Als het aankomt op Activision-Blizzard, is er recentelijk maar weinig positiefs te melden geweest. Diablo 2’s remake is niet zo miserabel als die van Warcraft 3: Reforged, maar serverproblemen, verloren karakters en vreemde glitches hebben een hoop van de feestvreugde ontnomen van spelers. Call of Duty is het enige wat de Activision-zijde van het bedrijf nog te lijkt doen draaien en de vuile was van het bedrijf hangt buiten dankzij de vele rechtszaken die lopen vanwege discriminatie, seksisme en algemeen slechte bedrijfsvoering. Allen dingen die kritiek en in sommige gevallen straf verdienen en iets waar deze column geen afbreuk aan wil doen. Het is enkel dat Activision mij recentelijk wist te verrassen. Op aangename wijze nog wel!
Want recentelijk besloot ik (lees het programma dat mijn collectie beheert) dat het tijd was om de Call of Duty-serie te gaan spelen. Om precies te zijn de Black Ops-tijdlijn, die begint met Call of Duty: World at War, waarvoor ik mijn PlayStation 3 aan het werk mocht zetten. Ik speelde de campaign door, vermaakte me redelijk en ging daarna naar het tabje online. Niet zo zeer omdat ik de behoefte had met anderen te spelen, maar omdat ik me afvroeg welke melding ik te zien zou krijgen met betrekking tot de gesloten servers. Wat schetst mijn verbazing? Ik kon zowaar een lobby in én daar waren andere spelers!
Met stomheid geslagen
Game-behoud is een punt waar ik me altijd hard voor heb gemaakt en is een van de redenen waarom ik waar mogelijk zweer bij een fysiek exemplaar. Zelfs al kost een versie van het spel mij een heel stuk meer via een Limited Run Games, Signature Edition Games of Fangamer, dan heb ik dat ervoor over als ik daardoor zeker weet dat ik de game in de verre toekomst kan spelen. Idealiter is dat iets waar we ons geen zorgen over zouden moeten maken en dankzij de inspanningen van Microsoft en de bijgestuurde koers van Sony begint dat moment aan de verre, verre horizon in beeld te komen. Maar dat is slechts het begin.
MMORPG’s, first-person shooters, sportspellen en MOBA’s; het zijn slechts enkele voorbeelden van genres waarin games grotendeels of volledig gebouwd zijn rondom een online ervaring. Zelfs al heb jij de fysieke edities van World of Warcraft, dan nog heb je daar weinig aan als de servers eerder vroeger dan later offline worden gehaald. Tegelijkertijd wordt een enorme groep gamers die nog te jong is om ermee in aanraking te zijn gekomen of zelfs nog verwekt moet worden de kans ontnomen om een iconisch stukje game-geschiedenis te ervaren. Maar ook dat valt onder game-behoud. In mijn opinie zou elke uitgever (of een speciale instantie bij faillissement) verplicht moeten worden om servers van hun spellen oneindig online te houden, zelfs al is het maar een server per game waardoor spelers misschien lang moeten wachten voor ze kunnen spelen. IT-infrastructuur maakt het vandaag de dag mogelijk om servercapaciteit dynamisch in te zetten waar het nodig is, zodat de onnodige kosten voor een uitgever tot een minimum kunnen worden beperkt. Zo kan iedereen de spellen van vroeger blijven ervaren met ál diens functies, nostalgisch worden na twintig jaar ook zonder remake of gewoon die 100% van de trophies behalen. Iets wat gewoon dertien jaar na release kan in Call of Duty: World at War. Daarom een pluim voor Activision, want ze hebben het verdiend.
Dus…wanneer komen de servers voor Guitar Hero weer de lucht in?
