Nou zeg, wat een jaar. 2021 ligt alweer bijna achter ons. Ondanks al hetgeen verzet is naar 2022, zijn er gelukkig dit jaar voldoende games uitgekomen die opgenomen kunnen worden in mijn flop 3, oftewel: games waar ik persoonlijk meer van verwacht had. Ik kies ervoor om games die ik bij voorbaat al niet te hoog had ingeschat, hier buiten te laten.
BioMutant
De wereld was mooi. Maar daar was voor mij dan ook wel het meeste mee gezegd. De beloftes van een prachtig combat-systeem, unieke crafting-mechanismes en een uniek hoofdpersonage deden verlangen naar meer. Al snel merkte ik dat ik geen lol kon vinden in het steeds maar weer uitvoeren van dezelfde handelingen in een gevecht en weinig noodzaak voelde om van skills te wisselen. De vier eindbazen zagen er hetzelfde uit en de verteller bleef maar doorgaan over zaken die mij niet meer boeide. Ik denk dat ik BioMutant nog steeds kan aanraden aan jongere spelers als instap voor het open-wereld genre en kan roemen om een mooie wereld die met zorg is gemaakt, alleen het werkte voor mij niet en ik was opgelucht toen ik besloot een einde aan dit avontuur te maken.
World’s End Club
Ja! Een nieuwe game in de lijn van Dangaronpa of de Zero Escape-reeks, daar heb ik enorm zin in. Ondanks het feit dat de trailers veel lichter materiaal toonden, was ik er er van overtuigd dat deze titel wel eens een hele andere kant op kon gaan. Het eerste uur zette mij daarin ook nog eens op het verkeerde been en gaf mij nog meer zin in de ehh… nogal andere rest. Het verhaal was best aardig en de karakters konden met hun charme ervoor zorgen dat ik wel door wilde gaan, maar de gameplay was ronduit slecht. In mijn recensie heb ik laten weten dat ik de karakters na afloop een beetje miste, maar inmiddels ben ik ze vergeten. Wel heb ik de slechte gameplay en ongeloofwaardige plotwendingen nog in het achterhoofd.
New Pokémon Snap
Het leek mij heel erg leuk om eindelijk eens die game te spelen die ik als tiener had willen hebben op mijn Nintendo 64. New Pokémon Snap zou die wens uit mijn jeugd bieden in een jasje van nu. Foto’s op het juiste moment timen en plaatjes nemen als bijzondere gebeurtenissen zich voor zouden doen. Een levende omgeving vol kleurrijke wezens die op allerlei manieren zouden interacteren met elkaars en jouw actie. Ik had er zin in. Al na een uur raakte ik verveeld in de grind en merkte ik op dat het (duuuhhh…) wel heel erg on-rails en gescript was allemaal. Ik haalde geen voldoening uit het maken van dat ene plaatje, terwijl je die hele rit opnieuw moest doen. Het was niet voor mij weggelegd, terwijl ik zag dat het spel zeker potentie had en waarschijnlijk door genoeg mensen wel geprezen zou worden. Soms heb je dat.. 
