First Class Trouble

Gezien het immense succes van Among Us, was het te verwachten dat vele ontwikkelaars zouden proberen om een graantje mee te pikken van Innersloth. Among Us was echter verre van de eerste game in zijn genre, noch zal het de laatste zijn. First Class Trouble is immers nog maar net in Early Access en is daar door ons team verkend.

Qua opzet lijkt FCT in grote lijnen op de grootste hit van die 2020 te bieden had. Zes spelers vertoeven op een ruimteschip dat is overgenomen door een dodelijke AI en moeten samenwerken om de computer een halt toe te roepen en hun eigen levens veilig te stellen. Helaas is echter niet iedereen wie die lijkt. C.A.I.N., het computersysteem, heeft Personoids onder de inzittenden verstopt, wiens missie het is om het uitschakelen van de AI koste wat het kost te voorkomen. De Resident zijn hierbij de Crewmates en moeten taken volbrengen, zoals het zoeken van keycards en het bijvullen van de zuurstofvoorraad, terwijl de Personoid(s) spelers proberen uit te schakelen, de zuurstof kunnen saboteren en wantrouwen tussen spelers zaaien.

De verschillen

De grote lijnen mogen dan wel overeenkomen, maar First Class Trouble het stempel Among Us-kloon geven doet de game enorm te kort. Allereerst omdat het spel van Invisible Walls een stuk veelzijdiger is dan die van Innersloth. Wie in het eerste gebied alle keycards vindt is niet plotseling de winnaar, maar krijgt enkel de optie om naar een nieuw deel van het schip te gaan en iemand eruit te stemmen. Of die persoon nou wel of niet een oplichter was, daar kom je pas achter als het spel voorbij is. Bovendien heeft het geen zin om zo ver mogelijk uit andere hun buurt te blijven. Deuren moeten met twee spelers geopend worden en zonder ga je niet kunnen vorderen naar een volgend gebied, terwijl de voorraad zuurstof in elk deel van de map zeker niet oneindig is. Je ontkomt er als Resident dus niet aan om voorzichtige verbonden aan te gaan in de hoop dat je medestander je geen mes in de rug steekt.

Wat dit dynamiek enorm helpt, is dat iedereen kan doden. Je kunt door samen te werken met een andere speler iemand wurgen, maar ze ook in een brand duwen of opsluiten in een koelcel, ongeacht wat je rol is. Iemand betrappen op een kill is daardoor niet direct een duidelijk teken, daar die persoon het erop kan gooien dat hij het slachtoffer bijvoorbeeld betrapte gedurende een sabotage en dus de groep beschermde. Door proximity chat kunnen bovendien enkel spelers in je nabijheid je horen, dus wat je ziet kun je niet zomaar door de groep verspreiden. Meer dan ooit krijg je hierdoor mind games en leugens waar je doorheen moet prikken. Tof als je er echt in zit en de game begrijpt – iets wat ik na bijna elf uur gespeeld te hebben durf te stellen – maar niet zo fijn als je iemand bent die even een potje mee wil doen met vrienden. De instapdrempel is een stuk hoger dan bij ‘’die ene’’ game, alleen al door het feit dat het een grotere, driedimensionale wereld is.

De problemen

Dat First Class Trouble moeilijker op te pakken is dan vergelijkbare games, is niet per definitie een slecht iets. Het zorgt ervoor dat zekere doelgroepen (trollen en kleine kinderen bijvoorbeeld) snel afhaken en dat je zelfs in een public lobby grotendeels gematched wordt met spelers die de game serieus nemen. Toch is het spel het leukste met vrienden, zoals wij ervaarden toen een aanzienlijk deel van de redactie samenkwam. Al moet daarbij wel gezegd worden dat het grootste plezier kwam van domweg aankloten en elkaar klieren, omdat we het na een potje of vijf eigenlijk wel al gezien hadden. Deels kwam dit doordat de map (hoe groot ook) niet verandert en doordat je na elke match opnieuw een lobby moest maken. Het belangrijkste pijnpunt zag ik echter zowel met het team als online terugkomen: de Personoids winnen te vaak. Als je naar C.A.I.N. gaat en je hebt een Personoid bij je, dan verlies je. Raakt de zuurstof op? De Personoids winnen. Worden de Residents door de Personoids of zelfs elkaar uit de weg geruimd? Je raadt het al. Ik merkte wel dat het verschil kleiner werd met meer ervaren spelers, maar zelfs daar wonnen de Personoids opvallend vaak.

Normaliter zou een balansprobleem als dit vrij destructief zijn voor een game die volledig vertrouwt op diens multiplayer. First Class Trouble is echter nog in Early Access en heeft daar niet voor gekozen om meer geld op te halen om het spel af te maken, maar om feedback te verzamelen en de game verder te finetunen. Het is reeds volledig speelbaar zonder merkbare technische problemen en is vooralsnog populair genoeg om op alle tijden van de dag makkelijk een game te kunnen starten. Een goed begin is daarom reeds gemaakt en de toekomst zal moeten uitwijzen of daarop voortgebouwd kan worden. Tot het zover is en we een review kunnen schrijven, sluiten we deze preview echter af met voorzichtig optimisme.

Conclusie

Dat onze redactie na vijf potjes al meer plezier had in aanrommelen dan in serieus spelen, laat zien dat First Class Trouble nog niet de aantrekkingskracht heeft van een Among Us. In essentie heeft de game echter een solide basis, die hier en daar een ander onderdeel nodig heeft om echt op gang te kunnen komen. Een simpele next game button voor lobby’s met vrienden, een betere balans tussen Resident en Crewmates en meer of willekeurig samengetrokken maps zouden hierin een wereld van verschil maken.