The Outer Worlds 2

The Outer Worlds 2 speelt af in Arcadia. Dit is een zonnestelsel dat is gekoloniseerd door een sekte-achtige beweging die zichzelf de Protectorate noemt. Deze autoritaire factie, waarbij de leider gevolgd wordt alsof hij een god is en waarbij iedereen in dienst is van deze leider, heeft echter wel een probleem. Ze zitten op een enorme berg rijkdommen. De planeten van Arcadia bevatten namelijk zeer veel waardevolle grondstoffen en dit trekt rijke partijen aan die maar wat graag met hun grijpgrage handjes stukken van de planeet willen pakken.

Hevige concurrentie

In het eerste deel was er een felle concurrentiestrijd tussen Auntie Cleo en Spacer’s Choice. Die rivaliteit is in het tweede deel definitief gestopt, doordat beide kemphanen zijn gefuseerd, waardoor ze samen de naam Auntie's Choice dragen. Zij zijn zo extreem commercieel, dat je rustig kan zeggen dat handel de religie is en waar ieder individu zichzelf moet verrijken door zijn punt van de taart gewoon te eisen. Doe je daar iemand anders pijn mee, dan is dat maar zo. Zij hebben Arcadia ontdekt en zijn direct ruzie gaan zoeken met de Protectorate, omdat zij de rijke grondstoffen willen hebben. 

Terwijl deze strijd bezig is, komt het hoofdpersonage op visite in dit oververhitte zonnestelsel. Jij bent een agent van de Earth Directorate. Deze groep mensen probeert de verhoudingen tussen aarde en zijn koloniën enigszins stabiel te houden, maar tijdens de hele game had ik niet echt het gevoel dat er ook maar enigszins sprake was van een vorm van controle.

Als lid van de ED moet je een nieuw fenomeen dat The Rifts wordt genoemd onderzoeken. Door een ongeluk wordt echter het hoofdpersonage ingevroren en ontwaak je na vijf jaar in het schip waar jij kapitein bent. Daar blijkt de situatie van Arcadia niet al te veel te zijn veranderd en zul je moeten uitzoeken wat er precies in die vijf jaar is gebeurd in een wereld waar niet al te veel is veranderd.

Zoals altijd met Obsidian is er aan het verhaal helemaal niets verkeerd. Er is alles aan gedaan om een geloofwaardige, maar absurde spelwereld te maken vol met satire en intelligente dialogen. Tijdens alle gesprekken kun je kiezen uit vier of meer antwoorden en sommige zijn heel scherp. Ook is het afhankelijk van jouw personage of je bepaalde speciale antwoorden kunt geven. 

Vechten met je vrienden

Zoals bij bijna alle RPG's reis je niet alleen door de wondere wereld van Arcadia. Door de game heen krijg je een aantal metgezellen mee. Al deze medereizigers hebben een eigen verhaal en zul je ook allemaal apart van elkaar tevreden moeten houden. Dit is bijzonder belangrijk in de game, omdat dit nogal wat voordelen met zich meebrengt. 

Neem bijvoorbeeld Inez. Dit is een vrouw die blind gelooft in het kapitalistische verhaal van Auntie's Choice en heeft, om haarzelf succesvoller te maken, zich beschikbaar gesteld aan de wetenschap. Ze heeft een extra lichaamsdeel gekregen, ook wel grafting genoemd, maar dat is fout gegaan. Nu heeft ze een soort tumor in de vorm van een verrotte arm op haar rug, die langzaam haar van het leven berooft. In een quest die je voor haar krijgt, krijg jij de mogelijkheid om een sterk dier te doden en vervolgens een lichaamsdeel van dit dier te gebruiken op het lichaam van Inez. Dit is niet alleen voor Inez fijn, maar ook voor jou, omdat ze met dit lichaamsdeel de mogelijkheid krijgt om jou regelmatig van health te voorzien tijdens combat. Dit kun je dus rustig een win-win-situatie noemen.

De combat in de game is hier en daar wat flauwtjes. Het heeft de voor- en nadelen van een RPG, waarin je met wapens tegenstanders neer moet schieten. Deze zijn alleen maar dood te maken op het moment dat je een magazijn op ze leegschiet, wat ook wel bullet sponges wordt genoemd, en hoe hoger hun level is, hoe moeilijker ze dood te krijgen zijn. Nu moet ik hier wel bij zeggen dat dit voor het type game niet meer dan logisch is voor het type game.

Het is overigens zo dat, na het zien van diverse trailers over deze game, ik het gevoel kreeg dat deze game volledig in first-person gespeeld werd, maar dat blijkt niet het geval. Je kunt de game ook in third-person spelen, zoals dit ook wel bekend is in Fallout of Starfield. Je merkt wel dat de gameplay veel beter is als je het als een FPS speelt, omdat de besturing dan beter aansluit met de overige mechanics van de game.

Het RPG-gedeelte zit ook prima in elkaar. Je verkrijgt XP door quests te volbrengen en  iedere keer als je in level stijgt, krijg je twee skill points, waarmee je skills kan upgraden. Het is onmogelijk om alles te levelen en daarom zul je van tevoren goed na moeten denken welke skills je wil upgraden. Je kunt je beter in een paar specialiseren, dan dat je alle skills evenredig levelt, omdat je dan op een aantal plekken uitblinkt.

The Outer Worlds 2 is een game van Obsidian. Games van deze studio moeten het altijd van één ding echt hebben. De vertelling en alles eromheen is van een enorme kwaliteit. De manier hoe je met NPC's praat is hetzelfde als in bijvoorbeeld Starfield, maar in tegenstelling tot laatstgenoemde zijn alle personages levendig en hebben ze emotie, en heb je daarmee het gevoel dat de spelwereld leeft. 

Prachtig schrijfwerk

De schrijver van deze game is overduidelijk een hoog opgeleid persoon. Dit kun je goed zien in het taalgebruik in deze game. De vocabulaire die in de dialogen wordt tentoongesteld, is van enorme kwaliteit en je kan bijna spreken van een literair hoogtepunt in games, zoals bij Disco Elysium of de eerste delen van Baldur's Gate. 

Dit is echter wel een beetje een probleem. Deze game probeert overduidelijk grappig te zijn in hoe hij overkomt, maar die grappen komen niet altijd aan. Dit heeft met dit schrijfwerk te maken. Ik moet af en toe mij zo concentreren op de gesprekken dat de humor niet landt. Ik heb bijvoorbeeld het begin van de game regelmatig opnieuw gespeeld, omdat ik maar niet in het verhaal kwam vanwege die overdreven prachtige dialogen. Het is niet echt een goede game voor zo'n hoog niveau Engels en ik denk dat ze er beter aan hadden gedaan als het allemaal net wat eenvoudiger te volgen zou zijn.

Voor de rest is deze game helemaal prima. De muziek behoort tot de absolute top en de sfeer is heel goed in elkaar gezet. De diverse planeten die je in Arcadia bezoekt zijn allemaal rijk aan hun eigen flora en fauna, waardoor ik lekker in de spelwereld kan verdwalen. Zolang jij dus om kan gaan met het complexe taalgebruik in deze game, is het een uitstekende RPG die zeker de moeite waard is om te spelen. 

Conclusie:

Liefhebbers van het eerste deel zullen The Outer Worlds 2 zeker kunnen waarderen. Er is veel dat op elkaar lijkt, maar op de juiste gebieden zijn er de nodige verbeteringen toegepast. Waar je in het eerste deel nog wel eens had dat het tempo in het verhaal stilviel, gaat hier het tempo lekker door. Let er wel op dat je goed moet zijn in het lezen van de Engelse taal, want het schrijfwerk is literair van een ongebruikelijk hoog niveau en dit zie je niet vaak in games. Voor de rest hebben de ontwikkelaars een prachtige game neergezet en is dit absoluut een aanrader voor iedere RPG-fan.