Als een website met een kleine, maar zeer actieve Discord community, hebben we met grote regelmaat direct contact met onze lezers. We discussiëren over ontwikkelingen in videogame-land, delen memes die ermee te maken hebben en spelen gezamenlijk. En dan komt vanzelf ter sprake welke games je nou écht gespeeld moet hebben. Volgens een van onze trouwste leden is VA-11 HALL-A zo’n game en dus greep ik de kans om de Switch re-release te reviewen met beide handen aan.
In 2070 is de wereld drastisch veranderd. Corporaties hebben openlijk de macht gegrepen en regeren in de city-state genaamd Glitch City, waar ons verhaal zich afspeelt. Glitch City is een dystopia waar armoede, hongersnood en criminaliteit hoogtij vieren en waar normale mensen moeite hebben om de dag door te komen. Zo ook Jill, de barvrouw die we onder de knoppen krijgen.
Hop naar de job
Jill is geen vrouw die gezegend is met speciale krachten, noch is ze stiekem een geheim agent. Ze is een alledaagse arbeider die met pijn en moeite de eindjes aan elkaar weet te knopen om een dak boven haar hoofd te houden en in de avond pseudo-alcoholische drankjes serveert aan huurmoordenaars, sekswerkrobots en een brein in een pot. Heel normaal in dit universum!
Het verhaal van VA-11 HALL-A draait in werkelijk dan ook niet zo zeer om Jill, maar over de interacties die ze heeft met haar collega’s en klanten. Jill is enkel hetgeen dat het allemaal met elkaar verbindt. Maar daarmee weet je waarschijnlijk nog steeds niet wat je exact van het spel moet verwachten.
Als we het beestje per se een naam moeten geven, laat VA-11 HALL-A zich het beste omschrijven als een slice of life visual novel met een science-fiction sausje, waarin je zo nu en dan een drankje moet maken door bijna beledigend simpele instructies te volgen om zo de huur aan het eind van het spel te kunnen betalen. Dit betekent dat hoogtepunten de laatste roddels en achterklap zijn, praten over je verleden een prima tijdverdrijf zonder functie is en dat je meer een ervaring hebt dan dat je daadwerkelijk een game speelt.
Eens wat anders
Als ik even heel eerlijk ben, heb ik heel weinig met slice of life. Ik heb enkele visual novels binnen dit genre gespeeld, maar ik heb nooit het idee gehad dat ik iets gemist had als ik ze niet had gespeeld. VA-11 HALL-A wist echter dit beeld te doorbreken.
Ik ga nu niet verklaren dat het spel van Sukeban Games de heilige graal was die mijn wereld op zijn kop wist te zetten. Maar het is wel de eerste game in zijn soort die mijn aandacht wist vast te houden. De setting is daarbij natuurlijk een voordeel, je kunt eenmaal meer wanneer je universum een element van fictie heeft, maar het is voornamelijk het schrijfwerk dat de show steelt. Elk van de karakters is uniek en geloofwaardig en brengt iets op tafel dat je niet vindt bij de rest, waardoor elke ontmoeting een memorabele is. Tel hier een flinke dosis humor en een berg referenties naar pop cultuur bij op, evenals een wereld die beetje bij beetje wordt uitgediept door middel van nieuwsberichten en de gespreksonderwerpen die aan bod komen, en het resultaat is een spel dat eigenlijk heel gewoontjes is, maar toch een bijzondere ervaring blijkt te zijn. Al weet ik nou nog steeds niet of robots tepels hebben…
Conclusie
Er valt een hele hoop te zeggen over VA-11 HALL-A, maar het feit is dat dit een game is die prima voor zichzelf kan spreken dankzij geloofwaardige, gevarieerde karakters die je een glimp in hun leven geven onder het genot van een drankje. Met scherp geschreven dialogen, een futuristische setting die wat speling geeft en tal van pop-referenties is het een must-play voor fans van het slice of life-genre en een prima kennismaker voor de rest.