3. FIFA 23
Bij uitstek de grootste flop van 2022 in mijn ogen. De game staat maar op plek drie, omdat de verwachtingen al niet hoog waren gespannen. Ik review FIFA sinds jaar en dag voor GameQuarter en zie elke keer weer alle beloftes en verbeteringen voorbij komen. Eerst zien, dan geloven is het devies. Vorig jaar bekritiseerde ik FIFA 22 al. Het spel was degelijk, maar er was een frisse wind nodig om het spel echt weer in zijn kracht te zetten. De frisse wind die FIFA 23 ontving bleek uiteindelijk meer een vieze scheet. Het spel werd met name stroperiger, wat het spel niet ten goede kwam. Daarnaast waren veel facetten wel hetzelfde gebleven, wellicht met een ander kleurtje of vormpje. Nee, FIFA is klaar. Electronic Arts Sports moet sowieso iets nieuws omdat de merknaam FIFA is verlopen, maar de vraag is of ze die kans aangrijpen om wat dingen echt om te gooien.
2. The Last of Us: Part I
De keuze voor deze titel is er meer een uit principe, dan dat het spel op zichzelf zo slecht is. The Last of Us is in zijn geheel namelijk een van de meest indrukwekkende avonturen die ik heb beleefd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik The Last of Us: Part II qua verhaal nog veel indrukwekkender vond dan het eerste deel, maar beide games zijn pareltjes.
De reden dat ik dit spel echter een plek geef in mijn lijst der teleurstellingen, is omdat het wel een beetje klaar is met The Last of Us: Part I. De game verscheen op de PlayStation 3, werd opgepoetst voor de PlayStation 4 en werd dit jaar ook nog eens op de operatietafel gelegd voor een PlayStation 5-label. Het is ook wel een keer klaar. Sowieso had mijn favoriete ontwikkelaar Naughty Dog er dit jaar er een handje van om zich te lenen voor remasters, zo ook Uncharted: Legacy of Thieves Collection. Begrijp mij niet verkeerd: de games verdienen allemaal de aandacht van nieuwe generaties gamers, maar door bij The Last of Us: Part I zelfs twee keer een nieuwe versie uit te brengen, dat vind ik zonde van de tijd, het geld en de mankracht. En door!
Overwatch 2
Laat ik met een interessant feitje beginnen voordat ik mij op deze titel stort. Onlangs heb ik mijn PlayStation Wrapped van 2022 ontvangen. De game die ik dit jaar het meest heb gespeeld, is Overwatch 2. Jawel, u leest het goed. Mijn grootste teleurstelling is tevens mijn meest gespeelde game. Wellicht zegt dat veel over mij. Ik heb de ballen niet om de game de rug toe te keren. Je zou het bijna vergelijken met een Big Mac: eigenlijk is het helemaal niet zo lekker, maar je doet het toch. Zo ook Overwatch 2.
Begrijp mij niet verkeerd, Overwatch 2 is in zijn kern een prima game. Niet zo gek ook, aangezien het eigenlijk Overwatch 1 in een nieuw jasje is. Levels zijn hergebruikt, hero's zijn hergebruikt en de menu's zijn hergebruikt. Echt waar? Ja, echt waar. Bij de heroes zijn wat accenten verlegd (andere abillities of ultimates) en in plaats van zes-tegen-zes wordt er nu vijf-tegen-vijf gespeeld. Eén tank moest zijn plaats afstaan.
Overwatch 2 zou vooral op PvE-vlak de show stelen, maar dit gedeelte van de game werd uitgesteld. Wat er over is gebleven is een gratis game die heroes soms achter een premium Battle Pass verschuilt (tenzij je echt veel uur erin steekt), geen PvE heeft en belachelijk veel doet denken aan het origineel. Omdat het (momenteel) gratis is, is de storm aan kritiek niet overweldigend. Het speelt namelijk heerlijk weg net als het origineel. Maar als we eerlijk zijn, heeft Overwatch 2 eigenlijk geen bestaansrecht. Middels een goede update zou het origineel vandaag de dag namelijk ook nog fier overeind staan.