Als de eindredacteur van GameQuarter heb ik meer verantwoordelijkheden dan mijn collega’s. Elke maand maak ik een lijst van alle titels die spoedig gaan verschijnen, verspreid ik deze onder het team, inventariseer wie wat wil spelen en maak ik een planning waarbij ik zoveel mogelijk mensen tevreden moet houden, terwijl ik tegelijkertijd zoveel mogelijk content voor de site probeer te genereren. Maar dat is niet het lastigste. Het lastigste is besluiten wat ik zal gaan spelen.
Mijn voorkeur in games is geen geheim. Mij maak je gelukkig met een goede JRPG, action-RPG, TRPG of visual novel. Games die doorgaans behoorlijk in de uren kunnen lopen als je het verhaal wil voltooien, maar tegelijkertijd vaak slechts een niche publiek aanspreken. Dus toen ik na het voltooien van de planning van april trots tegenover mijn vrouw verkondigde dat ik in de vierde maand van 2022 bijna geen reviews moest doen en dus aan mijn eigen titels kon zitten, keek ze me nogal scheef aan.
Wat nou moeten?
Haar terechte opmerking is dat ik überhaupt niets moet. Ik kies er telkens voor om me voor nieuwe games te smijten, soms vechtend met deadlines om de ene titel af te hebben, zodat ik de volgende kan spelen die ik in mijn vizier heb. Maar waarom? Het is niet alsof ik de games niet kan kopen om ze rustig te spelen. Bovendien heb ik een backlog die tot mijn grote schaamte reeds uit vijf cijfers bestaat. Dus waarom kies ik er keer op keer voor om mij de nieuwste titels toe te eigenen?
Nu kan ik heel nobel doen en zeggen dat ik dit voortkomt uit plichtsgevoel richting GameQuarter en diens lezers. Iets waar een kern van waarheid in zit. Maar meer dan dat is het hebberigheid. Ik hou van het uitbreiden van mijn verzameling, hetgeen deels de reden is van mijn backlog. Review-titels geven me de kans om dat te doen zonder er daadwerkelijk geld aan uit te geven, terwijl ze me ook dwingen om daadwerkelijk spellen uit te spelen. Maar zelfs dat dekt niet de volledige lading.
Angst
Aan de grondslag van deze beslissing ligt keer op keer angst. Want als ik deze titel laat schieten, terwijl blijkt dat het een fenomenaal avontuur was? Sommige spellen hebben een enorme indruk op me gemaakt en zou ik voor geen goud gemist willen hebben. Maar van tevoren weet ik nooit precies welke titels dat gaan zijn. Ik had bijvoorbeeld niet hele hoge verwachtingen voor Persona 4, terwijl Kingdom Hearts 3 juist enorm tekortschoot in mijn optiek. De enige manier om dat te voorkomen is door toch maar alles te spelen wat mij interessant lijkt. Met die conclusie zet ik dit maar een punt achter dit artikel, want een nieuwe review key is gearriveerd…
