Ten tijde dat ik deze review schrijf zit mijn eerste jaar bij GameQuarter er alweer bijna op. Wat een jaar is het geweest. Nog nooit was ik zo betrokken bezig met games en heb ik zo’n wijd scala aan games in korte tijd gespeeld. Het was een jaar waarin vele topgames mijn consoles mochten bezoeken (vooral richting het einde), mijn DS onder het stof vandaan mocht komen en de 3DS zijn weg vond naar mijn huis. De PSP…die werd amper aangeraakt. Wat komen daar weinig games voor uit.
Een van de weinige games die nu uitkomen is The Mystery Team, een point-and-click detective. De game begint best hoopgevend. Anabel, een van de hoofdpersonen, wordt door een teamlid ontmaskert als vampier. Dit moment maakt snel plaats voor vragen. Waarom zien die characters er zo maf uit? Waarom zijn er geen gesproken dialogen? De tekenfilm-achtige graphics ogen op het eerste gezicht best charmant, maar al snel verdwijnt dit. Sommige karakters zien er verontrustend uit. Zo was een een klein kind met een hoofd dat groter was dan haar lijf en me persoonlijk de kriebels bezorgde.
Het doel van deze game is om de omgevingen te doorzoeken op sporen voor het ‘’mysterie’’ dat op dat moment op handen is. Mysterie staat niet voor niets tussen aanhalingstekens, want te game laat weinig aan de verbeelding over. Elk van de karakters is stereotype tot op het punt dat het triest wordt, bewijzen kunnen net zo goed een pijltje boven zich hebben en karakters verraden zichzelf zonder dat je er moeite voor hoeft te doen.
Waarom The Mystery Team zich met deze zaken bezig houdt, blijft al helemaal een raadsel. Het lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat zaken als een vermiste hond, een geest en zieke kinderen werk zijn voor een gespecialiseerd detective team. Het lijkt waarschijnlijk alsof de game 100% rommel is, maar dat is niet helemaal waar. Af en toe mag je een mini-game spelen die best wel vermakelijk is…de eerste twee keer. Maar na de tiende keer ben je zo ook wel echt beu, dus ja eigenlijk is niets echt goed aan de game. Waarschijnlijk dat die daarom al na twee weken in een budgetbak te vinden is.
Conclusie
The Mystery Team neemt alle goede elementen uit een point-and-click detective en verbasterd ze tot het punt dat het pijnlijk wordt om te spelen. De enige redding zijn mini-games die bij de derde keer je ook de strot uit komen. Doe dit jezelf en andere niet aan voor het welzijn van de ander zijn anus. Want daar wil je die game heel diep instoppen. Vandaar dat ik deze game na een klein anderhalf uur met schuim aan de lippen uit mijn PSP gehaald heb.