Wat maakt Zelda tot wat het al jaren is? Een mijlpaal op het gebeid van action-adventures. Deze vraag dwaalt al heel lang door mijn hoofd. Na veel te hebben gelezen, te hebben gezien, maar bovenal te hebben gespeeld ben ik er nog niet achter. Ik vraag me zelfs af of ik er ooit achter zal kunnen komen. Of ik de complexiteit van deze franchise ooit zal kunnen doorgronden. Of ik ooit zal begrijpen wat de onderliggende gedachte is van deze ijzersterke en rotsvaste franchise. Misschien dat mijn vragen in één keer worden beantwoord door Twilight Princess. Misschien dat al mijn theorieën teniet worden gedaan.
Jullie hebben het cijfer hiernaast vast al gezien. Nu is een alleen een cijfer natuurlijk niet genoeg. Dennis en ik (Joey) geven na een algemene uitleg over deze nieuwe Zelda een mening om jullie ervan te overtuigen dat dit het enige juiste cijfer is. Maar laten we beginnen bij het begin, wat informatie geven over deze titel en een antwoord zien te geven op de vraag uit de inleiding: ‘Wat maakt een Zelda-game zo speciaal?’ Wat de games uit de Zelda-games allemaal gemeen hebben is het epische verhaal. De basis is vrijwel altijd identiek, maar het verhaal wordt wel steeds op een andere manier aangekleed en uitgediept. Dit zorgt ervoor dat je niet het gevoel krijgt, het verhaal al eerder te hebben doorlopen. Diverse plotwendingen en spanningsbogen worden door Nintendo op het verhaal losgelaten. Een verhaal wat zo in boekvorm uitgegeven kan worden.
Maar het verhaal is niet het enige kenmerkende aan de franchise en ook aan deze game. Ook diversiteit staat hoog in het vaandel. Er is voor ieder wat wils. Ben je een echte vechtersbaas? Dan zitten er genoeg heftige gevechten in de game, zoals de traditionele eindbaas gevechten. Ben je een puzzelaar? Ook dan is Zelda jouw ding, Twilight Princess heeft net als zijn voorgangers de nodige hersenbrekers. Ben je een avonturier? Dan moet je deze game ook zeker halen. Je komt op zoveel plekken, die allemaal van elkaar verschillen. Ook hier is diversiteit te zien. Naast de hoofdverhaallijn bevat deze Zelda ook de nodige sidequests. Heb je het dus even gehad met de dungeons, wat overigens niet snel zal gebeuren, dan kun je, je storten op het vissen, het helpen van mensen en het verzamelen van Golden Bugs.
Naast de diversiteit van Twilight Princess en de andere Zelda’s, speelt ook stijl een belangrijke rol. Een goed voorbeeld hiervan is Wind Waker die helemaal cell-shaded was, maar ook Ocarina of Time en Majora’s Mask hanteerden een eigen aparte stijl. Ook Twilight Princess creëert zijn eigen stijl. De game is heel open en vaak ook duister. Dat duistere element is iets totaal nieuws voor een Zelda-game. Geen game uit de serie was namelijk zo benauwend en donker als dat Twilight Princess soms kan zijn. Het is echter niet alleen duisternis wat de klok slaat. Twilight Princess heeft ook dat sprookjesachtige gevoel, wat veel fans van een Zelda-game verwachten. De personages zijn mooier vormgegeven dan ooit, evenals de omgevingen. Het ademt sfeer uit. Een bijzondere sfeer.
Met Twilight Princess komt er eindelijk weer een pittige Zelda. Wind Waker was iets te makkelijk, werd niet vaak uitdagend. Gelijk aan het begin van Twilight Princess wordt je al geconfronteerd met wat hersenbrekers. Ze zijn te doen, maar je zal je hoofd er wel bij moeten houden en logisch blijven nadenken. Soms bedenk je een theorie die niet blijkt te werken in de praktijk. Belangrijk is dan dat je nogmaals naloopt wat je allemaal moet doen, om zo een nieuw plan op te zetten. Iets wat zeker aan te raden is, is praten met de mensen (en dieren) die rondlopen.
Maar er is meer. In de Wind Waker werd je bijgestaan door de King of Red Lions, een boot die je tips gaf. In Twilight Princess wordt deze rol min of meer vervuld door Midna, een figuur uit de schaduwwereld. Deze schaduwwereld heet de Twilight en vormt de parallelle wereld in deze Zelda-game. Deze wereld zorgt voor een heel nieuwe gameplay ervaring. Zodra Link deze wereld betreedt veranderd hij namelijk in een wolf. Dit brengt de verfrissing in deze Zelda, het is zonder meer de grootste toevoeging.
Zelda is eigenlijk een van de grondleggers van het free-roaming concept. Vanaf de allereerste Zelda is er namelijk de mogelijkheid om in zekere zin je eigen pad te kiezen. A Link to the Past breidde dit verder uit en zorgde voor een revolutie met zijn grote wereld en ongekende vrijheid. Op dit concept wordt verder geborduurd door Twilight Princess. Hyrule is namelijk groter dan ooit. Het zal je de nodige tijd kosten om het land met je paard Epona (ze zit er weer in) te doorkruizen. Als je loopt gaat het natuurlijk nog langzamer.
Tijdens het doorkruizen van Hyrule heb je ook nooit het idee dat je, je in een kale ruimte bevindt, zoals bij Wind Waker wel meer het geval was. Er is altijd wel wat te doen. Er zijn genoeg vijanden, steden en inwoners. Twilight Princess kent ook meer dungeons dan zijn voorganger. Als je al deze dungeons doorloopt en je doet alle sidequests dan zal de teller al snel oplopen naar de vijftig tot zeventig uur. Dat is abnormaal groot voor een action-adventure game, die normaal niet langer dan twintig tot dertig uur duren. Ook zijn er meer wapens dan ooit, die ditmaal allemaal met de Wiimote bestuurd kunnen worden. Richten met een boog of hookshot is nog nooit zo makkelijk en intuïtief geweest.
Conclusie
Twilight Princess is voor mij de game van het jaar. Sterker nog, eigenlijk is Twilight Princess voor mij gewoon de beste game ooit. Geen enkele game was namelijk zo sfeervol en divers als deze game. De gameplay is gewoonweg perfect. Twilight Princess neemt elementen uit andere Zelda-games en perfectioneert ze. Ook worden er nieuwe elementen toegevoegd, met de wolvengameplay als hoogtepunt. De Wiimote functies zie ik ook wel als toevoeging, maar het zorgt er niet voor dat de ervaring veel beter is dan op de voorgaande platforms. Het richten werkt wel veel beter dan voorheen, maar het zwaardvechten is niet heel bijzonder uitgewerkt. De bewegingen worden namelijk niet één op één overgezet, maar triggeren gewoon een beweging. Dit zie ik noch als minpunt, noch als toevoeging. Twilight Princess blijft natuurlijk een port van de GC-versie. Dan komen we nog bij beeld en geluid, die beide fenomenaal zijn uitgewerkt. Let niet op de mensen die lopen te klagen over het midi geluid. Dit is namelijk niet te merken. De muziekjes zijn zo goed en opzwepend dat je helemaal in de game zit. Ook de graphics zijn in orde. Verwacht geen Gears of War praktijken, maar een goed uitziende game met stijl. Er vanuit gaande dat de Wii niet veel krachtiger is dan de Gamecube, zorgt ervoor dat dit de beste graphics zijn van de huidige consoles. Resident Evil is er niets bij. Twilight Princess is een must-buy. Heb je een Wii of Gamecube, maar heb je deze game niet. Werp je zelf dan maar van een hoge rots af.
Conclusie