Discussiëren over hoe je het beste zou kunnen overleven in het geval van een zombie-apocalypse is een hot topic binnen nerd community’s. Maar terwijl zaken als wapens, locatie en voedsel vaak een rol spelen in deze gesprekken, vergeet men met regelmaat het grootste probleem: overweldigende nummers.
Natuurlijk zijn er gevallen waarin karakters in films of series geconfronteerd worden met honderden of duizenden wandelende lijken. Denk maar aan Days Gone, The Walking Dead en World War Z. In They Are Billions draait alles echter om het ware horrorscenario, waarbij je een vestiging moet bouwen dat een aanval van miljoenen ondode mensen kan weerstaan.
Goed plannen
Het bouwen van deze nederzetting is hetgeen dat jij doet in dit spel, dat het beste kan worden omschreven als een survival RTS. Je begint met een commandocentrum en bouwt van hieruit enkele huisjes om mensen in op te vangen. Deze mensen zet je vervolgens aan het werk op een zagerij en steenhoeve om hout en steen te vergaren, welke je gebruikt om betere en ingewikkeldere gebouwen te produceren terwijl je je voorbereid op de alsmaar grotere hoeveelheden zombies die om de zoveel tijd je kamp aanvallen.
They Are Billions heeft tientallen gebouwen en daarmee mogelijkheden om verschillende problemen aan te pakken. Bouw je molens om energie op te wekken of investeer je in onderzoek om je bestaande apparatuur te verbeteren? Of gaan we meer hout kappen, zodat we het kunnen verbranden in een energiecentrale, zelfs als dat ten koste gaat van het hout dat je nodig hebt om andere gebouwen te maken? Dit is slechts een de dilemma’s in een game die je dwingt om te letten op het aantal werkers dat je in dienst hebt, hoeveel hout, steen, ijzer, olie en goud in je bezit is, of je wel genoeg soldaten hebt getraind, de hoeveelheid energie en diens dekking op de map en natuurlijk de verdediging van jouw thuishaven tegen de hordes. En als dat klinkt als iets wat je niet goed gedaan krijgt met een gamepad, dan geef ik je geen ongelijk.
Real-time strategy games verschijnen voornamelijk op PC omdat een muis veruit het fijnste werktuig is voor het vaak priegelige werk dat je moet doen als de pleuris uitbreekt. Slechts een klein gat in je verdediging kan immers een zombie binnenlaten, die in rap tempo inwoners infecteert en niet zelden je einde inluidt. Een gamepad, dat veel minder knoppen heeft dan een toetsenbord en niet zo snel en accuraat reageert als een muis, is in zo’n geval simpelweg niet ideaal. Numantian Games heeft echter alles eraan gedaan om de ervaring zo prettig mogelijk te maken door allerlei shortcuts toe te voegen – die in het begin verwarrend zijn door een gebrek aan uitleg, maar eens je eraan gewend bent enorm prettig werken – en anderzijds je de optie te geven om het spel te pauzeren terwijl je nieuwe gebouwen klaarzet en opdrachten in de queue zet. Een optie die ik overigens nagenoeg voortdurend gebruikte, tenzij ik wachtte op nieuwe grondstoffen.
Groot gemis
Het niet goed toelichten van de shortcuts is overigens geen unicum binnen They Are Billions. Als je een nieuwe sessie begint zie je de meest basale controls, maar daarmee is ook eigenlijk alles gezegd. Ik heb meerdere sessies succesvol ten einde gebracht door de massale hordes zombies te overleven, maar nog steeds weet ik niet waar sommige dingen in de HUD nu voor staan. Een tutorial of campaign die je wegwijs maakt zou dus zeker niet misstaan, hetgeen de ontwikkelaar zelf ook verdomd goed weet. De PC-versie heeft immers al een ruim zestig uur durend verhaal dat precies dit doet. Maar omdat deze pas later een keer aan de console-versies wordt toegevoegd, moeten we het voor nu zonder stellen.
Wat dit grote gemis enigszins goed maakt, is dat de game erg goed in elkaar zit. In veel RTS-games die ik tot op heden gespeeld heb, waren er gebouwen die objectief simpelweg niet de resources waard waren om te bouwen. In They Are Billions zijn deze er echter niet. Natuurlijk zal je niet elk gebouw daadwerkelijk poten, er is immers nog zoiets als persoonlijke speelstijl, maar geen enkel gebouw voelt als overbodig of niet de moeite waard. De machine die je bouwt heeft misschien onderdelen over, maar deze zijn ongetwijfeld bruikbaar wanneer die functies moeten veranderen omdat die iemand anders aan het roer gaat zitten. Hoe fijn zou het zijn als die machine dan ook gewoon zou lopen…
S…h…i…t
Het poten van tientallen gebouwen op een grote map vol met enorme hoeveelheden zombies klinkt natuurlijk heel imposant. En dat is het ook van een visueel standpunt, maar zeker ook van een technische…als dat zou functioneren zoals beoogt. Voor onze review speelden we op een PlayStation 4: Pro, welke herhaaldelijk moeite bleek te hebben eens de game teveel tegelijk op het scherm toverde. Dat de graphics een dipje nemen als er teveel tegelijk gebeurt kan gebeuren en ook een schommeling in FPS zullen we niet als te hard afrekenen. Maar een framerate in de enkele nummers en meerdere crashes tijdens de o zo belangrijke laatste horde vol met tienduizenden zombies zorgt ervoor dat ik niet terug ga keren om het verhaal te beleven tot dat is opgelost.
Conclusie
They Are Billions is een imposant schouwspel waarin je tegen de tijd en zombies vecht om je voor te bereiden op een angstaanjagend slotstuk dat je gehele scherm vult met rottende mensen. Althans, dat zou het moeten zijn. Maar op de momenten dat de game moet laten zien waar het zijn naam aan ontleent, geeft het simpelweg niet thuis. En dat is spijtig, want de game zelf zit uitstekend in elkaar. Het concept is opwindend en beangstigend tegelijk en de mechanics sluiten perfect op elkaar aan, zelfs als je ze niet allen gebruikt omdat je door het gebrek aan de campaign niet wegwijs wordt gemaakt. Laten we hopen dat toekomstige patches en content updates beide problemen verhelpen, want nu belemmeren ze They Are Billions om echt te schitteren als een van de betere games in diens genre.