Soul Sacrifice

In games worden magiërs vaak neergezet als wijze ouden mannen die je leiden op je queeste, als waardevolle companions of als de nobele held die jij moet besturen. Zelfs zwarte magiërs vechten wonderbaarlijk genoeg vaak aan de kant van de goede. Maar niet in Soul Sacrifice.

Jij begint als naamloze nietsnut gevangen in een cel. De kwade tovenaar Magusar heeft jou hier te samen met vele andere opgesloten en offert jullie een voor een voor zijn zwarte magie. Wanneer je jouw einde ziet naderen, komt er opeens een uitweg beschikbaar middels het magische boek Librom.

Librom was ooit het dagboek van een krachtige magiër die aan de zijde vocht van Magusar. Het bevat al zijn herinneringen, de geheimen van magie en ergens diep in zijn pagina’s zelfs de manier om Magusar ten val te brengen. Maar dit is geen boek wat je leest, maar een die je beleeft.

Wanneer je het boek opent, plaatst het je in de herinneringen van de magiër die het dagboek schreef, een magiër wiens naam lang geleden verloren ging. Door in zijn voetstappen te treden en elke pagina tot een goed einde te brengen, zul je zo langzaam bij een goed einde komen, technisch gezien.



Want Magusar mag dan wel mensen offeren, een kijkje in Librom leert ons dat dit geheel acceptabel is in de ogen van het magische bestuur van Avalon, de overkoepelende organisatie van magie. Soul Sacrifice zet daarmee al snel een bijzonder grimmige toon, welke doorsijpelt in de gameplay.

De magie in Soul Sacrifice komt door het offeren van voorwerpen. Een bot van een reus kan je een krachtige vuist geven, terwijl een zaadje goed is voor genezende krachten. De zielen van deze voorwerpen gaan echter niet eeuwig mee en zullen bij over verbruik breken. Hierdoor ontstaat een bijzonder schouwspel waarbij je bij elke keuze iets op het spel moet zetten. Magie komt dan ook met een hoge prijs.

Conclusie

Wat ik tot nu toe gezien heb van Soul Sacrifice bevalt me zeer. De grimmige toon, het spelen met opties en nadenken hierover lijken van deze Vita-game een unieke ervaring te gaan maken. Wie had nog gedacht dat games mij zouden overhalen een boek open te slaan…