Van de vijf digitale launchtitels voor de Wii U is Trine 2: Director’s Cut de enige die je echt onder de tradionele gamenoemer kan plaatsen. Maar is dat goed of slecht nieuws voor de Wii U, die ernaar streeft juist innovatief te zijn?
In Trine 2 worden de helden Zoya, Amadeus en Pontius opnieuw opgeroepen door de Trine. Dit is een mysterieus artifact dat de helden van deze tijd kiest en ze met elkaar verbind. En wanneer de Trine roept, geven helden gehoor, of ze nu willen of niet. Dus wanneer het licht van de Trine op ze valt, worden ze tegen wil en dank meegezogen in een nieuw avontuur.
Deze keer brengt de reis het bonte gezelschap naar een mysterieus woud. Een woud waar zowel de flora als fauna enorm is, goblins uit alle hoeken en gaten komen en menselijk leven in geen velden of wegen te bekennen is. Ergens in dit woud verschuilt zich iets dat de Trine als een bedreiging ziet, maar wat het is?
Ik ga natuurlijk niet vertellen wat het is. Wat ik je wel kan vertellen is wat Trine 2 is, namelijk een 2.5D platformer. Voor de verse gamers onder ons: een 2.5D platformer is een game waarin je karakter enkel over de horizontale en verticale as kan bewegen en dus niet de diepte in kan. Ondanks dat zijn de karakters en omgevingen wel zo gemaakt dat je de illusie hebt je in een prachtige 3D-wereld te bevinden.
In deze wereld zul je gehinderd worden door vele obstakels. Om deze obstakels te overwinnen dien je slim gebruik te maken van de krachten van je personages. Zoya is snel, springt hoger, kan vijanden van een afstand aanvallen met pijl en boog en heeft een handige haak om zich aan houten objecten vaste te binden.
Pontius is het loggere type, maar is wel bedreven in gevechten van dichtbij. Bovendien kan hij met zijn hamers geheime paden openen en zich door hindernissen manoeuvreren met zijn schild. Als laatste is er Amadeus, de tovenaar. Hoewel hij waardeloos is in een gevecht, is hij onmisbaar bij het platformen. Onze tovenaar kan namelijk zonder moeite opstapjes en bruggen uit zijn niet zo hoge hoed toveren, hetgeen je voortgang aanzienlijk makkelijker maakt. Misschien wel te makkelijk.
Als je goed je best doet in Trine 2 zul je immers snel genoeg punten hebben om de skills van je karakter te upgraden. Gooi deze punten op Amadeus en de meeste obstakels kunnen (en zullen) worden overgeslagen. Het is eigenlijk vals spelen, maar dan met de middelen die de game je zelf aan rijkt.
Maar zelfs wanneer je dit niet doet merk je dat Trine 2 niet altijd zo uitpakt als de makers zich hadden voorgesteld. Veel puzzels kunnen op een andere (veel makkelijkere) manier worden opgelost dan duidelijk de bedoeling is. Mede hierdoor zul je het einde van Trine 2 in een kleine zeven uur bereiken, sneller zelfs als je met zijn drieën speelt en het telkens wisselen van karakter dus niet nodig is.
Na die zeven uur wordt de subtitel duidelijk. Wanneer de game eigenlijk ten einde hoort te komen vallen de goblins nog eens binnen en nemen de vrouw van Amadeus mee. Wat de arme stakkers niet doorhadden is dat zijn vrouw veel erger is dan welke goblin dan ook. Je moet er dan ook bewondering voor hebben dat de helden er toch op uit trekken om de dame in nood te redden.
In de Goblin Menace DLC zal je sneller dan ooit door de levels razen. Het design is zelden op het niveau van de originele game en je level en skill tree is tegen die tijd bovendien al behoorlijk uitgebreid. Toch vermaakte ik mij beter met de Goblins dan met de plantjes. De levels zijn namelijk een stuk gevarieerder, de vijanden talrijker en de cutscenes niet zelden hilarisch. Al met al een geslaagd einde van een niet onaardige game lijkt mij dus.
Voor ik mijn eindoordeel vel, moet mij nog wel iets van het hart. Als je de eerste levels van Trine 2 op de Wii U speelt, negeer dan in hemelsnaam alle (!) tips die je op het scherm krijgt. Frozenbyte ramt je de touchscreenbesturing door de strot, maar het werkt simpelweg niet zo lekker als de knoppen. Probeer dus even uit welke knop wat doet, voor het echte werk begint.
Conclusie
Van de downloadgames die bij de launch van de Wii U aanwezig zijn is Trine 2: Director’s Cut niet alleen de enige ‘tradionele’ game, het is tevens de beste. De wereld van Trine komt op de Wii U prachtig uit de verf en de Goblin Menace DLC is een bonus die het geld alleen al waard zou zijn. Die plichtmatige touchscreenbesturing hadden ze echter wel weg mogen laten.