Column: Contactgestoorden

Wanneer je als gamer weer eens wordt uitgemaakt voor sociaal gedrocht of contactgestoorde, is er niets leukers dan mensen met de neus op de feiten drukken. Er is namelijk al meerdere malen bewezen dat gamers wel degelijk sociaal zijn. Het Britse BCC en de Trent University in Nottingham concludeerde uit grootschalig onderzoek niet voor niets dat gamers, ondanks de vooroordelen, vaak een stuk socialer zijn dan mensen die niets met games te maken hebben gehad in hun leven.

Toch moet ik als gamer mijn vraagtekens zetten bij ‘socialer zijn’, want wat ik allemaal tegenkom wanneer ik een online lobby betreed, is de ene keer nog schokkender dan de andere keer. Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik meer idioten ben tegengekomen dan mensen die wel een gezonde, normale manier van communicatie hebben aangeleerd. Het misbruiken van een headset lijkt een hedendaagse trend.

Daar waar ontwikkelaars zich uit de naad werken om een spel af te leveren waar samenwerking van essentieel belang is (dit is immers waar vele gamers om roepen), wordt deze mogelijkheid door heel veel gamers de grond in geboord. Normaal communiceren met een team is vandaag de dag namelijk bijna onmogelijk. Er is altijd wel een contactgestoorde die een verschrikkelijk liedje begint te zingen of mensen spontaan begint uit te schelden. Terwijl ik een potje met teamwork tot een goed einde wil brengen, word ik spontaan door een Welshman uitgemaakt voor een vieze vuile Duitser. Dat ik voor Duitser word uitgemaakt terwijl hij zelf in het uitschot van Groot Britannië woont is één ding, maar mijn goede bedoelingen worden meteen belachelijk gemaakt door een melige kerel met een headset op. 

Is hier dan geen oplossing voor? Deels wel. De mute-button is tegenwoordig in alle spellen te vinden, waardoor je diegene die geen verstand hebben de mond kan snoeren. Maar naast het feit dat het zonde is dat iemand zijn headset niet nuttig gebruikt, is het mij ook wel eens overkomen dat iemand tussen neus en lippen door ‘mijn leven’ redde. Terwijl hij heel het potje met een stemvervorming de lijst van spelers afging en slechte naamgrappen maakte, riep hij ineens tussen neus en lippen door dat ik achter me moest kijken. In een flits draaide ik mij om en warempel, er liep inderdaad iemand hersenloos op mij af. Het afschieten van de kip zonder kop leverde mij een killstreak op, waardoor het potje abrupt tot een goed einde kon worden gebracht. Ondanks dat ik mij dus het hele potje ergerde aan de persoon, heeft hij er toch voor gezorgd dat we het potje hebben gewonnen. De beste man bleek wel verstand te hebben.

Het in twijfel trekken van deze onderzoeken is wat overhaast, daar ik bijvoorbeeld geen World of Warcraft speel: een spel waar ze ongetwijfeld het één en ander hebben bekeken. Toch blijft het voor mij wat moeilijk om te geloven dat gamers socialer zijn dan niet-gamers. Alhoewel het natuurlijk per persoon en per onderzoek verschilt wat er onder het kopje ‘sociaal zijn’ valt.