Blaze Revolutions

Iedereen zit veilig thuis in een eigen VR-omgeving. We winkelen thuis, we gamen thuis en we komen thuis aan al onze trekken. Er is geen reden om naar buiten te gaan of om vragen te stellen. Buiten onze deuren houdt de corporatie ons eveneens goed in de gaten met patrouillerende agenten en drones. Zodra men iets doet wat niet door deze hypermoderne beugel kan, wordt je uitgesloten van het netwerk en kan je helemaal niks meer. Tenzij je samen met andere uitgestotenen probeert te strijden voor de ultieme vrijheid door middel van wietplantages en coffeeshops. Welkom bij de revolutie. Hierbij de preview van Blaze Revolution, een game in ontwikkeling bij de (uiteraard) Nederlandse ontwikkelaar: Little Chicken Game Company.

Bij het opstarten van de game wordt al snel duidelijk dat het wiet-thema doorsijpelt in alle facetten. Het hoofdmenu oogt met al zijn kleuren festivalachtige backdrop als een klein tripje en ook ontbreekt de groene plant niet in het logo. Ik heb absoluut geen idee wat ik moet verwachten van deze game, behalve dan dat deze wordt gepromoot als een RTS. Een genre waar weinig titels in uitkomen en waar ik wel weer eens zin in heb. Let’s smoke so...ehh... let’s play!

Verhaal

Winston en Janet Blaze zijn rebellen die niet langer vastzitten aan het netwerk en diverse gemeenschappen bezoeken om de ware religie van het groene gras te tonen. Dit gaat gepaard met de nodige gesprekken die (alhoewel ik nooit een wonderblaadje gebruikt heb) passen bij een setting waarin stoned zijn wordt geprezen als het hoogste goed. De dialogen zijn leuk geschreven en doen samen met de kleurrijk vormgegeven karakters vermoeden dat er potentie in zit voor een aardig verhaaltje. Helaas ontbreekt de voice acting volkomen en is de muziek vooralsnog erg eentonig.

Dubbel

De game rust op twee pijlers. Een RTS-gedeelte waar ik enigszins vertrouwen in begon te krijgen naarmate ik iets verder in de campagne was en een stealth-segment waar ik na een paar uur spelen nog steeds niet in kan komen. Helaas heeft dit tweede gedeelte in de eerste paar uur ook nog de grootste rol in het verhaal. Hier is het de bedoeling dat je met verschillende karakters en bijbehorende vaardigheid door de stad rijdt (top-down) en agenten en drones ontwijkt. Zodra ze je spotten, kan je eenvoudig in een nabijgelegen gebouw schuilen met de rechtermuisknop tot je WANTED-level weer is gedaald. Wellicht mis ik het doel van deze segmenten, maar ze weerhouden mij steeds om datgene te doen wat ik wel aardig vindt: een basis bouwen.

RTS

In Blaze Revolution bouw je basissen op om meer mensen te overtuigen van genotsgras en partyplanten. Voor een deel doe je dit op een aangewezen terrein, waar je coffeeshops, woningen en alpacaboerderijen plant (want ja, je plantjes moeten ergens van groeien). Maar om arbeiders te trekken voor je gebouwen, zul je toch de stad in moeten. Hier regel je feestjes, waarna je weer meer arbeiders/bekeerlingen mee kan nemen naar je plein van High Supply. Ook bouw je in de stad op platte daken kassen, waardoor er meer productie binnenkomt. Deze combinatie van het bouwen op twee plekken werkt fris en vernieuwend. Alleen is het zo jammer dat dit gedeelte nog zo kort aan bod komt in de campagne. Waar het zich wel bevindt, word je heel erg aan de hand genomen en stap-voor-stap door het proces geleid. De opties die het spel je toont zijn in de eerste missies (die overigens stuk voor stuk wel heel snel over zijn) erg beperkt.

Op het gebied van sound design, muziek, clipping en stabiliteit valt er ook nog wel wat aan te merken. Het maakt de game alleen nergens onspeelbaar in zijn Early-Acces-variant en ik ga er van uit dat ontwikkelaars hier nog veel tijd aan gaan besteden.

Conclusie

Voor een game die zich toont als RTS en waarbij het RTS-deel wellicht nog wel potentie heeft om leuk te worden, zit er in de eerste uren bizar weinig RTS-gameplay. Misschien dat ik dit op een later moment nog eens wil bekijken. Ik ben echt wel benieuwd hoe dit RTS-aspect zich verder uitdiept in de loop van het verhaal. Ook verwacht ik wel een skirmish- of onlinemode in de toekomst, waar alle opties per direct beschikbaar zijn. Op dit moment stoor ik mij aan teveel aan de andere helft van deze game en voel ik nergens genoeg vrijheid om echt even te genieten van de RTS-aspecten.

De toekomst zal leren of deze game uitgroeit tot een aardige  kas op het dak van een overheidsgebouw of als klein wietplantje belandt onder de schoenzool van een hippie.