3. Across the Obelisk
Het zijn dit jaar eigenlijk de blockbusters die mij zijn tegengevallen, afgezien van één titel die in mijn top-lijstje is terug te vinden. Blockbusters ontvouwen zich tegenwoordig zo vaak als een repetitieve breuk, dat het meer de indie-titels zijn op bijvoorbeeld Steam die mijn aandacht trekken. Een van die titels is Across the Obelisk. De turn-based strategy game van ontwikkelaar DreamSite Games was in 2021 al in Early Access, maar beleefde in de zomermaanden van dit jaar zijn full release. Het spel is het beste te vergelijken met de hit Slay the Spire, een deckbuilding game waarin je met een hero drie verdiepingen aan vijanden moet trotseren. Across the Obelisk kan gezien worden als een succesvolle multiplayer-variant hiervan. In het spel bestuur je in principe vier heroes met elk zijn eigen rol: tank, damage, mage en healer. Elk van deze rollen zijn in te vullen middels verschillende heroes elk zijn of haar eigen kwaliteiten. Je kunt alleen op pad gaan, maar kunt ook met drie vrienden op avontuur gaan. In deze modus bestuurt iedereen één hero. De game is overweldigend in het begin, maar is snel onder de knie te krijgen, terwijl het toch de nodige diepgang kent. De aantrekkelijke artstyle en soundtrack maken het feest compleet.
Het enige nadeel van Slay the Spire was dat ik het avontuur niet met vrienden kon beleven. Across the Obelisk is daarin precies wat ik zocht. Een verademing.
2. Legends of Kingdom Rush
Tower defense is een genre waar ik gek op ben. Een genre die mij de tijd volledig doet vergeten. Kingdom Rush kent dit genre door en door. Met games als Frontiers en Origins wist het telkens weer een kwalitatief sterke game te leveren die zijn genre op sommige vlakken domineert. Het was daarom verrassend dat ontwikkelaar Ironhide Game Studios een uitstapje waagde door een turn-based strategy game op de markt te brengen. In Legends of Kingdom Rush verplaats je jouw heroes over een hexraster. Tijdens je beurt kun je kiezen uit een X-aantal vaardigheden met elk zijn eigen cooldown. Deze gevechten op hexrasters worden afgewisseld met events die zich willekeurig afspelen terwijl je over de wereldmap beweegt.
De game kenmerkte zich niet door zijn diepgang. Ook wist het niet compleet te vernieuwen. Toch wist het de sfeer en humor van de tower-defense games uitstekend te vatten. Daar kwam bij dat het ‘gebrek aan diepgang’ er juist voor zorgde dat de game laagdrempelig was. Tegenwoordig zijn veel games veel te lastig voor de mainstream gamer. Deze titel vormt een brug voor een genre dat veel te bieden heeft. Met een prijskaartje van nog geen €15,- is het zeker een titel om over na te denken, toch?
God of War: Ragnarök
De gedoodverfde winnaar van Game of the Year, in ieder geval voor Sony’s PlayStation-divisie. De game van Santa Monica Studios kampte met verwachtingen die nagenoeg niet in te lossen waren. Niet voor niets werd het spel uitgesteld in de hoop de kwaliteit te verhogen. Ik had de eer om voor GameQuarter de titel uit te proberen en heb daar van genoten. Toegegeven, God of War: Ragnarök is geen voorbeeld van perfectie. De pacing van is toch wel de achilleshiel van de game. Puzzels halen het tempo eruit van een game die qua verhaal adembenemend is. De verhaaltelling is dankzij de audiovisuele presentatie geweldig, wat mij de game in het rijtje doet scharen van games als The Last of Us: Part II. God of War: Ragnarök is een prachtig einde van de saga, maar was het de laatste keer dat Kratos zich in mijn lijstjes begeeft? De toekomst zal het uitwijzen.
