Platinum Games is een studio die opgericht is door Shinji Mikami, meesterbrein achter Resident Evil en medeverantwoordelijke voor het fantastische Killer 7. De studio bestaat onder andere uit oud-medewerkers van Clover Studios. Je weet wel, die studio die verantwoordelijk was voor onder andere Viewtifull Joe, een artistieke, actierijke game, waar ondergetekende met veel goede herinneringen aan terug denkt. Na oprichting kwam het bedrijf al snel met de game MadWorld en vervolgens met Bayonetta. Beide games waren origineel en waren bovendien erg goed speelbaar. Toen ik er lucht van kreeg dat deze studio ook verantwoordelijk is voor een nieuwe game genaamd Vanquish, wist ik dat ik deze titel in de gaten moest houden. Dat heb ik gedaan, totdat de game enkele weken terug op mijn deurmat belandde. Vandaag vel ik het oordeel over deze game.
Vanquish vertelt het verhaal over een futuristische oorlog tussen Rusland en Amerika. De Verenigde Staten hebben een ruimtestation gebouwd om zonne-energie te vergaren. Rusland kan dit ruimtestation wel gebruiken en besluit de aanval op de VS te openen. Zij willen het station gebruiken om een atoombom te lanceren op San Fransisco. Het Russische leger is in de nabije toekomst behoorlijk sterk en bestaat voornamelijk uit robots. Als Sam zul je in een indrukwekkend, robotachtig pak springen, om zo de Verenigde Staten de helpende hand toe te reiken.
Als je Vanquish opstart, proef je direct een Japans sfeertje: typische elektronische muziek knalt uit je boxen en je beeldscherm is gevuld met robots en gigantisch veel raketten. Het is absoluut indrukwekkend wat de heren van Platinum Games op het scherm getoverd hebben. Zelden heb ik zo’n gedetailleerd hoofdpersonage als Sam gezien, want zijn pak bestaat uit ontzettend veel onderdelen en lampjes. De omgevingen zijn ook om te smullen. De futuristische setting is flitsend en sommige scènes zijn echt memorabel. Wat te denken van een shootout van de ene naar de andere rijdende, over de kop gaande trein? Wat misschien nog spectaculairder is, is een gevecht op een helling. Hier stormen de robots naar beneden en zie je gebouwen instorten en naar beneden lazeren. Bovenaan wacht een gigantische robot op je om je het leven zuur te maken.
En dat kunnen de robots in deze game prima, want Vanquish is vrij pittig. Robots zoeken goed dekking en zullen een andere plek kiezen wanneer je te dicht bij komt. Zijn ze echter in de meerderheid, dan rennen ze niet weg, maar maken ze gebruik van het feit dat je zo dichtbij komt. Je zult genadeloos afgeslacht worden als je geen goede dekking zoekt in dit spel. Gelukkig is dit erg gemakkelijk, want je kunt Sam achter allerlei obstakels en muren laten schuilen. Dit coversysteem werkt uitstekend en is vergelijkbaar met die van Gears of War.
In het begin kom je al vrij snel een gigantische robot tegen die je moet vernietigen. De robot heeft een breed scala aan aanvallen en zal zo nu en dan een allesvernietigende, fatale straal afschieten. Hier werkt de dekking niet, dus moet je maken dat je weg komt. Gelukkig beschikt het pak van Sam over de mogelijkheid om te sliden. Door te sliden maak je een soort van sliding, waarmee je je erg gemakkelijk en snel over de grond kunt bewegen. Hiermee kun je gemakkelijk naar een nieuwe spot gaan, om daar weer dekking te zoeken. Je kunt ook gebruik maken van een soort bullet time om de tijd te vertragen. Deze kun je tijdens het sliden gebruiken. Eveneens kun je schieten tijdens het sliden, waardoor je vijanden uit je weg kunt ruimen.
Dankzij het sliden van plek naar plek is het voor de ontwikkelaar vrij simpel geweest om de verschillende levels vol te stoppen met vijanden. Het resultaat hiervan is dat je in een soort achtbaanrit terechtkomt, die ervoor zorgt dat je van het begin tot het eind op het puntje van je stoel zit. Deze snelle, spectaculaire gameplay brengt echter een nadeel met zich mee: het spel is binnen een uurtje of zes uitgespeeld. Ondanks het feit dat er nog een aantal uitdagingen in zit en dat het spel vet genoeg is dat je het vaker zult uitspelen, is dit toch wel een beetje jammer. De (online) multiplayer ontbreekt ook in dit spel. Reden hiervoor is het feit dat hiervoor gameplay elementen geschrapt moesten worden, waardoor het afbreuk zou doen aan de gameplay.
Wat ik echter al vermeldde, is dat Vanquish wel spannend en spectaculair genoeg is om het meerdere keren te spelen. Bovendien wordt er een score bijgehouden en kun je diverse tactieken toepassen tijdens het spelen. Je kunt veel in dekking blijven, maar je kunt bijvoorbeeld ook vooral veel de tijd vertragen en sliden. Daarnaast zijn er veel wapens die je kunt gebruiken. Ga je voor het grove geweld met rocket launchers, of kies je voor precisie met de sniper? Het is allemaal aan jou.
Conclusie
Vanquish is een geweldige game. De singleplayer is vernieuwend, snel, spectaculair en ademt de Japanse sfeer uit. De futuristische setting met vele robots en grote rakettenregens is fantastisch en wordt ondersteund door pakkende muziek. Vanquish is een adrenalinerush van het begin tot het eind. De dikke acht die ik Vanquish geef, heeft het te danken aan het feit dat er geen multiplayer in zit en dat de singleplayer vrij kort is, maar mocht jou dat niets uitmaken, dan mag je er gerust een punt bij optellen. Want eigenlijk is het spel verpichte kost voor de liefhebber van actiegames.