Generation Zero

Nu gaming big business is geworden, schieten ontwikkelaars en uitgevers als paddenstoelen uit de grond. Het gevolg is een zee van game-gerelateerde bedrijven, waarin slechts een enkeling lang genoeg kan blijven drijven om te groeien. Dankzij een aantal strategische aankopen van tientallen IP’s als Darksiders, Timesplitters en Painkiller is het THQ Nordic Games echter gelukt om boven de massa uit te rijzen. En dat was ook te zien aan hun stand op de Gamescom, die qua presentatie absoluut niet onderdeed voor de oudere triple A-uitgevers.

Een van de games die ons team op die stand speelde was Generation Zero, de kersverse game van het recent door THQ Nordic verkregen Avalanche Studios. Deze ontwikkelaar was in het verleden ook al verantwoordelijk voor de Just Cause-serie en het zal dus niemand verwonderen dat hun nieuwe spel een open wereld game is vol vuurwapens. Daar houden de overeenkomsten echter ook wel op.

Een beetje context

In Generation Zero reizen we naar Zweden in de tachtiger jaren van de vorige eeuw. Het leventje van diens inwoners wordt van de ene op de andere dag op zijn kop gezet, wanneer vreemde machines zonder waarschuwing binnenvallen en het vuur openen op elk mens binnen hun blikveld. Noodgedwongen verdwijnen de bewoners van het Zweedse platteland uit het zicht en wachten ze hun kans af om terug te slaan.

Wanneer de Gamescom-demo begint, is deze terugslag reeds begonnen. Bewapend met een 9MM en een kleine hoeveelheid voorwerpen, reizen we naar een dorpje in de hoop hulp in te kunnen roepen. Ondertussen plunderen we elk huis dat we tegenkomen, al hopende dat we waardevolle middelen kunnen vinden die ons kunnen helpen op onze missie. Hierbij kun je denken aan kogels en nieuwe vuurwapens, maar ook medkits en dingen die allicht gebruikt kunnen worden om vallen te leggen. Want hoewel wij tijdens onze playthrough guns blazing het spel in zijn gegaan, ligt de nadruk op slim spelen en gebruik maken van guerilla tactieken. En dat gaat ook wel nodig zijn.

Holy shit

Wanneer we het dorp bereiken en een massive shoutout met een horde robots ternauwernood overleven, komen we oog in oog te staan met een raketten spuwende titaan die we niet neergeschoten gaan krijgen, ongeacht hoeveel kogels we hebben! De enige resterende optie is dan vluchten. Maar de developer die over onze schouder meekeek verzekerde ons dat er manieren zijn om deze kolossus te vellen buiten de kogels, die overigens verrassend genoeg nuttig zijn tegen metalen monsters.

Generation Zero komt pas in 2019 uit en na het spelen denk ik dat maar beter is ook. Het spel had namelijk de nodige ruwe kanten die nog wat polijst konden gebruiken. Zo clipte ik door een muur heen nadat ik gelanceerd werd door een raket, kwam ik vast te zitten in een struik en ervaarde Nick – die het spel met mij in co-op speelde – de nodige lag aan zijn kant. Maar zoals wel vaker het geval is op Gamescom, was dit een hele vroege build waar nog volop aan gesleuteld wordt. Ik maak me voor nu dan ook helemaal geen zorgen over het eindproduct.

Conclusie

Het is heel moeilijk om nu al een oordeel te vellen over Generation Zero. Niet enkel hebben we slechts een fractie gezien van de open wereld game en hebben we qua gamemechanics hooguit het topje van de ijsberg gezien, maar de game was duidelijk ook niet in optimale vorm. Maar als de Just Cause-trilogie enige indicatie is, gaat het helemaal goed komen met GZ.