Als we het hebben over games die teren op community content, zijn er een paar spellen die steevast ter sprake komen. Minecraft bijvoorbeeld, evenals LittleBigPlanet. Maar ook Trackmania wordt doorgaans genoemd, waarbij vooral Nations nog altijd in het collectieve gamersgeheugen gegrift staat. Niet vreemd, daar de free-to-play-aard van het spel de instapdrempel nauwelijks bestaand maakte. Ubisoft probeert dat trucje daarom nu over te doen met Trackmania 2020.
Dat Nations wordt aangehaald in deze intro is natuurlijk omdat deze Trackmania een remake van dat spel is. Net als zijn grote broer is het gratis, maar heeft het wel premium-modellen waarmee de centjes moeten worden binnengeharkt. Wij kregen toegang tot die premium-service, om zo voor release alvast uitgebreid met het spel aan de slag te kunnen gaan.
De open deur
Je kunt het vermoedelijk wel al raden, maar omdat wij voor release speelden was er nog maar bar weinig te doen op het gebied van community maps. De pers is doorgaans niet een heel creatieve groep gamers en daar we maar met een paar honderd man toegang hadden, waren de maps die er wel waren pertinent leeg. We waren dan ook voornamelijk aangewezen op de banen die reeds in de game gebakken zaten én degene die we zelf maakten in de editor, waar ondergetekende meerdere uren mee gestoeid heeft.
Zoals gezegd is de pers doorgaans niet sterk als het aankomt op community-creaties. En jullie redacteur van dienst is zeer zeker niet de uitzondering op de regel. Toch heeft dat er niets mee te maken waarom ik de baan die ik wilde maken slechts met pijn en moeite tot uiting wist te brengen. Doorgaans speel ik mijn games met een gamepad, puur omdat ik dat persoonlijk fijner vind dan gamen met toetsenbord en muis. Ik was dan ook aangenaam verrast toen bleek dat Trackmania dat niet enkel in races, maar ook in de editor ondersteunt met een dedicated optie. Het daadwerkelijk ermee bouwen is echter een nachtmerrie, waardoor ik noodgedwongen alsnog moest omschakelen. Niet het grootste probleem, maar wel vervelend als je al een half uur probeert om het idee dat je hebt werkelijkheid te maken.
Met muis en toetsenbord is de editor iets beter, maar nog steeds erg wispelturig. Stukken asfalt zijn zonder goede reden plotseling niet te kiezen, het maken van de meest bizarre obstakels is een al net zo bizarre opgave en even iets snel aanpassen kost vaak meer moeite dat zou moeten. Ongetwijfeld zal de community weer pareltjes uit de grond stampen, maar er bestaat in mijn brein geen twijfel over het feit dat menig van hun zal afhaken uit frustratie.
Vroem
Natuurlijk zal het gros van de spelers niet bezig zijn met banen bouwen, maar juist met ze trotseren. Dus als Ubisoft daar weet te leveren zitten we gebakken. Helaas schieten we echter ook daar tekort. Visueel is het allemaal bevredigend genoeg, al vind ik de tracks en omgevingen persoonlijk allemaal erg steriel en plastic aanvoelen. Ergens past dat wel, daar de capriolen van je auto doen denken aan de oude Hot Wheels- banen, met loopings, zijwaardse muren en grote sprongen, maar ook omdat je te vaak de controle verliest om ogenschijnlijk niets. Een bocht te hard nemen is natuurlijk je eigen schuld, maar wanneer je op de banen arriveert die de zwaartekracht uitlachen moet je van je scheurijzer op aankunnen. Dat is echter niet het geval. Sterker nog: op schaarse momenten voelde het spel als een stap terug ten opzichte van Nations.
Een schaars moment is natuurlijk niet dé deal breaker, maar te vaak voelt het meer alsof je over de baan glijdt dan dat je erover rijdt. Alsof je wagen simpelweg geen grip heeft (en niet enkel op ijs). Met een beetje oefening kun je daarmee werken en 95% van de banen moeiteloos trotseren, maar dat zou niet nodig moeten zijn. We leven in 2020 en de lat ligt simpelweg hoger dan dat, zelfs voor de racegame die zichzelf niet serieus neemt.
Één menuutje
De presentatie van Trackmania 2020 was hetgeen dat mij uiteindelijk nog het meeste stoorde, daar het doet denken aan het menu van de Xbox One. Bovenin je scherm heb je een paar categorieën als solo en live, waarin je dingen kunt doen als de editor openen of aan het competitieve seizoen deelnemen door middel van time attacks met ontastbare auto’s van andere spelers op een baan die elke vijf minuten wijzigt. Het ziet er, naar mijn mening, niet uit, maar het doet wat het moet doen zolang als dat de opties beperkt zijn. Maar dan probeer je in de community content te duiken, die zelfs in deze tijd van schaarste al één grote clusterfuck is geworden. Levels staan in rijen naast elkaar, met hun naam op een knop. Er is geen optie om te sorteren op bepaalde criteria, waardoor je bent aangewezen op raden op basis van de naam. En ook hiervoor geldt, zoals eigenlijk voor de gehele game, dat het werkt, maar we vandaag de dag beter verwachten.
‘’Maar,’’ hoor ik menig lezer al denken. ‘’Trackmania is free-to-play. Het vergelijken met de games van € 60,- is niet eerlijk.’’ Laat me jullie echter snel uit die droom helpen. Trackmania laat je immers jaarlijks dokken om toegang te krijgen tot een aanzienlijk deel van het spel, waaronder het overgrote deel van community opties, de uitgebreide editor en de optie om sessies op te zetten en op custom maps te kunnen spelen. Wie dat allemaal wil kunnen moet € 60,- betalen en heeft daarmee niet levenslang toegang, maar slechts drie jaar. Ubisoft kan er zoveel doekjes omheen winden als dat het wil en eromheen draaien tot het spierpijn heeft, maar laten we gewoon even eerlijk zijn: Trackmania’s gratis versie is weinig meer dan een veredelde demo, terwijl de full release je geld blijft kosten door de jaren heen, waardoor je meer betaalt dan voor een triple A-release, terwijl je er amper twee A’s voor terugkrijgt. En dat is weldegelijk een abonnementsmodel!
Conclusie
Als je de complete Trackmania-ervaring wenst te krijgen, dien je er de prijs van een nieuwe game voor neer te leggen. En dat is dus ook de lat die de game dient te halen. Helaas doet het dat echter nergens. De lay-out van de menu’s werkt niet als er veel content getoond moet worden, de wagens reageren nét niet lekker genoeg voor de halsbrekende capriolen die je soms uit moet halen en de editor heeft te veel nukken om er echt leuke dingen mee te doen als je niet flink wat doorzettingsvermogen hebt. Als een racer pur sang is de nieuwe Trackmania niet af- of aan te raden en ook de andere gebreken trekken de game niet heel erg naar onderen, maar boven de middenmoot weet het ook niet uit te stijgen.