Shadow Of The Beast

Heruitgaves, remakes, bundels en ports: de game-industrie wordt ermee overspoeld de laatste jaren. Niet dat dit per definitie slecht is. Rare Replay gaf me de kans oude klassiekers te beleven en de Virtual Console van Nintendo bracht me games als Earthbound: Beginnings, die ik anders niet had kunnen spelen. Maar HD-uitgaves van games die nog vers in het geheugen liggen zijn een ander verhaal. Dan zie ik meer in Shadow of the Beast voor PlayStation 4, die een klassieker uit 1989 terugbrengt.

Shadow of the Beast wordt dan ook wel eens het vierde deel in de serie genoemd, maar dat dekt niet de gehele lading. Immers is het geen nieuw verhaal in dit universum, maar een nieuwe vertelling van het eerste avontuur van Aarbron, de hoofdpersoon in deze serie. Aarbron is een monster dat ontsnapt uit slavernij en begint aan een bloederige tocht om wraak te nemen op zijn onderdrukkers. Gewapend met enorme klauwen trek je zo de wereld in.

Als een ode aan het originele Shadow of the Beast is ook de PlayStation 4-versie een 2D platform game waarin je simpelweg van links naar rechts beweegt om het einde van het level te bereiken, met platformen, eindeloze dieptes en uiteraard vallen die je moet ontwijken. Natuurlijk niets wat we niet eerder gezien hebben, maar desalniettemin een plezier om naar te kijken.

Heb ik dit niet al eens gezien?

Shadow of the Beast is namelijk zowel visueel als auditief een pareltje die maar weer eens laat zien waar de huidige generatie consoles toe in staat is. Maar waar het audiovisuele aspect weet te imponeren, daar wist de gameplay nauwelijks indruk achter te laten. Vijanden met Aarbron in mootjes hakken vergt maar weinig vaardigheid, daar enkel specifieke vijanden meer van je vragen dan de standaardaanval. En het is nooit moeilijk te zien wat dat is.

Vijanden met een schild dien je namelijk van achteren aan te vallen, terwijl je snelle vijanden eerst dient te verdoven. Mochten er teveel vijanden tegelijk op je afkomen, dan kun je een speciale aanval activeren. Voer je dan de quick time events goed uit, dan kun je een (groot) gedeelte van het veld leegruimen. Ik heb Shadow of the Beast slechts een half uurtje op Gamescom kunnen spelen, maar zelfs in die tijd begon de game al repetitief aan te voelen. Het is dus afwachten of deze PlayStation 4-versie uit de schaduw van zijn voorgangers kan stappen.

Conclusie

Hoewel trailers van de game een zeer positieve indruk van Shadow of the Beast geven, wist de game niet te imponeren op de Gamescom. Natuurlijk betreft het hier een moderne versie van een bijna antieke game, maar toch valt er te hopen dat ze er iets meer variatie in stoppen dan wat we tot nu hebben mogen zien. Anders vrezen we dat Shadow of the Beast op PlayStation 4 snel vergeten zal worden.