Erotisch mag je daarbij met de grootst mogelijke aanhalingstekens lezen, want op enkele seksueel getinte grappen na, is enige intimiteit beperkt tot de vier epilogen van het spel. Dit betekent dus ook dat je het spel prima van begin tot eind kunt spelen, ook zonder de uncensor patch van uitgever Shiravune.
De kriebels
Het verhaal in kwestie is het verhaal van Sho en Ren, twee reizigers die onderweg zijn naar een pittoresk dorpje. Niet echt tezamen, daar ze zich aan elkaar moesten voorstellen, maar ook niet apart, daar beiden zonder dat het gezegd wordt blijkbaar weten dat ze bij elkaar moeten blijven. Het is een moeilijk te volgen dynamiek die enkel versterkt wordt eens ons duo in aanraking komt met drie zusters die een restaurant runnen en daar uiteindelijk komen te werken.
Tijdens de dialogen, die vaker wel dan niet hinten naar zaken, maar ze weigeren expliciet te benoemen, wordt al snel duidelijk dat er een waarheid is die iedereen kent, maar niemand wil erkennen. Een verdrietige waarheid die Sho de wereld doet verwensen. Het geeft het geheel melancholieke ondertonen, verweven met een mysterie dat mij als speler intrigeerde.
Prematuur
Dit sterke begin weet Waning Flowers helaas niet vast te houden. Het verhaal is onofficieel op te delen in vijf segmenten, maar verschiet in de tweede al diens kruit. Eens je duidelijk is hoe deze wereld opereert en wat Sho’s rol hierin is, voelt het alsof niet enkel de poten onder de tafel uit zijn gezaagd, maar ook nog op verschillende hoogtes, waardoor het blad constant wankelt.
Om deze analogie maar aan te houden, kun je een dergelijke tafel in theorie nog wel gebruiken. Als je voorzichtig bent of bijvoorbeeld objecten gebruikt om de boel te stabiliseren, kun je er nog iets mee aanvangen. Het prachtige artwork, de voice acting en de unieke wereld zorgen voor deze stabiliteit, maar kunnen niet verbloemen dat het geheel niet zo mooi samen is gekomen als dat allicht wenselijk was. Als men iets meer de tijd had genomen om dit verhaal te vertellen en het mysterie beetje bij beetje aan de speler had onthuld, had dit fantastisch kunnen zijn. Maar nu ben je amper tien uur eraan kwijt, inclusief de vier volwassen epilogen die in mijn optiek weinig toevoegen. Die tijd had men misschien nuttiger kunnen gebruiken, vooral gezien een van de vier zelfs door mijn roze anime-bril niet anders kan worden waargenomen dan iets wat je beter niet kan Googlen als je geen strafblad aan je broek wil hebben.
Conclusie:
Een sterk begin vol intrige en vragen vervalt al snel in een verhaal waarvan je het einde van mijlenver aan ziet komen. Helaas stopt het daarna niet, maar gaat het verder met een viertal epilogen die niet enkel niets toevoegen, maar in één geval zelfs het randje van het moreel en legaal toelaatbare wel héél dicht opzoeken. Dat dit prachtig in beeld wordt gebracht, maakt dat in zekere zin nog bezwaarlijker.
