De games die voorbij zijn gekomen in de eerste zes delen van Gratis Maar Geinig? waren van…laten we het wisselende kwaliteit noemen. Natuurlijk, games als Her Lie, I Tried to Believe en Mario: Call of Cthulhu waren uitstekend, maar tevens de uitzonderingen. Daarom ben ik blij dat we dit zevende deel direct beginnen met een klapper: 
In Mahou Warrior zijn een kwaadaardige heks genaamd Etos en de negen goede heksen onder leiding van Mikka al een eeuwigheid in een strijd tussen goed en kwaad verwikkeld, die keer op keer in het voordeel van onze heldinnen wordt beslecht. Maar wanneer Etos erin slaagt om acht heksen van de goede zijde te bekeren, is het aan Mikka om haar kompanen én de wereld te redden.
Mahou Warrior is makkelijk weg te scharen onder de noemer platformer. Je rent en springt om obstakels te overwinnen, waarbij je op moet letten voor zaken als puntige objecten en bodemloze putten. Maar er is een term die de lading nog veel beter dekt: Mega Man-homage.
Van de visuele stijl, tot de gameplay, strakke besturing en opbouw van de levels; overal druipt de invloed van de Blue Bomber van Mahou Warrior af. Mikka kan dashen en drie projectielen schieten, die afketsen van zekere materialen met sound effecten die zo in de spellen van Capcom hadden kunnen zitten. Ontwikkelaar The Skipper 1995 maakt er echter geen geheim van dat deze klassieke games de inspiratiebron waren voor Mahou Warrior, daar het bovenaan diens projectpagina op GameJolt staat.
Ergens geïnspireerd door worden is natuurlijk niet hetzelfde als iets schaamteloos kopiëren en ik ben blij om te melden dat Mahou Warrior ook wat originele elementen meeneemt, zoals gloednieuwe vallen en mechanics in de levels, upgrades die je in de shop kunt kopen en die je tijdelijk of permanent helpen bij het overwinnen van de levels en de mogelijkheid om reeds gespeelde levels opnieuw te spelen om meer valuta te verzamelen hiervoor. Dat laatste is echter ook direct mijn enige minpunt.
Wees maar niet bang dat we het nu opeens over microtransacties gaan hebben, want zoals in de regels hierboven staat, mogen dergelijke games niet meedingen. De valuta die je in-game kunt benutten, kun je enkel in-game verdienen. Alleen de manier waarop is nogal krom. In Mahou Warrior heb je namelijk geen levens, maar verlies je de helft van je geld wanneer je sterft. Als je erin slaagt hierna een checkpoint te bereiken krijg je dat geld terug, maar als je nogmaals het loodje legt, ben je het permanent kwijt. Het is hierdoor erg lastig grote bedragen te sparen voor de permanente upgrade. Het gevolg is dat goede spelers er toegang toe hebben en het nóg makkelijker krijgen, terwijl spelers die minder goed zijn in platformers (en dus juist de hulp nodig hebben) het onthouden wordt. Maar ondergetekende wist de game volledig te voltooien op de normale moeilijkheidsgraad zonder ooit een upgrade te gebruiken, dus de aanhouder kan zeker winnen.
Voel de magie zelf en download Mahou Warrior
Het lijkt erop dat het lot mij ditmaal goed gezind is, want na het excellente Mahou Warrior heb ik wederom een game te pakken die mij laat zien waarom ik ooit met deze serie begonnen ben. Legend of Princess is een fan-game die gebaseerd is op The Legend of Zelda en laat je spelen als Link in een tweedimensionale hack’n’slash game die voelt als een moderne interpretatie van The Legend of Zelda II.
Als Link doorkruis je in een half uur á drie kwartier een dungeon om Zelda te redden, waarbij de visuals direct in het oog springen. De cartooneske graphics doen denken aan de spellen van WayForward en dat is op alle fronten een compliment. Legend of Princess heeft echter meer in huis dan een leuk snoetje.
Op het gebied van gameplay is de game vrij standaard, met een standaard aanval, een offensief item naar keuze en een support item naar keuze, maar de besturing werkt ontzettend fijn. De game is vlot en vloeiend en even crue gezegd van een veel hoger niveau dan je zou verwachten van een spel dat gratis wordt weggegeven. Dat is waarschijnlijk dan ook de reden dat het maar een half uur á drie kwartier lang is.
Ga zelf op avontuur met Legend of Princess
Een spel dat nóg korter is, maar niet diezelfde kwaliteit in huis heeft, is Hotel Mario 6. Deze game laat zich het beste vergelijken met de .exe games die enkele jaren geleden populair waren, maar is zowaar nog beroerder. Want niet enkel zijn de altijd voorspelbare jumpscares aanwezig, maar de schreeuw die je om de haverklap hoort is een aanslag op het trommelvlies. Zowel qua volume als qua de schrille stem die de kreet produceert. Doe jezelf dus een plezier en blijf hier ver vandaan.
Je kunt hier in Hotel Mario verblijven
Games die gemaakt zijn met de RPGMaker engine laten zich doorgaans in een van drie categorieën scharen: horror games vol goedkope jumpscares, interactieve porno of haastig gemaakte games die enkel verkocht worden door de zeer lage prijzen. Star Stealing Prince is echter geen een van de drie. Het bevat geen seks of jumpscares en is bovendien hélémaal gratis (duh).
Ons avontuur in SSP begint met prince Snowe, die ontdekt dat zijn ouders in een ver verleden een meisje opsloten in een toren in de uiteinden van het koninkrijk. Ontzet door deze wandaad van zijn verwekkers, besluit hij eigenhandig dit onrecht ongedaan te maken en vertrekt hij naar de plek waar ze gevangen is…om onderweg tot het randje van de dood te worden gebracht door de bewaker van de toren.
Eens bijgekomen en (enigszins) herstelt, ontdekt Snowe dat hij een hoop verkeerde conclusies heeft getrokken in zijn opwelling en daarmee zichzelf en zijn onderdanen onnodig in gevaar heeft gebracht. Wat hij op dat moment echter nog niet weet, is dat hij een serie gebeurtenissen in gang heeft gezet die al hun levens in nog meer gevaar brengen dan voorheen gedacht. Het zijn deze gebeurtenissen die het leeuwendeel van SSP’s verhaal vormen.
De standaard die een gratis game moet halen, is natuurlijk vele malen lager dan een titel waarvoor je geld neer moet leggen. En met dat in het achterhoofd is deze game verhaaltechnisch prima in orde. Er zijn geen gróte plot twists, daar het verloop vrij standaard en lineair is, maar de karakters zijn interessant genoeg om het desondanks te dragen. Bovendien kan de grondige gamer genoeg interessante geheimen vinden die toch voor die aha-momenten zorgen. Dat het spel desondanks geen score als Mahou Warrior of Legend of Princess krijgt, heeft dan ook een andere reden.
Om direct de meest duidelijke deelnemer af te strepen: nee, het is niet de combat. Zoals vrijwel elke RPGMaker game heeft Star Stealing Prince een turn-based combat-systeem, waarbij ditmaal enorm de focus wordt gelegd op status effects. Maar op dat kleine ding na, is het exact dat wat je mag verwachten. Nee, de strafpunten zijn het gevolg van de opzet. SSP laat je namelijk voortdurend backtracken met zeer beperkte fast travel opties, hetgeen strontvervelend wordt op den duur. Vooral wanneer je hierdoor ook constant vijanden tegen het lijf loopt die je tijd niet meer waard zijn.
Als je op je gemak speelt, kun je vijftien tot achttien uur spenderen in de wereld van Star Stealing Prince, die an sich prima gespendeerd zijn. Maar de twee uur die je hiervan verspild hebt aan het meermaals doorkruisen van dezelfde omgevingen trekken het geheel flink omlaag. Spijtig.
Zie wat RPGMaker kan, download Star Stealing Prince hier
Een game die wél af is, is Pokémon Godra: een fangame uit 2015 waar de ambitie vanaf spat. Dit is al te merken op het moment dat je de game begint. Het spel heeft 128 (!) Pokémon waarmee je mogelijk kunt starten en die wijzigen aan de hand van de vragenlijst die je aan het begin van het spel in moet vullen. Zo werd de traditionele vuur/gras/water keuze in mijn playthrough vervangen door de keuze uit Darumaka, Sandile, Roggenrola en Tynamo. Dat is echter pas het begin van de verrassende keuzes.
De Godra-regio is namelijk verdeeld in twee compleet aparte regio’s: West- en Oost-Godra. Dit als gevolg van een bloederige oorlog tien jaar eerder, die het land in tweeën splitste en een gedemilitariseerde zone als barrière gebruikt om ze te scheiden. Klinkt dat bekend, dan denk je waarschijnlijk aan Noord- en Zuid-Korea. En dat is ook precies waar Godra op gebaseerd is.
West-Godra is gebaseerd op Noord-Korea, heeft een sterke aanwezigheid van militairen en politie en is heel erg van de regeltjes. Oost-Godra anderzijds waardeert vrijheid en kennis en neigt meer naar de traditionele Pokémon-ervaring. Dit komt ook tot uiting in allicht wel de meest bijzondere toevoeging van Pokémon: Godra: je carrière.
Pokémon-games draaien meestal om het behalen van badges (of Z-crystals) en vervolgens het verslaan van de Pokémon League. En hoewel dat ook in Godra een optie is, heb je als trainer meer opties dan dat. Woon je in het westen? Dan kun je onder andere jouw Pokémon gebruiken als wapens in het leger, je aansluiten bij een patriottistische beweging of een loonslaaf worden voor een megabedrijf. Serieuze dingen dus. In contrast kun je in Oost-Godra bijvoorbeeld Pokémon gaan bestuderen aan de universiteit of zelfs vuilnisman worden als dat is wat je met jouw leven wilt doen.
Ik begon deze sectie door te stellen dat Pokémon: Godra af is. En dat is waar, in zoverre dat je de game uit kan spelen (als in de Elite Four verslaan). Andere zaken, zoals de post-game en sommige carrièreopties, zijn echter nog niet volledig geïmplementeerd. Hetzelfde kan gezegd worden van een paar andere kleine dingen, zoals sommige aanvallen die niet helemaal juist werken. De kans dat dit in de toekomst alsnog wordt toegevoegd en gecorrigeerd is echter klein, aangezien de laatste update alweer uit 2015 komt. Maar dat doet niets af aan de lol die je kunt hebben door gewoon deze wereld te verkennen en te ontdekken wat er mogelijk is. Godra wist me meerdere malen te verrassen met twists die ik niet ga verklappen en wordt in mijn ogen dan ook met recht beschouwd als een van de betere Pokémon-fangames.
Kies een kant in Pokémon: Godra
