Hoewel ik al van jongs af aan games speel, begon de hobby bij mij pas echt bij de Nintendo GameCube. Ik zou en moest de console hebben en heb mijn ouders maanden lastiggevallen om het te mogen ontvangen met Kerstmis. Grotendeels vanwege Pokémon: Colosseum, maar in mindere mate ook vanwege Pikmin en het onderwerp van dit artikel: Sonic Adventure 2: Battle.
De reden waarom ik destijds geobsedeerd was door het spel van The Blue Blur, was niet eens vanwege de egel zelf. Begrijp me niet verkeerd: de game was erg tof voor zijn tijd en bovendien bijzonder gevarieerd met drie verhaallijnen en drie speelstijlen. De Hero en Dark campaigns vertelden hetzelfde verhaal vanuit verschillende perspectieven, terwijl ze beiden voltooien zorgt voor een slotstuk waarin de teams samenkomen. Die teams bestaan uit Sonic en Shadow, wiens levels driedimensionele platformers vol actie zijn, Tails en Eggman, die third-person shooters ten tonele brengen, en Knuckles en Rouge, wiens avonturen neerkomen op hints in een driedimensionale omgeving, waardoor je als speler niet snel in een sleur terecht komt. Het enige consequente tussen de levels is dat je er kleurige buisjes en kleine diertjes kunt vinden.
En daar draait het om!
Ik zei al: de levels waren erg tof, maar niet wat die game voor mij zo memorabel maakten. Nee, die eer was aan de Chao Garden. Hierin kun je de schattige kleine wezentjes opvoeden, met ze spelen, minigames met ze doen en ze naar school brengen. De buisjes en dieren maken ze sterker en veranderen hun uiterlijk, waardoor ze beter presteren in races en Chao karate. De koddige kleine ventjes reageren zelfs op jouw acties door goed- of kwaadaardig te worden en kunnen ziek worden als je niet goed op ze let. In mijn beleving was dit de kern van de game en was het doel van ringen, buisjes en diertjes verzamelen om in de Garden te vorderen.
Hiervoor hoef je, althans in het begin, niet voortdurende dezelfde levels opnieuw te spelen. Elk van de tientallen levels heeft maar liefst vijf variaties met andere doelstellingen dan in het verhaal. Deze met de hoogste rang voltooien geeft je vervolgens Emblems, die kunnen leiden tot nieuwe goodies in de Garden. Bovendien krijg je er nieuwe upgrades mee die nieuwe paden en geheimen kunnen ontgrendelen in andere stages, waardoor je weer ander lekkers kunt vinden om de cyclus gaande te houden. Het is deze loep die ervoor gezorgd heeft dat ik minimaal 150 uur in het GameCube-deel heb zitten en tijdens het schrijven van dit artikel zin heb gekregen om de game op PC op te starten.
Maar in alle eerlijkheid
Of jij die daar ook moet halen, is overigens wel een tweede. Mijn visie is ongetwijfeld vertekend door nostalgie. Gamers, mijzelf vooral meegerekend, zijn vandaag de dag verwend. We willen constant geprikkeld worden en een level opnieuw spelen om jezelf te verbeteren past daar niet in. Daarbij komt dat de game audiovisueel, met name in de cutscenes, zelfs in 2002 al een drama was. Daar ga je bijna twintig jaar laten niet makkelijk overheen kunnen kijken zonder een roze bril. Laat dat je echter vooral niet tegenhouden om het te proberen. Je kunt immers altijd refunden binnen twee uur!
