Stick It To The Man

Als iemand die nauwe banden onderhoudt met enkele mensen binnen de indie scene, sta ik altijd vooraan om goede indie games een duwtje te geven waar nodig. Een lege booth van een indie game  op FirstLook is een goede indicatie dat een duwtje wel nodig kan zijn en dus ging ik aan de slag met Stick It To The Man.

Nog voor ik maar een knop heb ingedrukt vallen mij al twee dingen op aan de game. De graphics lijken op een vreemd liefdesproduct van de Canadezen van South Park en [vul random hedendaagse cartoon in]. Het gevolg is een stel mafgetekende flappende hoofden. Om het geheel af te maken hebben de eierkoppen ook nog de meest cheesy voice acting die ik in lange tijd gehoord heb. Normaal zou een dergelijke presentatie het aspect van audiovisuele presentatie gelijk in mijn achting doen kelderen, maar doordat Stick It To The Man zichzelf duidelijk totaal niet serieus neemt is dit geen probleem. Pluspuntje voor consistentie!

Dat je het allemaal niet te serieus moet nemen leer je al in de eerste twee minuten. Hoofdpersonage  Ray brengt brood op de plank door het testen van bouwvakkershelmen. Nee, hij staat niet in een fabriek te kijken of de hoofddeksels aan de veiligheidseisen voldoen, maar hij zet het op zijn hoofd, waarna er een zwaar voorwerp op gedonderd wordt. Hoe goed de helm is? Dat hangt af van hoeveel sterretjes Ray ziet.

Eens Ray zijn dienst erop zit en hij wonderbaarlijk genoeg zonder permanent hoofdletsel naar huis mag, slaat het noodlot echter toe. Een papieren vliegtuig raakt verzeilt in noodweer en diens lading kiepert naar onderen, bovenop het hoofd van Ray. Als gevolg raakt hij bewusteloos.

Als hij weer wakker wordt bevindt Ray zich in zijn eigen onderbewustzijn. Uit zijn hoofd steekt een gigantische hand, welke nog het meeste doet denken aan de slijmerige plakhandjes waar we als kind mee speelden. Met de hand kan Ray zich optrekken aan speciale platformen en objecten in zijn gedachten in stickers veranderen.

Na een beetje met deze mechaniek gespeeld te hebben belanden we bij een gigantische robot, wat een replica van Ray blijkt te zijn. In zijn hoofd zijn zijn alter ego's hersenen aan het verdrinken doordat een gigantische roze olifant water in de holte spuit. Een beetje klooien met stickers later is je brein veilig, maar blijkt je hart ervandoor te zijn gegaan.

Gelukkig is je hart niet ver gekomen en…is het een hond? Een verdomd eigenwijze hond ook nog, want het kreng wilt niet luisteren. Ten einde raad kijkt Ray verder dan zijn neus lang is en ziet hij een zombie-skelet-piraat. Hij reikt je letterlijk de helpende hand toe en met het verse bot bij je, kun je je hart teruglokken naar de robot zijn borstkas. Het is vreemd maar, net als je hart, klopt het op een of andere manier. Pluspuntje voor consistentie!

Conclusie

Stick It To The Man zal geen nieuwe Braid of Limbo worden, maar weet met zijn humor te boeien. De makers hebben hun uiterste best gedaan om de luchtige sfeer van de game in elk aspect te laten doorsijpelen, wat met enige regelmaat voor een kleine glimlach zorgde. Iets zegt mij dat mijn speelsessie met Stick It To The Man dan ook nog maar het topje van de ijsberg was en ik kijk dus halsreikend uit naar de volledige game

Volg redacteur Sil Hendriks op Google+