al vroeg in een game een nieuw item waarmee je berichten in zee kan gooien. Andere spelers wereldwijd kunnen deze dan ontvangen door de flesjes in zee op te vissen.
Ook aan het verhaal is lichtelijk gesleuteld, wat een stuk richting het einde van de game ten goede komt. Helaas is er niets gedaan aan de achterlijke AI: twee NPC's die je begeleiden in bepaalde kerkers. Al kan dit nog grotendeels met de mantel der liefde bedekt worden. Verder is er nog de mogelijkheid snel de kaart erbij te pakken of items te wisselen via het touchpad, wat met name in latere kerkers een welkome toevoeging is. Nieuwe kerkers hoef je echter niet te verwachten, want de kerkers die uit het origineel geschrapt werden zijn al in aangepaste versie gebruikt in de nieuwe delen, aldus een producer van The Wind Waker HD.
Conclusie
Ondanks het feit dat de Wind Waker in mijn dertiende speelsessie niet de fantastische game blijkt die ik mij herinnerde, is het een topgame die de Zelda-naam meer dan waardig is. Met een vrij kort, maar uitgebreid verhaal die als introductie dient op de Adult Timeline wist het mij al te pakken, maar de vele eilanden kunnen je je nog tientallen uren vermaken. Bovendien zorgen enkele nieuwe toevoegingen voor een nog betere algemene ervaring.