In de gloriedagen van het RTS-genre stroomden de toptitels binnen. Vandaag de dag lijkt de oude RTS-formule niet bepaald meer te werken en is het genre een beetje ingekakt. Er zijn echter enkele reeksen die zich nog altijd staande houden. Relic Entertainment wist enkele belangrijke vernieuwingen in het genre door te voeren met games als Company of Heroes, maar ook met Warhammer 40.000: Dawn of War II. Vooral deze laatste was opmerkelijk, omdat de eerste Dawn of War in feite behoorde tot het klassieke RTS-kamp. Men wist de game echter volledig om te vormen tot een nieuwe gameplayervaring, die van veel lef getuigde. Uiteindelijk kwam alles goed en werd ook Dawn of War II ondanks kritiekgeluiden een succesvolle titel. Een succesverhaal vraagt gewoon om een uitbreiding en ziedaar, Warhammer 40.000: Dawn of War II – Chaos Rising is geboren.
Het verhaal van Chaos Rising gaat verder waar het in de originele game stopte. Je bent net van een horde Tyranids verlost als de Chaos, een nieuw ras bestaande uit “kwaadaardige” Space Marines, je overwinningsfeestje komen verstoren. Je zult het moeten opnemen in een volledig nieuwe campaign-modus tegen de Chaos, welke taaie krijgers zijn die in kleine squads opereren. De missies zijn deze keer een stuk afwisselender en uitdagender. De gameplay op zich is nog altijd hetzelfde: met verschillende squads van zo’n drie tot zes units val je op tactische wijze de vijand aan. Maar de opdrachten die je moet uitvoeren zijn complexer en herhalen zichzelf nooit. Actie is veel centraler gesteld dan in het origineel, wat ervoor zorgt dat de gameplay in een soort stroomversnelling komt. Voor je het weet heb je een missie doorgespeeld en ben je op weg naar een nieuwe opdracht. Na een uur of tien heb je de campaign-modus uitgespeeld, maar wat je krijgt voorgeschoteld in die paar uurtjes is zeker de moeite waard.
Uiteraard is er ook een hele berg aan kleinere toevoegingen in Chaos Rising verwerkt. Naast een resem aan nieuwe wapens en de aanwezigheid van enkele nieuwe voertuigen, zal je ook voor elk ras enkele nieuwe soorten units tegenkomen. Ook zijn er enkele nieuwe units voor de nieuwe multiplayer modus The Last Stand beschikbaar. Deze modus is in feite de survival-mode zoals we die uit zoveel games al kennen. Je hebt een bepaald aantal units tot je beschikking en moet zo lang mogelijk stand proberen te houden op een bepaald punt. Een aardige toevoeging, maar wereldschokkend is het niet. Bovendien is er in de “gewone” multiplayer modus vrijwel niets veranderd, wat toch wel een gemis is. Hier had Relic een hoop nieuwe en interessante dingen mee kunnen doen, maar we zullen helaas bij The Last Stand moeten blijven.
Grafisch is de game ook weinig veranderd. Er zijn weliswaar veel nieuwe soorten omgevingen (met name besneeuwde omgevingen kom je meermaals tegen), maar aan de grafische motor heeft de ontwikkelaar niet gesleuteld. De kwaliteit van de graphics zijn nog altijd gelijk aan dat van het origineel: lichtelijk verouderde beelden dus, al is dit niet enorm storend. Lastiger wordt het wanneer je door grafische bugs units niet meer kunt zien of de map doorzichtig wordt. Deze bugs zijn erg vervelend en zullen snel opgelost moeten worden met een patch. Hopelijk neemt Relic de moeite om snel deze foutjes weg te poetsen, want dat staat natuurlijk erg slordig.
Conclusie
Warhammer 40.000: Dawn of War II – Chaos Rising is een aangename uitbreiding met een leuke campaign-modus. De missies zijn actievol, uitdagend en divers maar helaas ook snel weer voorbij. The Last Stand is wellicht een leuke toevoeging aan de multiplayer, maar als wereldschokkend kan het niet worden bestempeld. De toevoeging van de vele units, wapens en items zijn dan wel weer leuk om te zien. Maar op grafisch gebied had het oog wel wat meer mogen krijgen: de graphics zijn in principe gelijk aan dat van het origineel. Bovendien maken enkele grafische bugs het de speler soms lastig om in deze zeer vermakelijke uitbreiding gezogen te blijven.