Het lijkt al een eeuwigheid geleden, maar er was een tijd waarin Medal of Honor de beste oorlogsfranchise was en dat Call of Duty door gamers links werd gelaten. In de beginjaren van het shootergenre speelde zowat elke game zich af gedurende de tweede wereldoorlog, althans tot de makers van Call of Duty besloten om hun volgende game in een modern jasje te steken. EA wou echter van geen wijken weten en hield trouw vast aan zijn traditionele setting, terwijl het moderne oorlogvoeren steeds meer de harten van de gamers veroverde. Een revolutie was begonnen en Medal of Honor werd steeds meer naar de achtergrond verdrongen.
De tijd was met andere woorden gekomen dat EA met iets anders zou komen. De serie had een revolutionaire game nodig in een nog nooit gebruikte setting. Dat laatste is alleszins al geslaagd, want de actie is nu verplaatst van de tweede wereldoorlog naar de hedendaagse Afghaanse oorlog en volgt het verhaal van verschillende personen, waaronder een US Army Ranger en de Tier 1 operators.
Met deze informatie startte ik twee weken geleden de multiplayer-bèta op, die overigens niet door EA Los Angeles is ontwikkeld, maar door de Zweedse ontwikkelaar DICE, bekend van de ´Battlefield'-reeks. Het is hoe dan ook onvermijdelijk dat enkele Battlefield-elementen naar de multiplayer van Medal of Honor werden overgebracht, maar aan de andere kant zou het de game alleen maar goed aan doen om elementen van andere topshooters over te nemen.
In de multiplayer zullen er vier verschillende modi speelbaar zijn, waarvan er in de bèta twee voorhanden waren. In alle twee de modi, de Combat Missions en de Team Assault, zal je met maximum 24 man tegen elkaar kunnen spelen in twee groepen van twaalf. In de Combat Missions zullen de Amerikanen altijd een bepaald punt moeten proberen in te nemen – en zullen de Afghanen noodgedwongen moeten verdedigen. Als de Amerikanen in hun opzet slagen, zal het slagveld een linie opschuiven en krijgen de aanvallers een nieuw objectief. Slagen ze echter niet in hun opzet en weten de verdedigers hen terug te dringen, dan gaat de overwinning naar het verdedigende kamp.
In de Team Assault wordt het pas echt duidelijk dat de intensiteit van de gevechten hoger ligt dan in bijvoorbeeld Battlefield of Call of Duty. De kogels vliegen je letterlijk om de oren en iedereen speurt de omgeving af in de hoop dat de volgende luchtaanval niet bij hem terechtkomt. Daarnaast valt het op dat de respawntijd aan de lage kant is en dat je meteen weer in de actie wordt gegooid. Je kunt met andere woorden neergeschoten worden en een seconde later de dader een lesje gaan leren.
Daar knelt nu echter het schoentje, want als je deel uitmaakt van de verliezende partij en je wordt neergeschoten, dan heb je in de Team Assault nooit de mogelijkheid om te respawnen in een rustiger gebied. De plaats waar je terug in het strijdperk wordt gegooid, wordt willekeurig bepaald. Je kunt hierin geluk hebben en terecht komen in een veiliger gebeid of je kan direct in de frontlinie worden gegooid. Dit had als gevolg dat ik op een bepaald moment vijf keer werd neergeschoten nadat ik gerespawnd werd.
Gelukkig wordt dit grotendeels goedgemaakt door het aantal wapens dat in de game aanwezig is. Want met de punten die je tijdens het gevecht verzamelt, kun je voor elk wapen dat je in je bezit hebt drie modificaties vrijspelen. Ontwikkelaar DICE gaf aan dat er op deze manier een honderdtal verschillende mogelijkheden zullen zijn. Op dat gebied heeft Medal of Honor alleszins al een streepje voor op de concurrentie. Naast wapens kun je ook Tactical Support Actions vrijspelen. Deze zijn gelijkaardig met de Killstreak Rewards uit Modern Warfare 2, maar hebben een aantal noemenswaardige verschillen. Het grootste verschil is dat je kunt kiezen tussen offensieve of verdedigende acties. De offensieve acties zullen vooral egoïstische keuzes inhouden – en zullen de weg voor jezelf vrijmaken, terwijl je teamgenoot de gevolgen van je actie zal moeten ondergaan. Kies je echter voor een verdedigende actie, dan kan je bijvoorbeeld de gezondheid van een medesoldaat opkrikken – en de slaagkansen van je missie verhogen. Alle beslissingen die je neemt, goed of fout, gaan met andere woorden een belangrijke rol spelen in het verloop van een missie.
Op deze manier verzamel je ook ervaring, waarmee je kunt opgroeien tot een Tier 1 Operator. Als Tier 1 Operator heb je uiteraard recht op een aantal voordelen. Zo zal je baardgroei aanzienlijk aannemen en zullen enkele exclusieve wapens tot je beschikking worden gesteld. Niets is uiteraard zo intimiterend als neergeschoten worden door een tot de tand bewapende bebaarde soldaat.
Visueel kan je Medal of Honor vergelijken met Battlefield: Bad Company 2. De wapens, voertuigen en de omgevingen zijn tot op zekere hoogte vergelijkbaar met deze uit Bad Company 2. Alleen gaat Medal of Honor net dat stapje verder, in de vorm van stofopwaaiende bominslagen, adembenemende verzichten en sneuvelde bomen en struiken. Zo slecht is deze copy-paste van de graphics eigenlijk niet, aangezien Medal of Honor er uistekend uitziet.
Conclusie
Ontwikkelaar DICE weet een zeer overtuigende en realistisch potje knallen neer te zetten. Het teamaspect neemt een centrale rol in, waarin jij als speler een missie kan laten (mis)lukken. Als individu zal je in de multiplayer weinig kunnen doen, aangezien je zo een makkelijk prooi bent voor sluipschutters. Aan het begin vreesde ik dat de multiplayer doordrenkt zou worden met elementen uit Battlefield en dat er van de typische Medal of Honor-sfeer niets zou overblijven. Ontwikkelaar DICE weet echter het beste van beide reeksen te combineren en heeft hier en daar enkele Call of Duty-elementen toegevoegd, wat het respawnprobleem reduceert tot een schoonheidsfoutje. De multiplayer zit vooralsnog in de bètafase en er zal nog veel aan gesleuteld kunnen worden, maar wat ik kreeg voorgeschoteld, zag er alleszins meer dan uitstekend uit.
0 reacties op "Medal of Honor multiplayer-bèta"
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier