Multiversums en expanded universes zijn altijd een discussiepunt binnen de community van een serie. Zijn de prequels van Star Wars canon of niet? Wat is de tijdlijn van de Five Nights at Freddy’s-games? Wie snapt nog wat er gebeurt met al die superhelden van Marvel en DC? Het zijn vragen die fans al jaren bezighouden en waar we waarschijnlijk nooit een sluitend antwoord op gaan krijgen. Dat het echter altijd erger kan, bewijst Touhou Project.
Touhou is één van de eerste series die werd ontwikkeld door wat we vandaag een indie-ontwikkelaar zouden noemen en zag het levenslicht in 1996. Sindsdien zijn er tientallen games, boeken, manga en anime verschenen van zowel de originele maker (ZUN) als van derde partijen en fans. En dat is wat het lastig maakt. Van sommige werken is het namelijk niet duidelijk in hoeverre die wel of niet officieel zijn en of ZUN erbij betrokken was. Touhou: Genso Wanderer is hier geen uitzondering op.
Een loli en haar bal
In deze game van AQUA STYLE bevindt Hakurei Reimu, de beschermer van de wereld van Gensokyo, zich in de winkel van Rinnosuke, één van de weinige mannen in het Touhou-universum. Hier kijkt ze naar de vele eigenaardige voorwerpen die de zakenman heeft meegenomen van de buitenwereld, tot haar oog op een gouden bal valt. Wanneer ze het aanraakt barst echter de hel los.
Een vreemde zwarte mist ontsnapt uit de bal en omringt Rinnosuke, die doet alsof er niets aan de hand is. Reimu heeft echter al de nodige ervaring met kwade krachten en zet direct de aanval in. Tot haar verbazing is ze echter geen match voor de winkeleigenaar, waardoor ze genoodzaakt is te vluchten.
De wanderer
In het half uur dat volgt zien we hoe de Hakurei Shrine Maiden haar weg naar huis vindt en leren we de basis van Touhou: Genso Wanderer. Zoals de naam al doet vermoeden is deze game een dungeon crawler in de mystery dungeon-stijl, waar games zoals Pokémon: Mystery Dungeon en Shiren the Wanderer onder vallen.
Concreet betekent dit dat je het gros van je tijd in Touhou: Genso Wanderer zult doorbrengen in deze mystery dungeons; vreemde labyrinten die telkens wanneer je ze betreedt veranderen. Hier probeer je de trap te vinden die je naar de volgende vloer brengt, terwijl je ondertussen vijanden bevecht, voorwerpen verzamelt, vallen ontwijkt en probeert niet om te komen van de honger. En dit alles middels een turn-based gevechtssysteem waarbij vijanden alleen bewegen en aanvallen wanneer jij dit ook doet.
Bovenstaande omschrijving gaat feitelijk op voor elke mystery dungeon-game en het is aan ontwikkelaars om op deze formule te variëren. Pokémon deed dit bijvoorbeeld door honderden partners te bieden, terwijl Shiren het moest hebben van zijn diepgang en de uitdagende gameplay. Touhou: Genso Wanderer... doet eigenlijk niet zo heel erg veel.
Op en top fanservice
Touhou wordt wel eens beschreven als de ultieme vorm van fanservice en het is niet moeilijk te zien waarom. De serie is groot gemaakt door één persoon, kreeg een enorm publiek en die maakten op hun beurt tal van fangames, professionele anime’s en allerlei andere uitbreidingen op het Touhou-universum. ZUN staat deze uitbreidingen niet enkel toe, maar heeft op meerdere momenten toegegeven ze te spelen, lezen en kijken en moedigt de fans ook aan om hun eigen draai aan het universum te geven. Toegegeven, het is een prachtig sentiment, maar het is ook het probleem wat ik met de game heb.
Touhou: Genso Wanderer is namelijk weinig meer dan een standaard mystery dungeon-game die overgoten is in een Touhou-saus. Elk element dat afwijkt van de standaard-formule vindt zijn oorsprong in eerdere roguelike games – met name bij Shiren the Wanderer – en het design en de moeilijkheidsgraad zijn niet noemenswaardig te noemen.
Nu kun je van een game die duidelijk bedoeld is als een fangame natuurlijk niet dezelfde productiewaardes verwachten als van een grote release. Genso Wanderer is echter gemaakt door een officiële studio en wordt verkocht als een volwaardige titel. En daarvoor heeft het simpelweg te weinig in huis.
Kort van stof
Niet enkel de gameplay, maar ook het verhaal van Touhou laat te wensen over. De game begint vrij sterk door de belangrijkste karakters neer te zetten en vervolgens tal van zijkarakters te introduceren, maar bouwt hier niet verder op. Reimu en haar vrienden maken geen karakterontwikkeling door en komen daardoor al snel over als eenzijdige, saaie personages, iets wat ongetwijfeld niet is wat de fans van de serie zoeken. En tot overmaat van ramp rollen de credit al na vier tot zes uur over je scherm .
De post-game van Touhou Genso Wanderer wist me dan wel weer positief te verrassen. De game voegt meerdere dungeons toe, die variëren van kinderlijk simpel tot absurd lastig en soms de gameplay totaal omgooien. Het zijn deze dungeons die de game feitelijk redden, echter worden ook deze helaas nooit beter dan acceptabel. Maar zoals ze wel eens zeggen: in het landen der blinden is eenoog koning.
Conclusie
Touhou: Genso Wanderer doet feitelijk niet echt iets verkeerd als game zijnde. Het geheel is echter zo ongeïnspireerd en generiek dat het moeilijk is om er positief over te zijn. Als je hunkert naar meer mystery dungeon-games of alles met de naam Touhou moet bezitten is Genso Wanderer een aankoop waardig, maar anders zou ik aanraden om tenminste te wachten tot het in de budgetbak ligt.