Wreckreation

Dat Wreckreation zijn mosterd haalt bij de Burnout franchise, dat is iets dat je overal proeft. Het spat er vanaf het begin direct vanaf. Zo lijken sommige dingen wel een op een overgenomen. Denk bijvoorbeeld aan het geluid bij een takedown, deze lijkt wel rechtstreeks uit Burnout Paradise te komen. Ook de map van het spel en hoe deze is opgebouwd, lijkt regelrecht gekopieerd. En dat is niet een goed iets, want dan hadden ze beter een remake van die andere titel kunnen maken. Het zorgt nu vooral voor een gevoel van een achterhaalde game, maar dat beperkt zich helaas niet tot de opbouw van de kaart.

Dat gevoel behield ik eigenlijk door heel de spelwereld heen. De wereld voelt leeg aan en het feit dat er geen hordes aan andere spelers in te vinden zijn, zetten dat gevoel nog eens extra kracht bij. Dat is echt een gemis en hierin had men een voorbeeld kunnen nemen aan diverse andere titels, waaronder Forza Horizon 5.

Overigens begint het spel sowieso vrij kaal, want je moet de kaart eerst nog vrij spelen en diens events nog vinden. Dat concept snap ik, echter had het voor mij, toch zeker in het begin, net wat meer gevuld mogen zijn.

Oké, het is leeg

Ik hoor je denken oké, het voelt leeg aan, maar hoe is het spel verder? Laat ik dan even beginnen met de handeling van de auto’s, want ook bij een arcade racer, is dit een vrij essentieel onderdeel. Nu hoop je wellicht op goed nieuws, maar ook hier stelt Wreckreation echt teleur. Ik had namelijk zelden het gevoel echt in control te zijn over mijn voertuig en vond de manier waarop ze reageerden erg onvoorspelbaar.

Bij het driften kreeg ik het gevoel dat het verder indrukken of wat meer loslaten van het gaspedaal weinig invloed had. Terwijl dit juist een van de leuke onderdelen van een arcade racer zou moeten zijn. Ook met het remmen had ik maar weinig gevoel en stond de bolide regelmatig uit het niets compleet stil.

Het is niet dat het daardoor geheel ondoenbaar was om races te winnen, maar het haalt voor mij vooral het plezier weg uit het rijden. Ik had gehoopt vooral lekker te kunnen vlammen over de diverse tracks.

Wat dan wel

Nu hebben we het wel gehad over de spelwereld, maar we moeten het natuurlijk ook even hebben over wat er wel in te doen is. Daarin heeft men wel geprobeerd een breed scala aan events en challenges te stoppen. Zo zijn er allerlei uitdagingen waarbij je bijvoorbeeld reclameborden kapot moet rijden, dat soms best geinig is gedaan. De ene keer staat deze gewoon langs de kant van de weg, maar de volgende keer kan dit een stuk uitdagender zijn, doordat deze op een plek staat waar je amper bij kunt. Dan kan bijvoorbeeld de Live Mix-optie uitkomst bieden, maar daarover later meer.

Verder zijn er uiteraard verschillende races. Dit gaat van een “klassieke vorm” van racen tot aan checkpoint challenges, waarbij je diverse punten moet aandoen in een willekeurige volgorde. De diversiteit hierin vond ik persoonlijk echter niet voldoende om het boeiend te houden. Datzelfde kan gezegd worden over de Wrecking Events, een modus waarbij je zoveel mogelijk schade aan andere voertuigen of de omgeving moet toebrengen. Deze doen overigens sterk denken aan Burnout’s “Crash Mode”-uitdagingen. Het wist me echter zelden echt te amuseren.

Op die laatste hebben ze overigens nog wel een nieuw sausje geprobeerd te gooien. Er zijn namelijk uitdagingen waarbij er naast de deelnemers die je moet slopen ook deelnemers zijn die je juist niet moet slopen. Dit vond ik persoonlijk echter eerder een achteruitgang dan een vooruitgang.

De Stunt Runs hadden echter iets geweest wat mij wel had kunnen vermaken, maar daarbij liep ik al snel tegen de eerder genoemde besturing aan. En dat is nou net iets wat bij dit type evenement juist belangrijk is.

Die andere game

Ik noemde eerder al de naam van een andere game, namelijk Trackmania. Dat kwam niet uit het niets, want Wreckreation heeft onder andere eveneens een tool om zelf tracks te bouwen en dat is waar het afwijkt van de Burnout-titels. Ook de loopings die je op diverse circuits tegenkomt, geven het gevoel van een Trackmania game en daar is op zich niets mis mee. Het is weliswaar niet volledig uniek, maar het wijkt wel af van de gebaande paden en dat kan ik alleen maar toejuichen. Overigens kun je niet alleen banen creëren, maar je kunt ze ook aanpassen, net als het weer en het verkeer.

Dat de mogelijkheid er is, is uiteraard leuk. Persoonlijk ben ik echter niet iemand die uren gaat spenderen in de Live Mix, zoals deze modus heet. Ik heb daar simpelweg het geduld niet voor en het is niet waar ik mijn plezier uithaal, want ik speel dergelijke games om lekker rond te scheuren. Dat neemt niet weg dat anderen dit wellicht wel doen.

In de tijd die ik hierin heb gespendeerd, kan ik echter niet anders dan concluderen dat dit redelijk werkt. Oké, het heeft minder te bieden dan dat de trackbuilders in andere moderne titels hebben, maar het werkt wel.

Conclusie:

Wreckreation is een arcade racer die zijn mosterd duidelijk bij de Burnout franchise heeft gehaald. Een recept voor een hele goede game, maar helaas lost Wreckreation deze belofte niet in. De spelwereld voelt leeg aan en het geheel is redelijk saai. Tel daarbij op dat ik de handling van de auto’s eveneens niet om over naar huis te schrijven vind. Ik kan daarom deze titel maar lastig aan iemand aanbevelen.