Mount & Blade: Warband

Hoewel ik, ondanks enkele tegenslagen, met veel plezier terugkijk op Gamescom 2016, is er een gebeurtenis die ik als het even kon terug zou draaien. Tijdens het spelen van Mount & Blade: Warband, een third-person actie RPG met een strategisch tintje, kreeg ik namelijk gezelschap van iemand die mee wilde kijken en die me vroeg wat ik er tot zo ver van vond. Pas na hetgeen wat ik hieronder ga beschrijven gezegd te hebben, keek ik om. En pas toen realiseerde ik me dat ik tegen iemand van de uitgever sprak.

Voor het zover kwam heb ik echter een kleine veertig minuten doorgebracht met Mount & Blade: Warband. Eerst vijf minuten in de editor, die me niet enkel een uiterlijk, maar ook een achtergrond voor mijn karakter liet kiezen. Zo kon ik bijvoorbeeld de afkomst en de eerste levensjaren van mijn karakter bepalen, waarna ik door rolde naar de tutorial.

Manusje van alles

In de tutorial ontdek ik dat mijn karakter behoorlijk handig is. Niet enkel kan hij een bijl en een zwaard bij zich dragen en hanteren, maar hij kan ook uit de voeten met pijl en boog. Voor mij gold echter niet hetzelfde, want mijn karakter weigerde in eerste instantie om het op te pakken.

Enkele minuten later had ik alsnog het klassieke lange afstandswapen in de hand en begon mijn target practice, zonder al te veel succes. Het richten in Mount & Blade: Warband vereist namelijk wat gewenning, waardoor ik nog een paar minuten kwijt was voor ik met enige regelmaat doelen kon raken. Ervan overtuigt dat ik hiermee wel het begin van de game aan zou kunnen, startte ik het avontuur.

Dood, dood en nog eens dood

Je voelt hem al aankomen, ik ging gigantisch af. Ik dacht wel iets te kunnen bereiken eens ik paar mannen gerekruteerd had om aan mijn zijde te vechten, maar tijdens het rijden op de overworld werd ik overvallen door een groep bandieten. Meerdere keren zelfs, waardoor ik nagenoeg de volledig speelsessie hiermee bezig ben geweest.

Met mijn pijl en boog slaagde ik erin de groep uit te dunnen voor ze bij ons waren en vervolgens haalde ik de bijl tevoorschijn om het af te maken. Ik sloeg een eerste vijand in de nek, een tweede in de rug en de derde in de maag. Ik hoor nummer drie echter niet vallen, waarna ik omkijk om een hilarisch scenario te zien.

Het paard van de bandiet rent nog steeds rond en vlak achter hem volgt de bandiet, hangend in de lucht alsof hij nog steeds op het paard rijdt, maar nu onkwetsbaar voor alle aanvallen. Het is het eerste technische issue in een rits misstanden die ik zag in Mount & Blade, welke onder andere clipping, en frameratedrops bevatte en welke weinig goed voorspellen voor het eindproduct. En dat is veertig minuten

Conclusie

Op de PC gooit Mount & Blade: Warband al enige tijd redelijk hoge ogen, maar ik verwacht niet dat de console-versie hetzelfde zal doen. De build die ik op Gamescom mocht spelen voelde namelijk aan alsof het nog behoorlijk gepolijst moet worden, en dat terwijl de release al heel dichtbij is. Allicht was het een wat oudere versie van de game, maar anders ben ik weinig hoopvol voor de release.