Ik ben dol op gamen. Mijn collectie bestaat dan ook uit honderden games en tientallen spelcomputers variërend van de Xbox 360 tot een oude Commadore 64. Er is echter een platform wat me persoonlijk nooit aangesproken heeft, de PC. Hoewel dit een weloverwogen keuze is, zorgt het er soms wel voor dat titels die ik graag zou spelen mis. Hierbij denk ik Warcraft of The Witcher en The Witcher 2. De vreugde was dan ook groot toen CD Projekt bekend maakte dat de laatste naar Xbox 360 zou komen.
The Witcher opent met een tutorial. Hierin worden alle opties die je hebt zoals alchemie en combat doorgenomen. Deze tutorial eindigt met een arena. Na het leven te hebben gelaten in deze arena krijg je een advies voor de moeilijkheids. Mijn advies: Easy. Koppig als ik ben lachte ik de computer uit en selecteerde Hard. Nou dat heb ik geweten.
Het duurde dan ook niet lang voordat Easy werd geselecteerd. Want, dames en heren, The Witcher 2 is Moeilijk met de nadruk op de hoofdletter M. Vergeet kant-en-klaar RPG’s die de afgelopen jaren verschenen, met die mentaliteit ga ja het niet redden in de fantasiewereld die CD Projekt heeft bedacht.
Je zult een tweetal zwaarden, een voor mensen en een voor monsters, bij je dragen. Je zult alchemie toepassen voor potions, traps en ranged wapens leren gebruiken en meerdere soorten elementaire magie leren gebruiken. Dat deze opties allemaal onder het beperkte aantal knoppen van een controller passen mag op zich al een wonder heten. Eens je met de controls bekend bent is het tijd voor het verhaal.
In The Witcher 2 neem je de rol van Geralt op je. Geralt werd als kind, meer dood dan levend, gevonden door een Witcher. Deze Witcher maakte Geralt een van hen. En nu is Geralt een mutant, een monsterslachter, gevreesd door het volk en monsters.
Geralt krijgt de opdracht een koning te beschermen. Wanneer deze koning gedood wordt door een huurmoordenaar, krijgt Geralt de schuld in de schoenen geschoven en wordt hij vastgezet. Na hulp uit onverwachte hoek te hebben gekregen begint hij aan zijn queeste om zijn onschuld te bewijzen en de moordenaar te pakken.
De raison d'être van Geralt mag dan misschien cliche zijn, al die het over een ander onderdeel van The Witcher 2 beweert moet zijn mond met zeep spoelen. The Witcher 2 heeft ten opzichte van zijn alom geprezen PC-versie op de 360 slechts aan een ding moeten inboeten, de graphics. Maar dat is niet erg, want The Witcher 2 is op de Xbox 360 nog een graphisch pareltje.
Waar The Witcher 2 echt furore mee maakte, was zijn ziekelijk uitgebreide verhaallijn. Vrijwel elke missie, hoofd- of zijmissie, is op meerdere manieren tot een goed einde te volbrengen en zal impact op de spelwereld hebben. Mijn vrouw en ik hebben beide de game driemaal uitgespeeld, en nog delen we zaken met elkaar die de ander niet is tegenkomen. Dit is dan ook de reden dat ik hier niets ga vertellen wat enigszins dieper gaat op verhaalelementen of optionele zaken, want de kans dat je het tegenkomt is klein. Het exacte aantal mogelijkheden is mij niet bekend, maar het zou me niets verbazen als deze in de honderden zou zitten.
Honderden is dan ook het aantal uren dat je nodig zult hebben om alles uit de 360-versie van The Witcher 2 te halen. Die honderden uren zullen nooit makkelijk zijn, maar ze zijn het wel allemaal waard.
Conclusie
Hoewel The Witcher 2 op de Xbox 360 met duidelijk minder moet werken dan op de PC, is het CD Projekt wonderbaarlijk goed gelukt om te roeien met de riemen die ze hebben. De enige reden waarom spelers de The Witcher 2 niet goed zullen vinden is een kwestie van smaak of dat het te hardcore is voor de gemiddelde speler. Pak het zeep voor ieder die iets anders beweert.