Wel eens flink lam geworden om vervolgens op de bank kinderprogrammas te gaan kijken? Als ondergetekende geen vijftien was geweest dan had hij dat zeker eens geprobeerd want dat moet fantastisch zijn. De stompzinnige grappen zijn ineens hilarisch, en het niveau van de simpele verhaaltjes lijken de meest pretentieuze arthouse-film voorbij de schieten. Heb je geen TV (ja heus, sommige mensen hebben geen TV, echt waar) dan zou je eens Viva Piñata: Pocket Paradise moeten proberen. Klein verschil is alleen dat deze DS-titel ook zonder alcohol best vermakelijk kan zijn.
Wat doe je dan precies in de game? Eigenlijk precies hetzelfde als in de console-uitgaven van Viva Piñata: je onderhoudt een tuintje dat bewoont wordt papieren diertjes, je probeert alles in goede banen te leiden, en tegelijkertijd geniet je van de vrolijke vrolijkheden die het spel rijk is. Meestal als een consolespel naar een handheld wordt overgezet, krijgen we een uitgeklede versie die lang niet zo vermakelijk is. Dit is hier echter niet het geval. Natuurlijk ziet het er allemaal minder uit en is je tuintje net wat kleiner, maar dat zijn overkombare issues.
Sterker nog, sommige dingen doet Pocket Parardise zelfs béter dan de grote console-broer. Zo laat de game zich een stuk makkelijker besturen. Niet langer moet je voor bepaalde handelingen door een aantal kind-onvriendelijke menu’s heen. Het aanraakscherm van de DS wordt goed gebruikt, en de interface is simpel doch efficiënt gehouden. Een paar praktijktests leerden dat het spel zich ook door kleine kinderen makkelijk laat besturen. Dat is mooi, want de koters zijn de belangrijkste doelgroep van de game.
Daarom laat ik de knulligheid van de game niet zo zwaar wegen voor de eindscore. Noem me humorloos, maar de tussenfilmpjes en paringsdansen van de Piñata’s zijn behoorlijk infantiel en ik heb er niet om kunnen lachen. Een goede kinderserie is bij vlagen ook vermakelijk voor ouder volk, maar dat is niet aan Viva Piñata besteed. Het is geen ramp natuurlijk; waarschijnlijk is de wat meer volwassen gamer toch niet van plan deze game aan te schaffen. Mijn kleine neefje rolde filmpje na filmpje over de grond van het lachen, dat moet wel even genoemd worden.
Waar echter niet om valt te lachen is het feit dat de game soms zeer chaotisch is. Toen twee van mijn Piñata’s ruzie zaten te maken miste ik de mogelijkheid om even uit te zoomen om te zien wat er loos was. Je hebt wel een kaartje, maar die is vrij onhandig. Wat meer overzicht was prettig geweest.
Nog het vermelden waard zijn de graphics. In een aantal DS-games met een hoop vrijheid krijgt de spelers altijd een rekening gepresenteerd in vorm van pixelige personages of slechte animaties, maar in Viva Piñata: Pocket Paradise is daar geen sprake van. De game loopt soepel en alle beestjes zien er vrij gedetailleerd uit. Het oog wil wat, het oog krijgt wat.
Conclusie
Al met al is Viva Piñata: Pocket Paradise een vrij geslaagde overzetting die enorm compleet aanvoelt, dat komt deels door de handige interface, maar ook de goede graphics spelen hierbij een rol. Er zijn wel wat gemengde gevoelens, zoals het gebrek aan overzicht en het hoge kleuter-gehalte. Maar alsnog blijft er een zeer aardig spelletje over.