Column: De lege bladzijde van 2022

Een lege bladzijde, waar elk redactielid wel eens tegenaan kijkt. Een bladzijde die gevuld moet worden met, in dit geval, een tekst over een vrij te kiezen onderwerp. Een tekst die er ongetwijfeld staat, anders zou je dit niet lezen, maar nu nog vorm moet krijgen. Het lijkt wel op het jaar 2022, dat ongetwijfeld op zijn einde weer de nodige toplijstjes op zal leveren, maar er nu nog net zo blanco uitziet als deze bladzijde. Alhoewel, de inleiding staat er inmiddels: januari is bijna voorbij.

Het game-jaar start op een laag pitje. Het doorzoeken van releaselijsten voor interessante titels, levert pas vanaf februari voorzichtig wat meer resultaat op. Waarbij het belangrijk is om te melden dat ik geen PlayStation bezit en dus niet reikhalzend kan uitkijken naar Guerrilla’s nieuwe kindje. En ergens vind ik deze droogte nu ook geen heel groot probleem. Volgens mij is het vooral even naar adem happen voor we ervan overtuigd zullen raken dat 2022 alles goed zal maken wat 2021 heeft laten liggen.

Wat wil ik?

Ergens vraag ik mij af of ik dat wel wil, een jaar die in games 2021 gaat overtreffen. Als recensent was 2021 best overzichtelijk en heb ik het idee dat ik bijna alle titels die er toe deden, wel heb kunnen spelen. Daarnaast bestond het uit een paar leuke verrassingen en tegenvallers en was er amper competitie tussen mij en andere redactieleden als het aankwam op titels die we graag zouden bespreken. Lekker rustig, onderuitgezakt, beetje op knopjes drukken en daarna mijn mening aan het papier toevertrouwen. Verder geen gedoe.

In 2022 zullen al deze aspecten ruimte maken voor hun tegenhanger. Er zijn nu al te veel titels die ik graag wil spelen, waardoor ik tegelijkertijd minder ruimte heb voor verrassingen en maar mag hopen dat niks tegen gaat vallen. Op de releaselijsten staan weer meer dubbele namen, wat betekent dat er bij het verdelen van de codes altijd iemand het onderspit zal delven. Niet langer passief in de sofa, maar actief zoeken naar zaken die ik van een mening wil voorzien en daar ook daadwerkelijk voor strijden. Alhoewel, strijden, ons lot wordt doorgaans beslist door onze rechtvaardige eindredacteur. Uiteraard hoop ik wel dat ik door deze bewoordingen weer hoger in aanzien ben gekomen zodat ik meer kans maak op die ene toptitel die we allemaal zo graag willen.

Te veel?

Als bezitter van een Xbox Series heb ik nu al het idee dat ik overspoeld wordt. De overname van Activision/Blizzard, welke op 18 januari bekend werd, belooft een nog bredere line-up van gemiste games op Microsoft’s console. Elke maand weer zie ik een aantal titels op Game Pass staan die ik graag nog eens zou proberen. Alleen als 2022 straks vol op gang is, lijken die titels enkel verdere vulling voor mijn backlog. Die ik overigens niet actief bijhoud, omdat ik er toch niet aan toekom. Je hoort mij niet klagen, ik uit enkel mijn zorgen over mijn persoonlijke game-2022. Een jaar, dat net zoals dit blad, weer veel te snel beschreven zal zijn en mij ongetwijfeld in minder ervaringen stort dan ik wil, maar meer ervaringen biedt dan ik nu kan voorspellen.

De schrijfruimte die ik mijzelf gegeven had om te vullen, is bijna vol. Als ik dit zo teruglees, ben ik het eens met de woorden die ik gekozen heb en de gedachten die ik op papier heb kunnen zetten. Ik hoop dat ik in december op dezelfde manier naar 2022 kan terugkijken. Tevreden met de gespeelde spellen, nieuwe ervaringen en gepubliceerde recensies. Het heeft iets magisch om weer te beginnen aan een blanco blad. Ik wens jullie allen een goed jaar toe.