El Presidente is terug! Dit keer heeft een nieuwe studio hem na vijf succesvolle delen weer aan de macht geholpen. Limbic Entertainment besloot in samenwerking met Kalypso Media om een frisse wind door te franchise te laten waaien, maar wilde tegelijkertijd niet al te veel aan de formule sleutelen. Is het de Duitse ontwikkelaar gelukt om Tropico naar een nieuw niveau te tillen, of is het simpelweg gewoon een nieuw deel met enkele aanpassingen?
In Tropico ben je de president van een tropisch eiland, waarop jij alle touwtjes in handen hebt. Geen parlement dat je lastig valt dus. Waar je in eerste instantie moet zorgen om onafhankelijk te worden in het koloniale tijdperk, daar moet je daarna zorgen dat je wel de verkiezingen blijft winnen. Dit doe je door je inwoners tevreden te houden door aan hun verzoeken te voldoen. Soms zijn deze verzoeken heel concreet, terwijl je soms zelf wel kunt zien waar behoefte aan is. Wanneer je geen cent in de gezondheidszorg steekt, dan kun je er donder op zeggen dat daar klachten over komen. Krijg je de publieke opinie niet mee? Niet getreurd, dan is er altijd nog een legio aan mogelijkheden om het dubbeltje de goede kant op te laten vallen.
Als vanouds
Dit doe je door onder andere je trouwe assistent Penultimo de verkiezingen te laten vervalsen, of door de grondwet ‘Martial Law’ in te stellen en zo de verkiezingen af te schaffen. Je zult er in eerste instantie niet populairder van worden, maar het houdt je wel aan de macht. Wie de vorige delen heeft gespeeld, zal niet veel moeite hebben om er weer een beetje in te komen. De gameplay is namelijk nagenoeg identiek aan hoe deze in de vorige delen was. Je vecht jezelf een weg door de verschillende tijdperken, die elk hun eigen gebouwen en wetten met zich mee brengen. Door te onderhandelen met bijvoorbeeld de geallieerden of de centralen kabbelt het verhaal voort. Het blijft in feite het voldoen aan verzoeken die elk hun eigen voor- en nadelen hebben. Het helpen van de geallieerden valt logischerwijs niet in goede aarde bij de centralen en vice versa.
Net als in de vorige delen is het met name de productieketen die goed in elkaar moet steken. Door middel van Teamster Offices kun je de goederen van plek A naar plek B vervoeren. Rauwe grondstoffen als suiker en katoen kunnen in fabrieken verder ontwikkeld worden tot rum en kleding, wat weer meer geld oplevert als je hier een handelsverdrag voor afsluit. Het is belangrijk om te zorgen dat je de juiste handelsverdragen afsluit, want een langdurige deal voor een schamele bonus kan je uiteindelijk in de koude kleren gaan zitten.
Als nieuw
Maar wat heeft Limbic Entertainment dan bedacht om dit deel te onderscheiden van de rest? Is er dan werkelijk sprake van een nieuwe tropische wind die door de franchise waait? Het antwoord is eigenlijk nee. De ontwikkelaar leek een revolutionaire stap te hebben gezet door meerdere eilanden aan één map toe te voegen, waardoor je voor meer logistieke uitdagingen komt te staan, maar de praktijk leert anders. Uiteindelijk komen de extra eilanden meer over als extra grondgebied om op te bouwen, en niet meer dan dat. Wat wel een welkome toevoeging is geweest, zijn de raids. De raids bieden de mogelijkheid om grondstoffen of passagiers te stelen en te ontvoeren. Heb je rubber nodig voor de autobanden? Stuur de piraten maar op pad! Te weinig geschoolde mensen op het eiland aanwezig? Tijd om ze te kidnappen! Als klap op de vuurpijl kun je ook wereldwonderen en andere iconische gebouwen stelen. Zo kun je de Eiffeltoren stelen en als radiotoren gebruiken of het Colosseum van Rome neerzetten om je bevolking op een andere manier tevreden te houden. Het duurt even voordat de bouwwerken met helikopters en al op je eiland verschijnen, maar dan heb je ook wat!
Naast de toevoeging van de extra eilanden en de wereldwonderen, zijn er weinig dingen die echt noemenswaardig zijn. Is Tropico 6 dan een slecht spel? Nee, dat zeker niet. De franchise blijft inhoudelijk namelijk een prachtig concept bieden. Tropico 6 laat hier en daar wel zijn steken vallen met onder andere het aanleggen van wegen. In de vorige delen leek dit aanzienlijk makkelijker te gaan dan nu. Het aanleggen van wegen gaat middels een raster, maar wanneer jouw gebouw even niet lekker op dat raster ligt, dan krijg je kronkelende wegen en bochten die niet kunnen worden gemaakt, wat de nodige frustratie oplevert. Daarnaast biedt het spel te weinig informatie wanneer het even niet loopt. Zo kun je van 20.000 in de plus plotsklaps 10.000 in de min komen, maar de echte oorzaak daarvan is lastig te vinden. Ook het tevreden stellen van jouw bevolking wanneer het even niet heeft gelopen, is verschrikkelijk lastig. Toen mijn bevolking niet tevreden was over de gezondheidszorg, heb ik veel ziekenhuizen aangelegd, maar de tevredenheid was er daarna nog steeds niet. Het spel overdondert je op een gegeven moment met verzoeken van factieleiders en andere landen, maar hierdoor krijg je niet de tijd om te genieten van wat je hebt opgebouwd en de pijnpunten van je economie en sociale structuur bloot te leggen. Een uitgebreidere almanak zal er voor zorgen dat je het eiland meer naar je hand kunt zetten, en dat is uiteindelijk wat een dictator het liefste wilt, toch?
Ook de herhaling die Tropico 6 soms rijk is, kan zeker in langere speelsessies op je zenuwen gaan spelen. Factieleiders komen telkens met hetzelfde stukje voice-acting aanzetten, ook al is de opdracht die ze uiteindelijk geven wellicht anders. Ook de muziek kan al snel in herhaling vallen. Met een iets groter aanbod aan variatie was dit makkelijk te tackelen geweest.
Conclusie
Tropico 6 is een vermakelijk spel dat niet de vernieuwing heeft gebracht die (waarop) we hadden gehoopt, maar desondanks wel redelijk in elkaar steekt. De toevoegingen in de vorm van de raids en de extra eilanden zijn leuk bedacht, maar niet grensverleggend. Het moeilijk kunnen aanleggen van wegen en de vraagtekens die de economie soms oproept zorgen voor de nodige frustratie, wat in onze ogen eigen eigenlijk niet had gehoeven. Dit alles zorgt ervoor dat wij toch een tikkeltje teleurgesteld terugkijken op deze release, alhoewel we het toch niet kunnen laten om nog wat uurtjes in de tropische wereld te duiken.