Een jaar of dertien geleden reageerde mijn moeder bij thuiskomst geschokt op het aanzicht van tientallen verknipte Pokémon-magazines. De uitgeknipte Pokémon waren samen met bladeren, takken, zand en bakjes water aan de tafel geplakt en moesten een safaripark voorstellen. Toenze met rood hoofd vroeg wat dit in hemelsnaam moest voorstellen was het antwoord: ‘’Pokémon Snap’’.
In Pokémon Snap ben jij Todd, de aspirerend Pokémon-fotograaf uit de anime. Als Todd wordt jij ingehuurd door Professor Oak om kiekjes te schieten van een verscheidenheid aan Pokémon. Met slechts een camera neem je plaats in een geel karretje die je over een vaste route door de levels neemt. Het is aan jou om voor het einde van het level zo veel mogelijk Pokémon zo goed mogelijk op de foto te krijgen.
Door levels te leren kennen zul je telkens betere foto’s maken en zal je score gestaag stijgen. Wanneer je een bepaalde drempel bereikt hebt zal Oak je belonen met een selectie van gadgets, zoals appels en gasballen. Met deze items kun je nieuwe paden vinden in de levels om zo nieuwe gebieden vrij te spelen. Tevens kun je in oude gebieden de items gebruiken om nieuwe Pokémon te vinden of betere kiekjes uit te lokken.
Zonder walkthrough zal de gemiddelde speler tien tot twintig uur spenderen aan het vinden van alle 63 Pokémon die Snap rijk is. En daarna? Daarna is er niets meer te doen in Pokémon Snap. Maar dat maakt niets. Want als jij je net zo goed hebt vermaakt als ik destijds heb gedaan, dan zullen het wel een paar van de meest memorabele uren van je leven zijn.
En hoewel mijn safari allang verdwenen is, zit Pokémon Snap nog precies waar hij hoort. Naast mijn Nintendo 64 zodat ik snel weer even kan spelen wanneer ik even terug wil naar betere tijden.
Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie