Column: Waarom ik niet uitkijk naar de Nintendo Switch 2

1. De launch games

Laten we echter beginnen met een hele subjectieve reden waar Nintendo wel degelijk invloed op heeft: de launch line-up. Mario Kart World is zonder twijfel de kartrekker, maar met games als Cyberpunk 2077, Bravely Default, Civilization VII, Rune Factory: Guardians of Azuma en Split Fiction zijn er vele andere opties. Niets spreekt me echter écht aan.

Hiermee zeg ik niet dat titels als Yakuza 0: Director’s Cut, Sonic X Shadow: Generations en Deltarune mij niets doen. Het zijn games die ik immers al eens gespeeld heb. Maar dat is ook het probleem. Op de paar nieuwe games na, is het niets nieuws onder de zon. En juist die games spreken me totaal niet aan, daar de nieuwe games waar ik naar uitkijk, Pokémon Legends: Z-A, Metroid Prime 4: Beyond en Donkey Kong Bananza, pas later verschijnen.

2. Andere prioriteiten

Meer dan de console zelf, is het dat gamen op dit moment even op een iets lager pitje staat. Ik mag met trots melden dat ik later dit jaar de vader mag worden van een dochter en de voorbereiding hiervoor heeft me flink bezig gehouden. Artsbezoeken, inkopen voor de kinderkamer en vervolgens diezelfde kamer ook klaarstomen en inrichten, hebben al de nodige uurtjes gekost, maar verbleken tegenover het feit dat we een compleet stuk aan het huis laten bouwen. Dat doe ik niet zelf, maar het regelwerk er rond omheen vreet ook de nodige tijd.

3. Assassin’s Creed

Ik ben enigszins beschaamd om dit te zeggen met hoe vaak ik grappen heb gemaakt over Ubisofts favoriete melkkoe, maar ik ben eerder dit jaar begonnen met het volledig verorberen van de Assassin’s Creed franchise. Dus niet enkel de games, maar ook boeken en films. De eerste paar entries, Assassin’s Creed, Assassin’s Creed: Bloodlines, Assassin’s Creed: Lineage, Assassin’s Creed: Altaïrs Chronicles en Assassin’s Creed: The Highland Children wisten niet te imponeren, maar sinds ik aan de games van Ezio ben begonnen, vermaak ik mij echt kostelijk. Ik heb daardoor meer zin om terug naar de zestiende eeuw te gaan, dan om in de nieuwe releases van 2025 te duiken.

4. Volwassen?

De laatste keer dat een nieuwe console werd gehaald, was in november van 2020 met de PlayStation 5. Dat is nog geen vijf jaar geleden, maar in die tijd is er enorm veel veranderd in mijn privéomstandigheden, waardoor ik behoorlijk anders in het leven ben gaan staan. Gamen is nog steeds een van mijn grote passies en daar zie ik geen verandering in komen, maar ik voel niet meer de onrust en het ongeduld bij aankomende releases. Ik heb genoeg van dat soort releases immers gemist en heb de tijd nu hard genoeg nodig om die in te halen.

5. De aard van de console

Het laatste is eigenlijk misschien wel de grootste factor: de console zelf. Een van de redenen om uit te kijken naar nieuwe hardware, is om te zien hoe die weet te verrassen. Dit kan het ooit originele concept zijn van een hybride console, een revolutionaire nieuwe controller, motion controls, twee schermen op een handheld of misschien software-opties die we ooit niet voor mogelijk hielden. Als je dat projecteert op de Switch 2, is het allemaal niet zo bijzonder. De sterkere hardware en vooral de muisfunctie van de Joy-Con gaan zeker een verschil maken, maar ik zie me niet echt van mijn stoel geblazen worden zoals nieuwe consoles dat met Wii Sports, Astro’s Playroom of Another Code ooit deden.